De Wall Street Journal publiceerde een opiniestuk met de titel “Waarom de balans tussen werk en privé u middelmatig houdt.” Zeker een kop die bedoeld is om woede op te wekken bij veel lezers, inclusief mijzelf.
De auteur pleit ervoor om ‘meedogenloos’ je tijd te optimaliseren, van het missen van belangrijke evenementen met dierbaren tot het afnemen van sociale evenementen. Het doel? In zijn geval bouwde hij een bedrijf ter waarde van $20 miljoen en zorgde hij ervoor dat hij de rest van zijn leven financiële vrijheid had.
Mijn onderbuikreactie was: ‘Zo kun je niet leven.’ Er was een tijd, begin twintig, dat ik al mijn energie en tijd in mijn werk stopte. Ik droeg het embleem van lange werkdagen en onbeperkte beschikbaarheid en beantwoordde e-mails tot diep in de avond terwijl ik aan projecten werkte.
{“blockType “creator-network-promo”, data”:{“mediaUrl”https://images.fastcompany.com/image/upload/f_webp,q_auto,c_fit/wp-cms-2/2025/04/workbetter-logo.png”, “headline”: Beter werken”, “description”: Gedachten over de toekomst van werk, loopbaankeuzes en waarom werk dat niet zou moeten zijn zuigen, door Anna Burgess Yang Bezoek voor meer informatie workbetter.media. “substackDomain”: https://www.workbetter.media “, colorTheme”: “blue”, redirectUrl “”}}
Toen kreeg ik kinderen. Ik begon op afstand te werken. Dit heeft mij op geen enkele manier ‘middelmatig’ gehouden. Sterker nog, ik zou die balans tussen werk en privé bepleiten verbeterd mijn carrière.
Mijn impact leren focussen
Als je denkt dat je elke week 100 uur moet werken, zul je ongetwijfeld manieren vinden om die 100 uur te vullen.
Toen ik ouder werd, verdween mijn ‘extra’ tijd. Ik kon niet betrouwbaar werken buiten kantooruren. Zelfs mijn werk binnenin De openingstijden zijn gewijzigd, omdat kleine kinderen vaak ziek zijn of de school tijdens verschillende feestdagen gesloten is.
Ik ging brutaal efficiënt met mijn tijd om. Ik leerde mijn werk te beschouwen in termen van de resultaten die het opleverde, en niet van de uren die ik erin stopte. Ik pleitte voor betere apps en tools bij het bedrijf waarmee het hele team meer kon doen met minder tijd. Ik heb mezelf geleerd hoe ik automatiseringstools kan gebruiken om taken op de achtergrond te laten neuriën.
“Werk slimmer, niet harder” werd mijn mantra. Ik was niet bereid tijd op te offeren met mijn gezin of een carrière waar ik hard aan had gewerkt om op te bouwen. Ik moest uitzoeken hoe ik meer gedaan kon krijgen met minder moeite, zodat ik een balans kon vinden tussen werk en leven buiten het werk.
Aanpassingsvermogen en empathie leren
Als ouder heb ik geleerd om flexibeler te zijn. Kinderen wachten niet op jouw schema. Ze voldoen niet aan jouw ideale werkdag. Je moet snel overgaan op plan B als plan A mislukt.
Ik werd al vroeg in mijn carrière manager, en ik schaam me er nu voor om te zeggen dat ik een heel rigide denker was. Ik kon het niet begrijpen toen ‘het leven mijn werk in de weg stond’. Ik ging ervan uit dat andere mensen slecht waren in het beheren van hun tijd.
Door kinderen te krijgen ben ik empathischer geworden. Ik zag hoe het leven buiten het werk – zelfs om redenen die niets met kinderen te maken hadden – gebeurde, en verdiende compassie.
Ik was niet middelmatig omdat ik flexibeler en empathischer was. Ik werd menselijker.
Het hele team profiteerde van de flexibiliteit. Als manager liet ik mijn team weten dat ik erop vertrouwde dat ze het werk gedaan zouden krijgen, zonder toezicht op micromanagement. En als er iets onverwachts gebeurde, pasten we ons aan.
Het goede voorbeeld geven
Op het werk nemen mensen signalen over van andere werknemers, vooral van degenen die hoger in hun rang staan. Als een bedrijf beweert flexibel te zijn, maar uw manager Slack-berichten stuurt terwijl hij op vakantie is, is dit een goede indicatie dat u geen evenwicht tussen werk en privé mag verwachten.
Of wat dacht je van de baan die dat oplevert nul dekking als u vrij neemt? Je keert terug naar een stapel werk en besteedt de volgende week extra uren om de achterstand in te halen. Niet bepaald rustgevend als je ‘gestraft’ wordt omdat je vrijaf neemt met meer werk.
Hoe meer ik de balans tussen werk en privé omarmde, hoe meer mijn team dit voorbeeld volgde. Als mijn kinderen ziek waren (of ik was ziek), nam ik een dag vrij. Ik nam gedurende het jaar volledig unplugged vakanties en moedigde anderen aan hetzelfde te doen. We hebben interne systemen opgezet, zodat iedereen die vrijaf nam voldoende dekking had.
Het allerbelangrijkste is dat mijn kinderen hebben gezien hoeveel prioriteit ik geef aan de balans tussen werk en privé. Ik ben daar om ze op te halen van naschoolse activiteiten. Ze weten dat ‘ziek zijn’ betekent ‘rusten en herstellen’, en niet doorzetten.
Toen mijn zoon klein was, vroeg iemand: ‘Wat wil je worden als je groot bent?’ Hij antwoordde: “Ik wil thuiswerken.” Het was een trots moment voor mij, omdat ik wist dat mijn inspanningen om de balans tussen werk en privéleven te modelleren hun vruchten afwierpen.
Heb ik een miljoenenbedrijf, zoals de auteur van “Why Work-Life Balance Will Keep You Middelmatig”? Nee. Maar zijn prioriteiten zijn precies dat: zijn prioriteiten – geen universele waarheid.
Het nastreven van een evenwicht tussen werk en privéleven is een waardevol carrièredoel. Laat niemand je iets anders vertellen.
{“blockType “creator-network-promo”, data”:{“mediaUrl”https://images.fastcompany.com/image/upload/f_webp,q_auto,c_fit/wp-cms-2/2025/04/workbetter-logo.png”, “headline”: Beter werken”, “description”: Gedachten over de toekomst van werk, loopbaankeuzes en waarom werk dat niet zou moeten zijn zuigen, door Anna Burgess Yang Bezoek voor meer informatie workbetter.media. “substackDomain”: https://www.workbetter.media “, colorTheme”: “blue”, redirectUrl “”}}
