Gaza-stad – De regen stroomde neer op het huis van Osama al-Hussari, de storm die Gaza-stad eerder deze week troffen en weigerden toe te geven.
In het huis van de 57-jarige in het vluchtelingenkamp Shati bevonden zich niet alleen zijn vrouw Rawiya en hun tien kinderen, maar ook andere familieleden, waaronder de kinderen van zijn broer – in totaal 25 mensen.
Aanbevolen verhalen
lijst van 3 artikeleneinde van de lijst
Het huis had twee jaar Israëlische bombardementen overleefd, maar werd zwaar beschadigd. Regenwater lekte vanaf het dak naar binnen, waardoor de binnenkant onder water kwam te staan, waardoor Osama dinsdag moest proberen het probleem op te lossen.
“Ik belde een buurman en vriend die in de bouw werkt om te helpen het probleem te inspecteren en de openingen af te dichten waar het water vandaan kwam”, vertelde Osama aan Al Jazeera.
Maar toen ze op het dak klommen, sloeg het noodlot toe. De buurman, Mohammed al-Helou, ook 57, inspecteerde een hoek met een hamer.
Het dak stortte vervolgens in.
Mohammed zat twee uur lang vast onder het puin, onbereikbaar. Zijn lichaam werd twee uur later teruggevonden door teams van de burgerbescherming.
Zes anderen, onder wie twee kinderen, raakten gewond, sommigen met gebroken benen.
“Het was absoluut angstaanjagend, alsof een stortvloed van stof en stenen in mijn gezicht explodeerde”, zegt Osama, terwijl hij de tranen wegveegt.
“We hebben het door een wonder overleefd, maar mijn dierbare buurman en vriend verloor zijn leven zonder waarschuwing, en zijn familie verloor hem in een oogwenk.”
De ineenstorting
Een huis is zeldzaam in Gaza, waarbij de meeste gebouwen in de Palestijnse enclave door Israël zijn verwoest tijdens de twee jaar durende genocidale oorlog.
Het is de reden dat Osama zich ondanks de toestand ervan aan zijn huis vastklampte, in plaats van in een tent te leven, zoals zoveel duizenden andere Palestijnen in Gaza doen. Het is ook de reden waarom zo veel van zijn familieleden na het staakt-het-vuren van oktober bij hem kwamen wonen, nadat ze over de Gazastrook waren ontheemd.
“Toen we bij mijn huis aankwamen, slaakten we een zucht van verlichting omdat het nog overeind stond”, zegt Osama. “Maar het was in slechte staat en duidelijk zwaar getroffen, vooral omdat er in het gebied meer dan drie explosieve robots tot ontploffing waren gebracht.”
Hij wijst naar verwrongen metalen stukken in de buurt en zegt dat het overblijfselen zijn van die explosies.
Explosieve robotwapens werden op grote schaal gebruikt door het Israëlische leger tijdens de meest recente grondinvasie van Noord-Gaza medio september.
“Het hele gebied is verwoest en alle gebouwen om ons heen zijn gebombardeerd met de krachtigste wapens. Ons huis werd ook zwaar getroffen”, zegt Osama.
Omdat er geen alternatieven beschikbaar waren, koos het gezin ervoor om binnen te blijven gebarsten murenin de overtuiging dat het beter is dan in tenten te leven, waar mensen momenteel zijn sterven van de kou.
“We zeiden altijd dat een betonnen dak beter is dan een tent. We kunnen ons niet eens tenten of hun benodigdheden veroorloven. Maar we hadden nooit gedacht dat het op ons hoofd zou instorten en ons bijna allemaal zou doden.”
Nergens heen
Rawiya al-Hussari, 41, Osama’s vrouw, beschreef het angstaanjagende moment waarop het gebouw instortte.
Ze vluchtte onmiddellijk met haar vijf kinderen, terwijl iedereen om haar heen schreeuwde, maar kreeg te horen dat haar middelste zoon, Mohammed, nog steeds vastzat onder het puin.
‘Ik rende naar buiten en toen zeiden ze tegen mij: ‘Uw zoon Mohammed ligt met zijn oom onder het puin.’ Ik werd helemaal gek en rende terug naar hem toe”, zegt ze, terwijl ze haar tranen in bedwang houdt terwijl ze haar 12-jarige zoon omhelst, die het zou overleven.
“Ik begon hysterisch te schreeuwen en riep: ‘Mohammed, Mohammed, kun je me horen?’ Hij antwoordde met gedempte stem en zei: ‘Ik ben hier, red mij. Ik ben oké.’ Ik heb de stenen verwijderd met de hulp van enkele mannen en familieleden die zich haastten om te helpen. Maar de man naast hem reageerde niet; het leek erop dat hij op slag dood was.”
Rawiya en de andere moeders beefden terwijl ze vertelden hoe ze uit het huis waren ontsnapt voordat het volledig instortte, waardoor ze geen bezittingen of kleding meer konden meenemen.
“We weten niet hoe we moeten sterven, door bombardementen of door gebouwen die boven ons hoofd instorten”, zegt Rawiya, wijzend naar de ruïnes. “Kijk eens; het is alsof er een of twee raketten op afkomen.”
Met de ineenstorting van het huis van al-Hussari is het aantal huizen dat sinds het begin van de winter in Gaza is ingestort 17, waarbij ambtenaren waarschuwen dat dit aantal waarschijnlijk zal toenemen.
Als reactie op het groeiende gevaar hebben noodteams in Gaza een commissie geactiveerd om gebouwen die dreigen in te storten te inspecteren en bewoners te evacueren voordat de volgende storm uitbreekt.
Terwijl de familie al-Hussari moeite heeft om de schok op te vangen, zijn ze van de ene op de andere dag dakloos geworden, zonder alternatief onderdak.
“We hebben vannacht hier op straat geslapen, twaalf kinderen en vrouwen”, zegt Osama boos. “We sliepen allemaal buiten, zonder tenten en zonder zeil. Dit is ons einde: óf we sterven onder afbrokkelende muren, óf we vriezen dood op straat.”
‘Ik wou dat we allemaal in huis waren gestorven en dit leven gespaard waren gebleven.’
