Zoals adagiumschrijvers zeggen: degene die schreef: ‘Stokken en stenen zullen mijn botten breken, maar woorden zullen mij nooit pijn doen’, had naar een ander soort werk moeten zoeken. En de schrijver had moeten hopen dat potentiële werkgevers geen promotie voor MyLife.com zouden ontdekken, omdat ze zouden zeggen dat ze de strafregisters van de schrijver en zedendelinquenten konden inzien door zich te abonneren op de achtergrondrapporten van MyLife.
A vandaag aangekondigde rechtszaak beweert dat MyLife.com, Inc., en zijn oprichter en CEO, Jeffrey Tinsley, mensen hebben verleid om zich te abonneren op de achtergrondrapportdiensten van MyLife door valse en misleidende ’teaser’-achtergrondrapporten op de website van MyLife te plaatsen. De rapporten impliceerden dat een bepaalde persoon gegevens over criminelen of zedendelinquenten had die de kijker kon zien door zich te abonneren op MyLife. Volgens de rechtszaakAls MyLife de rapporten weergaf, beschikte de persoon vaak niet over dergelijke gegevens of had hij slechts kleine verkeersvermeldingen.
Het ministerie van Justitie heeft de rechtszaak namens de FTC aangespannen. Het beschuldigt MyLife ervan dat MyLife niet alleen de FTC-wet heeft overtreden met misleidende claims, maar ook de consumentenbescherming van de Amerikaanse staat heeft geschonden Wet op eerlijke kredietrapportage (FCRA) maakte gebruik van misleidende factureringspraktijken, in strijd met de Wet op het herstel van het vertrouwen van online shoppers (ROSCA), en heeft zijn terugbetalings- en annuleringsbeleid verkeerd voorgesteld, in strijd met de Verkoopregel voor telemarketing (TSR). Er is veel aan de hand in deze zaak. Als u een achtergrondrapport maakt, gebruikt of er het onderwerp van bent (en dat zou voor de meeste volwassenen moeten gelden), wilt u dit van dichterbij bekijken.
Volgens de rechtszaak promoot MyLife sinds 2009 zijn achtergrondrapporten door mensen gratis naar iemands naam op de website te laten zoeken en een teaser-achtergrondrapport te krijgen. Wanneer de gezochte persoon geen geschiedenis had van strafbare feiten, verkeersmisdrijven of zedendelicten, zei het teaserrapport doorgaans dat de persoon dergelijke gegevens ‘mogelijk’ had. Het bevatte ook prominent grote, klikbare knoppen, waarvan er één de gebruiker uitnodigde om “de rechtbank-, arrestatie- of strafregisters van de gezochte persoon te bekijken” en een andere de gebruiker uitnodigde om “de dossiers van de zedendelinquent te bekijken (de gezochte persoon).
De klacht beweert dat de prominente ‘Bekijk’-knoppen, samen met verklaringen dat de gezochte persoon ‘mogelijk’ gegevens over arrestaties, misdrijven of zedendelinquenten heeft, gebruikers ertoe hebben gebracht te concluderen dat de persoon over dergelijke gegevens beschikt, zelfs als dat niet het geval is. Veel mensen meldden dat ze abonnementen op MyLife hadden gekocht om de gegevens te bekijken, aldus de klacht.
Dus hoe komt de FCRA binnen? De wet definieert een “consumentenrapport” als een “mededeling van alle informatie” door een consumenteninformatiebureau (CRA) die betrekking heeft op iemands “kredietwaardigheid, kredietwaardigheid, kredietcapaciteit, karakter, algemene reputatie, persoonlijke kenmerken of levenswijze” die wordt gebruikt (of naar verwachting zal worden gebruikt) als een factor bij het vaststellen van hun geschiktheid voor krediet, verzekering, werkgelegenheid of andere in de wet uiteengezette redenen. In de klacht wordt beweerd dat MyLife een CRA is en onderworpen is aan de FCRA omdat het consumentenrapportinformatie verzamelt, zoals rechtbank- of arrestatiegegevens, en deze vervolgens op de markt brengt en verkoopt aan derden om te gebruiken bij het nemen van beslissingen zoals het geven van krediet, een baan of een huurcontract.
In de klacht wordt beweerd dat MyLife zijn verplichtingen onder de FCRA heeft geschonden. Het beschuldigt MyLife ervan er niet voor te hebben gezorgd dat de door haar verkochte informatie alleen voor wettelijk toegestane doeleinden werd gebruikt, er niet voor te hebben gezorgd dat de informatie accuraat was en gebruikers niet te informeren over hun verplichtingen onder de FCRA, inclusief de vereiste om consumenten op de hoogte te stellen als de gebruiker nadelige maatregelen tegen hen heeft genomen op basis van de informatie in het rapport. Onnauwkeurige informatie in een consumentenrapport kan een consument een baan, huisvesting of zelfs een lening kosten.
Wat de vermeende schendingen van ROSCA door MyLife betreft: MyLife verkocht zijn abonnementen door automatische verlengingsplannen of plannen met negatieve opties, waardoor de verplichting ontstaat om aan ROSCA te voldoen. Volgens de klacht heeft MyLife zich gehouden aan de basisvereisten van ROSCA, waaronder de eis dat het alle materiële voorwaarden van de deal duidelijk openbaar maakt voordat de factuurgegevens van de consument worden opgevraagd, en dat het klanten een eenvoudig mechanisme biedt om de terugkerende kosten te stoppen.
In de klacht wordt beschuldigd dat MyLife de TSR heeft geschonden, onder meer door de voorwaarden van haar restitutie- of annuleringsbeleid niet naar waarheid en duidelijk bekend te maken – inclusief dat MyLife “een beleid had om geen restitutie te doen en annuleringen te ontmoedigen”, aldus de klacht.
De zaak, ingediend bij de federale rechtbank in het Central District van Californië, is het bekijken waard. Als u in de tussentijd een consumentenrapportagebureau bent of achtergrondrapporten gebruikt, overweeg dan of het tijd is voor een FCRA-opfriscursus. Begin met een bezoek ons Business Center voor informatie over voldoen aan de FCRAinbegrepen Antecedentenonderzoek: wat werkgevers moeten weten.
Opmerking: deze blogpost is op 29 juli 2020 gecorrigeerd om het Central District van Californië te identificeren als de rechtbank waar de zaak is ingediend.
