Verhaal: Een jaar na de gebeurtenissen in de eerste film, Abby Schmidt (Pijper Rubio) maakt opnieuw contact met haar bezeten animatronische vrienden. Terwijl de spookachtige karakters van Freddy Fazbear’s Pizza tekeergaan, duikt het verhaal dieper in de oorsprong van de spookachtige pizzeria.Beoordeling: De eerste film, gebaseerd op het gelijknamige spel van Scott Cawthon, was conceptueel intrigerend. Het volgde Mike (Josh Hutcherson), wiens jongere broer – samen met een aantal andere kinderen – werd vermoord door seriemoordenaar Afton (Matthew Lillard). Toen Mike ging werken als bewaker bij de verlaten thema-pizzeria Fazbear’s Pizza, ontdekte hij dat de mascottes bezeten waren door de slachtoffers. Zijn zusje, Abby, raakte bevriend met de mascottes, die haar probeerden te vermoorden, zodat ze zich bij hen kon voegen in het hiernamaals. Hoe ze overleefde en gedwongen werd haar vreemde vriendschappen los te laten, vormde de kern van dat verhaal. Het vervolg gaat direct verder waar het horroruitje van 2023 ophield.Een jaar is verstreken en het leven lijkt genoegen te nemen met Abby en Mike, evenals Aftons dochter Vanessa (Elisabeth Lail), een agent die nog steeds wordt achtervolgd door nachtmerries van haar vader, een seriemoordenaar. Part deux begint goed en houdt even de belofte in dat het momentum behouden blijft als Abby weer contact maakt met haar speelgoedvrienden: Chica, Bonnie en Foxy. Het verhaal (geschreven door Cawthon en geregisseerd door Emma Tammi) begint al snel te slingeren. Twee spookachtige pizzeria’s, meerdere moorddadige robots die rondlopen en personages met minimale schermtijd en nog minder doel worden aan de mix toegevoegd. Grace McKenna verschijnt als paranormaal onderzoeker in een draad die puur voor de jeeper-klimplanten factor, maar het leidt nergens toe. Wayne Knight, als Abby’s wetenschapsleraar, wordt eveneens onderbenut.De eerste helft biedt een aantal echte schrikmomenten, maar leunt zwaar op jump scares en luid geluidsontwerp. De tweede helft wordt merkbaar rommeliger, onder druk gezet door een voorspelbare, flauwe plotwending en abrupte sequenties die het tempo verstoren. Hoewel de animatronische karakterontwerpen trouw blijven aan het originele spel, zien ze er nooit dreigend genoeg uit om effectief te zijn.Josh Hutcherson en Elizabeth Lail leveren serieuze prestaties, maar worden beperkt door onderontwikkelde karakterbogen. Piper Rubio valt op en brengt emotie en urgentie in haar rol. Toch zijn het Matthew Lillard als William Afton en Freddy Carter als de verontrustende bewaker van de originele Freddy Fazbear-locatie die de schijnwerpers stelen. Vooral laatstgenoemde verdiende meer schermtijd, omdat zijn track frustrerend onderontwikkeld blijft. De film eindigt met een cliffhanger, wat aangeeft dat er weer een nieuw deel op komst is.De algehele ervaring mist samenhang, met sequenties en subplots die aan elkaar zijn geplakt met weinig verhaallijn. Omdat er niet genoeg is om echt op te winden of bang te maken, kan deze worden overgeslagen, maar als je toch naar het theater gaat, blijf dan achter voor de postcreditreeks.
