Een van de grote verwaandheden van Californië is zijn positie op het snijvlak van mode, cultuur, technologie, politiek en andere facetten van de manier waarop we leven en bloeien.
Dat geldt niet voor voorstel 50.
De herverdelingsmaatregel, die dinsdag met groot succes werd aangenomen, is geenszins baanbrekend, zet geen nieuwe koers uit en werpt geen enkel licht op een beter pad voorwaarts.
Het is, om een favoriet woord van de gouverneur van Californië te gebruiken, slechts de laatste versie van wat de huidige politiek van verdeeldheid en verdeeldheid is gaan definiëren.
In feite bieden de herverdelingsmaatregel en de partijdige passies die deze teweegbrachten een perfecte weerspiegeling van waar we staan als versplinterd land: de Democraten steunden het met een overweldigende meerderheid. De Republikeinen waren overwegend tegen.
Niets nieuw of nieuw daarover.
En als Voorstel 50 uitpakt zoals bedoeld, kan dit de zaken nog erger maken en verergeren de polarisatie van het land en het vergroten van de vijandigheid in Washington die onze regering en politiek van binnenuit verrot.
Graag gedaan.
Het argument vóór Voorstel 50 – en het is een sterk argument – is dat Californië alleen maar reageerde op de sluwe en achterbakse acties van een malafide topman die dringend gecontroleerd en in evenwicht moet worden gebracht.
De enige duidelijke belemmering voor de autoritaire impuls van president Trump is de vraag of hij denkt ergens mee weg te kunnen komen. als Republikeinen in het Congres En een liggend Hooggerechtshof kijk de andere kant op.
Nu de controle van de Republikeinse Partij over het Huis van Afgevaardigden nog maar aan een zijden draadje hing, wilde Trump de vooruitzichten van zijn partij bij de tussentijdse verkiezingen een impuls geven door De Republikeinen van Texas overrompelen tot hertekening de congreslijnen van de staat lang voordat het tijd was. De hoop van Trump is om volgend jaar maar liefst vijf zetels in het Huis van Afgevaardigden te veroveren.
Regering Gavin Newson reageerde met Proposition 50, dat het werk van a schrapt door de kiezer opgerichte, onpartijdige herverdelingscommissie en verandert de politieke kaart om de Democraten te helpen vijf zetels in Californië om te draaien.
En daarmee werd de herverdelingsstrijd aangespannen, als staten in het hele land Ze probeerden hun congresgrenzen te verleggen ten voordele van de ene of de andere partij.
Het resultaat is dat nog meer politici nu de luxe hebben om hun kiezers te kiezen, in plaats van andersom, en als je daar geen last van hebt, ben je misschien niet zo’n groot fan van de representatieve democratie of de wil van het volk.
Was het nodig dat Newsom, ogen gericht op het Witte Huisom de strijd tussen rood en blauw te laten escaleren? Moest Californië ingrijpen en deel uitmaken van de politieke race naar de bodem? We zullen het pas in november 2026 weten.
Geschiedenis en De dalende goedkeuringscijfers van Trump – vooral met betrekking tot de economie – suggereren dat De Democraten zijn goed gepositioneerd om op zijn minst het handjevol zetels te verwerven dat nodig is om de controle over het Huis van Afgevaardigden over te nemen, zelfs zonder toevlucht te nemen tot de machinaties van Voorstel 50.
Er is uiteraard geen garantie.
Gerrymand opzij, een hangende uitspraak van het Hooggerechtshof dat de Voting Rights Act zou kunnen ondermijnen, zou de Republikeinen ruim een dozijn zetels kunnen opleveren, waardoor de kans dat de Republikeinse Partij de macht zou behouden aanzienlijk groter zou worden.
Wat zeker is, is dat Proposition 50 in feite miljoenen Californische Republikeinen en Republikeinse kiezers zal ontnemen. voelen zich al over het hoofd gezien en irrelevant aan de werking van hun thuisstaat.
Jammer voor hen, zou je kunnen zeggen. Maar dat gevoel van verwaarlozing tast het vertrouwen in ons politieke systeem aan en kan een soort verdomd cynisme voortbrengen, waardoor het verkiezen en aanmoedigen van een ‘ontwrichter’ als Trump een redelijk en aantrekkelijk antwoord lijkt.
(En ja, het ontnemen van kiesrecht is net zo slecht als het zich richt op Democratische kiezers die teniet zijn gedaan in Texas, North Carolina, Missouri en andere door de Republikeinse Partij geleide staten.)
Erger nog: het scheeftrekken van de politieke lijnen, zodat de ene of de andere partij verzekerd is van een overwinning, vergroot alleen maar de kloof die ertoe heeft bijgedragen Washington in zijn eigen land te veranderen. huidige toestand van disfunctie.
Het gebrek aan concurrentie betekent dat de grootste angst van veel wetgevers niet het vooruitzicht is om bij algemene verkiezingen te verliezen van de andere partij, maar eerder om tijdens de voorverkiezingen te worden weggevaagd door een meer ideologische en extreme uitdager.
Dat maakt samenwerking en compromissen tussen partijen tot een essentieel smeermiddel de manier waarop Washington zou moeten werkendes te moeilijker te verwezenlijken.
Getuige de sluiting van de overheidnu op de 36e recorddag. Stel je dan een congres voor dat in januari 2027 zou plaatsvinden, met nog meer wetgevers die de herverkiezing gegarandeerd hadden en zich vooral bezighielden met het sussen van de activistische basis van hun partij.
De bezielende impuls achter Propositie 50 is begrijpelijk.
Trump leidt de meest schaamteloos corrupte bestuur in de moderne geschiedenis. Hij is verder gegaan dan het overtreden van politieke en presidentiële normen om openlijk de Grondwet te vertrappen.
Hij heeft het duidelijk gemaakt geeft alleen om degenen die hem steunenwat uitsluit de meerderheid van de Amerikanen die de terugkeer van Trump naar het Witte Huis niet wilden zien.
Alsof iemand eraan herinnerd moest worden, zijn (overduidelijk valse) geblaat over een ‘vervalste’ verkiezing in Californiëdat slechts enkele minuten na de opening van de stembureaus dinsdag werd gepubliceerd, liet zien hoe roekeloos, misleid en volkomen onverantwoordelijk de president is.
Nu de tussentijdse verkiezingen nog bijna een jaar op zich laten wachten – en de presidentsverkiezingen van 2028 al eeuwen verwijderd zijn – wilden veel van degenen die boos of moedeloos waren over de achterlijke staat van onze vakbond wanhopig dit doen. iets terug te duwen.
Voorstel 50 was echter een kortzichtige oplossing.
Newsom en andere voorstanders zeiden dat de vergeldingsmaatregel een manier was om vuur met vuur te bestrijden. Maar die geur die vandaag in de lucht hangt, is geen overwinning.
Het is as.
