Online gemeenschappen zijn van nature kwetsbare dingen. Platformeigenaren kunnen er elk moment voor kiezen om ze te sluiten of ze te laten wegkwijnen door censuur of verwaarlozing. Gebruikers zelf kunnen om allerlei redenen de toegang verliezen, of eenvoudigweg besluiten hun deelname stop te zetten. En in de meeste gevallen de verbindingen die daar ontstonden zijn net zo kortstondig en vereisen veel bewust werk om solide te blijven. Maar geen van deze dingen maakt de banden die daar ontstaan minder reëel, en het verdriet wanneer ze vervagen minder impactvol.
Videovers vertelt het verhaal van zo’n gemeenschap in haar laatste dagen. Het is 2003 en uitgever Kinmoku introduceert zijn Dolphin-console, de opvolger van de populaire Shark. Maar met de technologische vooruitgang komt verouderingen Shark’s Videoverse, een combinatie van message board en videochatservice, wordt stopgezet ten gunste van een betaalde optie op de Dolphin. Videovers volgt een 15-jarige jongen genaamd Emmet, een Videoverse-liefhebber, fan van de Feodale fantasie RPG en ontluikende artiest, terwijl hij wordt geconfronteerd met het verdriet van het instorten van zijn online wereld. En daarna lancering op pc in 2023, Videovers is nu beschikbaar op consoles.
Twee jaar na zijn pc-debuut, Videovers brengt zijn oprechte verhaal naar consoles.
Op slechts kleine uitzonderingen na, is het geheel van Videovers speelt zich af aan het bureau van Emmet terwijl hij zijn Shark (een schattige clamshell-console met twee schermen en een webcam-opzetstuk) gebruikt, zijn notitieboekje intekent en door gamingtijdschriften bladert. Elke belangrijke verhaallijn vindt plaats binnen Videoverse zelf, wat onmiddellijk doet denken aan ouderwetse online ruimtes, van AOL-chatrooms tot bulletinboard-systemen tot het wonderbaarlijk stompe PlayOnline van Square Enix.
Emmets leven op Videoverse draait om een paar forums, waarvan er één is opgezet voor artiesten om hun gepixelde werk te delen en één voor fans van Feodale fantasie. Terwijl u door deze forums bladert, kunt u berichten van andere gebruikers leuk vinden en erop reageren, terwijl u zelf berichten plaatst, en met een paar personages praten in privéchats. Het verhaal dat zich daar ontvouwt, laat Emmet werken aan het opbouwen van een gemeenschap om contact te maken met andere gebruikers en trollen te rapporteren, voordat de onthulling dat Videoverse zal worden stopgezet het gebruikersbestand van de dienst verbrijzelt.
Ik kan niet zeggen welk effect het op je zal hebben als je niet ook een oudere millennial bent die is opgegroeid op het vroege internet, maar Videovers bracht bij mij een verrassend intense mix van gevoelens teweeg. Herinneringen die ik al tientallen jaren niet meer had bezocht, kwamen onmiddellijk weer naar boven, van vriendschap en rivaliteit op rollenspelforums en online verliefdheden op bijna vreemden die op een dag spoorloos zouden verdwijnen. Het potentieel voor Videovers het is hoogstaand om over te gaan in louter nostalgie, maar het ontwijkt dit ten gunste van het vertellen van een verhaal over vluchtige relaties en de manieren waarop zelfs voorbijgaande interacties onze paden kunnen bepalen.
Videovers vertelt een verhaal over menselijke verbondenheid via ouderwetse internetforums.
Kinmoku
Het is slechts in korte momenten waar Videovers’s emotionele verhaal wordt zoetsappig. Via een frame-apparaat spreekt Emmet over zijn ervaringen op dit online forum uit de toekomst, waarbij hij reflecteert op de gebeurtenissen die plaatsvonden in de zomer waarin het werd gesloten. Hier wordt het te sentimenteel, waarbij het een beetje te duidelijk hamert op de thema’s van het spel, terwijl het belang van de spellen zelf wordt geprezen en het verhaal van Emmet in een te nette buiging wordt verpakt. Maar wanneer de actie beperkt blijft tot de titulaire online gemeenschap, Videovers laat beter zien hoe reëel de daar gevormde relaties kunnen zijn. Ik voelde me samen met de gebruikers van Videoverse oprecht verpletterd toen ze geconfronteerd werden met de ontbinding van hun online huis, en toen serviceonderbrekingen hun vermogen om verbonden te blijven in de weg stonden, sloegen ze toe als een aardbeving.
Als simulator van vroege internetgemeenschappen, Videovers is geweldig om te ontdekken, maar het emotionele verhaal van de game is de grootste verrassing. Online vriendschappen worden vaak als minder reëel en minder waardevol beschouwd dan vriendschappen die in de echte wereld zijn gesloten. Maar Videovers begrijpt dat het niet de omstandigheden zijn waaronder een vriendschap ontstaat die deze echt maakt, maar de gevoelens van de betrokkenen, en of je nu buiten verbinding maakt of achter een computer zit, het is net zo waar dat het ontmoeten van de juiste persoon je leven voor altijd kan veranderen.
