Dit bericht bevat belangrijke spoilers voor ‘Meer’.
De verbazingwekkende première met twee afleveringen van Vince Gilligan’s “Pluribus” zet een waanzinnig uitgangspunt neer. Het ondermijnt de verwachtingen die verband houden met buitenaardse invasies en het einde van de wereld zodra de bijenkorfgeest iedereen op aarde infecteert, met een verenigd bewustzijn. Nou ja, iedereen, behalve Carol (Rhea Seehorn), die (samen met twaalf anderen) immuun is voor dit fenomeen – een beetje zoals Ellie uit “The Last of Us” – en verzet zich bij elke gelegenheid actief tegen assimilatie. De korf is echter niet overduidelijk vijandig, ondanks dat hij griezelig efficiënt is. Ze beschrijven hun invasie als een biologische dwang, en gaan de fatale uitbarstingen van Carol tegemoet met oneindig geduld en een gretigheid om te behagen.
Aflevering 3 begint met Carol die probeert zichzelf te isoleren, aangezien haar pogingen om andere menselijke overlevenden in de vorige aflevering te verzamelen nogal vreselijk eindigden. Ze blijft behoedzaam en dringt erop aan dat ze zichzelf kan voeden en dat de korf niet voor haar hoeft te zorgen. Maar deze empathische bewering valt in duigen zodra Carol de plaatselijke supermarkt binnenloopt en hem vindt volledig leeg. Ze eist dat de voorraad binnen een week wordt aangevuld, maar grote aantallen leden van de bijenkorf arriveren prompt om de klus te klaren en laden verse producten op elke plank. Verbaasd door hun daden, maakt Carol later ruzie met Zosia (Karolina Wydra) en vraagt haar sarcastisch om een handgranaat voor haar. Tot Carols verbazing… doet ze dat ook.
Deze neiging om zich voorover te buigen en aan elke gril van Carol te voldoen, maakt duidelijk dat de korf haar gelukkig wil maken, ongeacht de prijs. Deze daden kunnen niet worden opgevat als pure welwillendheid (althans zoals mensen het opvatten), wat alleen maar kan betekenen dat Carol, ten goede of ten kwade, de grootste zwakte van de korf is. De exacte redenering is onduidelijk, maar dit gedrag roept pertinente vragen op over de verwrongen acceptatie van ethiek en morele grenzen door de bijenkorf.
Er is iets werkelijk vreemds aan de psychologie van de bijenkorf in Pluribus
Theorieën over buitenaardse kwaadwilligheid of welwillendheid kunnen in verband worden gebracht met de Dark Forest Theory, die voorschrijft dat buitenaardse beschavingen verborgen blijven uit angst uitgebuit/gewist te worden door vijandigere beschavingen. Een voorbeeld van een bijenkorfgeest die zowel kwaadaardig als welwillend is (afhankelijk van wie je het vraagt) zijn de Formics uit ‘Ender’s Game’, die mensen aanvankelijk niet als bewuste wezens zagen (en daarom vielen ze de aarde aan), maar later in een meer empathisch licht. De bijenkorf in “Pluribus” lijkt om op welwillendheid te opereren, maar de manier waarop ze de aarde strategisch infecteerden en meer dan 800 miljoen mensen doodden om de assimilatie te versnellen bewijst het tegendeel.
Carol is zelfs onder de tientallen overlevenden een anomalie, omdat ze sceptisch staat tegenover hun motieven, ondanks dat ze er sterk afhankelijk van is. Maar de korf beschermt haar, via Zosia, tegen de granaatexplosie en stemt er zelfs mee in haar een kernwapen (!) te geven als ze hypothetisch vraagt of ze aan haar eis willen voldoen. ‘Je kunt nee zeggen’, zegt Carol resoluut, maar de korf lijkt in de war over deze grens. De buitenaardse wezens die zich tot het uiterste hebben ingespannen om de mensheid te infecteren, zijn bereid hun eigen leven in gevaar te brengen, alleen maar om Carols wensen te vervullen, ongeacht de gevolgen. Hierdoor staan ze potentieel wijd open voor uitbuiting, ook al zijn ze in aantal sterk.
Zal Carol de zwakte van de korf uitbuiten om de mensheid te redden? Hoewel het morele kompas van Carol net zo rommelig/complex is, begrijpt ze dat volgzame eenwording de dood van de individualiteit is, omdat het je kwetsbaar maakt. Als de Dark Forest Theory enige invloed heeft, dan Carol is hier de grootste bedreiging, omdat ze zich in een unieke positie bevindt om te exploiteren een bijenkorf die meer bang is om gevoelens te kwetsen dan om het menselijk ras te vernietigen.
