Door Chris Snellgrove
| Gepubliceerd
In de Back to the Future-trilogie racen personages als Marty McFly en Doc Brown altijd tegen de klok (soms letterlijk) terwijl ze door het verleden, het heden en de toekomst reizen. Nu zijn fans van de franchise in hun eigen race tegen de klok verwikkeld: er zijn nog maar twee weken om misschien wel de beste sciencefictiontrilogie aller tijden op Netflix te bekijken. Of je nu de moderne sciencefiction beu bent of gewoon de beste films uit je kindertijd opnieuw wilt beleven, geloof me als ik zeg dat deze tijdrovende trilogie van Robert Zemeckis nu beter is dan ooit tevoren.
Het algemene uitgangspunt van het origineel Terug naar de toekomst (1985) is dat een charmante Everyman-middelbare scholier op onverklaarbare wijze beste vrienden is met een ouder, excentriek genie. Nadat de oude man een DeLorean in een tijdmachine heeft veranderd, blijft onze jonge hoofdpersoon steken in het verleden. Daar moet hij een manier vinden om terug te reizen naar zijn huidige tijd, maar hij heeft een nog groter probleem: zijn tienermoeder is verliefd op hem, en tenzij hij koppelaarster kan spelen voor zijn onnozele vader, loopt hij het gevaar nooit geboren te worden.
Technobabble neemt een achterbank in
Op papier liep de Back to the Future-trilogie het risico verwikkeld te raken in lastig technogebabbel dat dat zou opleveren StarTrek: De volgende generatie tot schaamte. Gelukkig behouden deze scripts het hoogwaardige concept sciencefiction licht en luchtig, waarbij er wijselijk voor wordt gekozen om zich te concentreren op de charismatische cast van personages. Deze personages zijn net zo toegankelijk als de plot van elke film, omdat ze brede archetypen voor het vertellen van verhalen volgen: waanzinnig genie, serieuze jeugd, onberouwvolle pestkop, enzovoort.
De Back to the Future-trilogie heeft een perfecte cast, te beginnen met het stelen van scènes Christoffel Lloyd als Doc Brown, uitvinder van de tijdmachine. De veelgeprezen acteur is geweldig in het portretteren van een meer dan levensgroot personage, iemand die tijd en ruimte beheerst, maar nog steeds niet weet hoe hij met iemand moet praten, behalve met een lokale jongen die meer geeft om rocken en meisjes achtervolgen dan om door de jaren heen te rijden. Lloyd brengt de rustige pathos wanneer dat nodig is (zoals wanneer zijn personage verliefd wordt in de laatste film), maar hij is op zijn best als hij de maffe gekke wetenschapper speelt voor Marty McFly’s cooler dan school heteroman.
Het beste uur van Michael J. Fox
Daarover gesproken, Michael J. Fox is de fluxcondensator die de kern vormt van deze trilogie: als Marty McFly is hij volkomen geloofwaardig als een middelbare scholier met typische tienerverwachtingen (zoals het meenemen van zijn vriendin op een romantische date aan het meer) en zorgen (zoals dat zijn vader een enorme sukkel is). Fox portretteert zijn personage (die zijn vrije tijd besteedt aan skateboarden en het spelen van arcadespellen) als de ultieme man van zijn tijd, wat het des te grappiger maakt als hij voortdurend in verschillende tijdperken strandt. Van name-dropping Darth Vader Tot botsingen met de directeur is het karakter van Fox een minzame man waar nerds overal mee om kunnen gaan.
Toen ik jonger was, was ik een beetje raar omdat elke Back to the Future-film heel anders aanvoelde dan de vorige. De eerste film was bijvoorbeeld een luchtige ravotten door het verleden, terwijl het vervolg een veel enger avontuur was naar een donker, alternatief heden. Ondertussen was de derde film een westers eerbetoon dat zich schijnbaar meer bezighield met het vinden van liefde door Doc Brown dan met het terugkeren naar 1985 door Marty McFly.
