Amerikanen hebben slecht werk geleverd door het merendeel van onze studenten lees- en wiskundeles te geven. Onze scores, vergeleken met andere landen – waarvan de meeste over minder middelen beschikken – zijn dat ook kelderend.
Als wetenschapper probeer ik oplossingsgericht te blijven. Om ervoor te zorgen dat we de curve ombuigen en de toekomst veranderen, moeten we eerst toegeven dat we onze studenten in de steek hebben gelaten. We staan aan het begin van een nieuw onderwijstijdperk: het tijdperk van kunstmatige intelligentie. En het is onmogelijk dat we het in dit nieuwe tijdperk goed zullen doen als we nog steeds worstelen met het vorige.
Als aangeboren optimist heb ik goede hoop dat als het gaat om het onderwijzen van AI – ik bedoel dit in de breedste zin van het woord, veel verder dan de praktijk van coderen – we van onze fouten zullen leren en het deze keer goed zullen doen.
Mijn genetische positiviteit wordt versterkt door twee recente ontwikkelingen die belangrijke mijlpalen zijn in het opbouwen van een nationale consensus om ervoor te zorgen dat we generatieve AI-vaardigheden en -wijsheid creëren.
Het uitvoerend bevel van het Witte Huis
Het uitvoerend bevel van Trump spreekt rechtstreeks over de existentiële behoefte van ons land om “de vaardigheden en het begrip te cultiveren om de volgende generatie AI-technologie te gebruiken en te creëren.” Bij de uitgifte schreef ik een kolom zijn voornemen prijzend. Maar ik merkte ook op, als president en CEO van het Center of Science and Industry (COSI), bestuurslid van de National Academies of Sciences en een levenslange voorstander van STEM, dat de EO onvoldoende was: we kunnen AI niet onderwijzen zonder ook kritisch denken, ethiek en wijsheid te onderwijzen.
Sindsdien ben ik gevraagd om deel te nemen aan de Task Force on AI Education van het Witte Huis, die de implementatie van de EO begeleidt en ook publiek-private partnerschappen opzet met toonaangevende belanghebbenden op het gebied van AI. COSI maakt deel uit van deze groep en wij hebben ons aangesloten bij die van president Trump belofte om te investeren in AI-onderwijs.
Ik woonde onlangs een bijeenkomst bij van de Task Force on AI Education van het Witte Huis, waar de onverbiddelijke link tussen nationale veiligheid, economische welvaart en AI-vaardigheid het dominante thema was. Ik zou het als volgt samenvatten: “We moeten winnen – en we moeten de wereldleider zijn op het gebied van AI-capaciteiten om Amerika aan de top te houden.”
Ja, maar hoe?
De staat Ohio creëert een nieuwe staat van morgen
Na de bijeenkomst keerde ik terug naar Ohio, waar dat ook het geval is nam deel aan het AI-gesprek op een grote manier. Ohio is de eerste staat die eist dat elk schooldistrict formeel beleid aanneemt om het gebruik van AI op scholen te regelen.
Simpel gezegd: de EO dringt er bij de moeten– dat AI-onderwijs een prioriteit moet zijn. De Ohio-verordening daarentegen dringt aan op de Hoe. Het komt voort uit de erkenning dat onze scholen de technologie van de toekomst zullen onderwijzen, en vereist dat de complexe nuances ervan worden onderwezen Hoe worden bepaald en overeengekomen.
Chris Woolard, de Chief Integration Officer bij het Ohio Department of Education, beschreef de uitdaging als het creëren van nieuwe ‘vangrails’, waaronder basisregels voor privacy, gegevenskwaliteit, ethisch gebruik en academische eerlijkheid. En, belangrijker nog: “Wat zijn de kritische denkvaardigheden die studenten nodig hebben.”
Verder dan alleen maar regeren, onderwijzen
Ik prijs wat Ohio heeft gedaan. Maar er is nog een lange weg te gaan.
Het ontwikkelen van fundamentele pedagogische technieken voor het onderwijzen van AI, zonder basislijn, zonder historische gegevens en zonder tests, is verre van triviaal. In feite is het enorm ingewikkeld, zoals we hebben gezien uit ons onvermogen om STEM effectief te onderwijzen. Het regelgevingskader van Ohio, dat andere staten zouden moeten volgen, zal de creatie van nieuwe praktijken en maatstaven met zich meebrengen en een enorme gevoeligheid en nuance vereisen, aangezien elk afzonderlijk aspect van het onderwijs kan worden bewapend in onze onmiskenbaar beladen wereld van cultuuroorlogen.
Maar we kunnen leren van onze fouten. Zogenaamde hele taal – versus klanken – is dat bijvoorbeeld wel ineffectief voor de 20% van de kinderen met dyslexie. We moeten alle kinderen naar de toekomst brengen, en om dat te doen moeten we ervoor zorgen dat AI-geletterdheid een belangrijk kenmerk van onderwijssucces wordt. Interessant genoeg kan AI hierbij helpen
Het onderwijzen van AI is als het ontwikkelen van AI. Soort van
De snelle evolutie van AI komt voort uit het proces van ‘het trainen van het model’; het is de manier waarop de grote taalmodellen (LLM’s) op een iteratieve en gerichte manier leren en verbeteren. Maar het is in veel opzichten ook een zwarte doos, wat niet het geval kan zijn met de manier waarop we AI op onze scholen onderwijzen. Alleen transparantie en voortdurende verbetering kunnen ervoor zorgen dat onze leerlingen in het basis- en voortgezet onderwijs de vaardigheden ontwikkelen die nodig zijn om te slagen in een veranderend personeelsbestand.
Niets van dit alles zal gemakkelijk zijn. AI vertegenwoordigt een diepgaand keerpunt; de EO is breed en conceptueel, terwijl onze grondwet de verantwoordelijkheid voor het onderwijs aan de staten toewijst. Maar niets is belangrijker, en ik roep docenten overal ter wereld op om samen te komen en samen te werken.
Wat hun missie nog uitdagender maakt, is dat AI voortdurend en met zo’n snelheid verandert. Dus degenen die het onderwijzen moeten ook in staat zijn tot een evenredige verandering. Maar onderwijsnormen hebben de neiging vast te liggen. Het is al moeilijk genoeg om ze in te stellen, laat staan om wendbaarheid en reactievermogen in te bouwen.
Ik kijk ernaar uit om samen te werken met docenten en te blijven deelnemen aan de AI Task Force, om normen en vangrails te helpen ontwikkelen die net zo responsief en dynamisch zijn als de kunstmatige intelligentie zelf. Het is inderdaad nu de tijd.