Deze trilogie is beter dan ooit
Nu ik wat ouder ben, waardeer ik het dat deze trilogie deze films gebruikt om het hele spectrum van tijdreismogelijkheden te verkennen. Die eerste film was luchtig, maar verkende het vlindereffect op een heel natuurlijke manier door te laten zien hoe gemakkelijk Marty McFly zichzelf er bijna van weerhield geboren te worden. De tweede onderzocht de logische vervolgvraag: hoe genaaid zou iedereen zijn als iemand het verleden opzettelijk zou veranderen voor persoonlijk gewin, waardoor de toekomst feitelijk naar zijn eigen beeld zou worden vormgegeven?
Ik kon het niet helemaal waarderen Terug naar de toekomst III totdat ik me iets eenvoudigs en diepzinnigs realiseerde: Doc Brown is de hoofdpersoon van deze laatste film en niet Marty McFly. Zeker, Marty’s capriolen (waaronder bijna vermoord worden door de voorvader van de pestkop die zijn familie zo grondig zou kwellen) zijn vermakelijk, maar het echte verhaal is dat de door technologie geobsedeerde Doc Brown vast komt te zitten in een tijdsperiode waarin alles beslist low-tech is. Het leven in een langzamere wereld hielp hem zich te settelen en iemand te vinden, en het blijkt dat controle over alle tijd en ruimte niet te vergelijken is met de liefde van een goede vrouw.
Tijdreizen als geheime metafoor
Dat is het geheim dat verborgen ligt in de Back to the Future-trilogie: iedereen concentreert zich op de maffe tijdreisavonturen (die later de inspiratie zouden vormen voor de hilarische Rik en Morty tv-programma), maar de kern van deze films is de zoektocht van de personages naar persoonlijke identiteit. Door zijn vader te helpen een man te worden, wordt Marty het soort vriendje dat zijn belangrijkste knelpunt verdient; Door zijn jonge vriend te helpen innerlijke vrede te vinden, vindt Doc Brown eindelijk betekenis voor zijn eigen leven. Tijdreizen zelf wordt een metafoor voor zelfactualisatie, en het is louterend om te zien hoe de gewone man Marty McFly zijn volledige potentieel bereikt, omdat hij de ultieme publiekssurrogaat van de bioscoop is.
De Back to the Future-films waren waarschijnlijk een belangrijk onderdeel van je jeugd, maar geloof me als ik zeg dat deze films nu beter zijn dan ooit tevoren. In een tijdperk van vermoeide CGI zijn de praktische effecten van deze films nog steeds adembenemend, en in een tijdperk van door commissies geschreven blockbusters voelen deze films nog steeds persoonlijk en uiterst charmant aan. Deze trilogie is pure feelgood-nostalgie, en deze films zijn zo leuk voor het hele gezin dat ze perfect zijn om uw kinderen kennis mee te laten maken.
Ik ga terug in de tijd
Je moet die introducties echter behoorlijk snel maken, aangezien de Terug naar de toekomst trilogie verlaat Netflix na 30 november. Op het moment dat ik dit schrijf, heb je nog ongeveer twee weken om de beste sciencefictiontrilogie ooit gemaakt te bekijken voordat deze 130 kilometer per uur haalt en uit deze trilogie verdwijnt. streamen platform helemaal. Daarna moet je misschien gewoon de Blu-Rays van Wal-Mart pakken, of misschien gewoon een tijdmachine bouwen, zodat je terug kunt keren naar het verleden en de films kunt bekijken. Netflix.
Een van de duurste oldtimers kopen, pionieren met een fluxcondensator en het hele ding van stroom voorzien met plutonium dat je steelt van moordzuchtige Libiërs? Eerlijk gezegd zou ik dat meenemen tijdens een bezoek aan Wal-Mart elk dag van de week!
