De 5 grootste verbindingen tussen de stichting van Isaac Asimov en robotboeken

Isaac Asimovs ‘Robot’-romans (waaronder ‘I, Robot’) en zijn ‘Foundation’-boeken spelen zich af in hetzelfde universum. Maar het feit dat twee verhalen dezelfde ruimte innemen, betekent niet dat ze elkaar daadwerkelijk beïnvloeden. Ik herinner me dat ik de boeken van beide series een tijdje doorlas voordat ik besefte dat ze met elkaar in verband stonden. Maar aan het einde van het lezen van beide was het verband niet alleen duidelijk. Het was cruciaal.

Als je je afvraagt ​​hoe de twee series van Asimov met elkaar samenhangen: ik heb vijf belangrijke gebieden benadrukt waar de cross-overs niet alleen duidelijk zijn. Ze zijn superbelangrijk en deze verbindingen gaan over het algemeen in één richting: iets begint in de ‘Robot’-romans en sijpelt uiteindelijk door naar de’ Foundation’-boeken. Dit komt omdat de verhalen spelen zich bijna 20.000 jaar uit elkaarwaarbij de ‘Robot’-verhalen eerst verschijnen en het’ Foundation’-epos veel later in de menselijke geschiedenis.

Nogmaals, we hebben het hier niet alleen over schattige “connect the dots” paaseieren. Ik heb niet één, niet twee, maar vijf verschillende punten opgespoord waarop de ingenieuze Founding Father van sci-fi een personage of concept in zijn ‘Robot’-verhalen naar voren bracht en het vervolgens tot een zeer belangrijk onderdeel van zijn’ Foundation’-verhaal maakte. Laten we dus, zonder verder oponthoud, eens kijken naar enkele van de grootste verbanden tussen de boeken ‘Foundation’ en ‘Robot’ van Isaac Asimov, te beginnen met de belangrijkste van allemaal: Demerzel.

Demerzel is een leuk personage in de “Foundation”-versie van Apple TV. Demerzel, gespeeld door de stoïcijnse Laura Birn, is in seizoen 1 verschoven van een rustig achtergrondpersonage naar de onverwachte hoofdpersoon van seizoen 3. Zelfs in die grote heroïsche openbaring worden de ernst en het belang van het personage in de show onderbelicht. In de boeken van Asimov is Demerzel de spil die de mensheid heeft gered van tienduizenden jaren van chaos en vernietiging.

In druk afgebeeld als een man (maar hoe dan ook nog steeds een robot), draagt ​​Demerzel ook de bekende naam R. Daneel Olivaw – en hij komt voor in enkele van de eerste ‘Robot’-romans, met name in een drietal futuristische, hardgekookte detectiveromans. Later werkt Daneel samen met een andere robot, genaamd R. Giskard Reventlov, en ontwikkelen ze de kritische Zeroth Law of Robotics (daarover later meer). Dit zet hem op een duizenden jaren lange koers waarin hij eerst het Galactische Rijk leidt en vervolgens redt.

Ik wil hier niet alles weggeven, maar het volstaat om te zeggen dat toen Asimov zijn sciencefictionverhalen de afgelopen decennia naar buiten bracht, Daneel (of Eto Demerzel, zoals hij later werd genoemd in de ‘Foundation’-boeken) een van de meest consistente karakters bleef. Zelfs als er grote stukken proza ​​zijn waarin hij niet komt opdagen, wordt vaak onthuld dat hij stilletjes op de achtergrond aan het werk is om het menselijk ras te redden waar hij zo goed voor zorgt.

Ik noemde de wetten van de robotica al, maar ze verdienen een heel eigen hoofdstuk. Asimovs Drie Wetten van de Robotica zijn geëtst in de annalen van de sciencefictiongeschiedenis:

• Een robot mag een mens geen letsel toebrengen of, door niets te doen, toelaten dat een mens letsel oploopt.

• Een robot moet de bevelen gehoorzamen die hem door mensen worden gegeven, behalve wanneer dergelijke bevelen in strijd zouden zijn met de Eerste Wet.

• Een robot moet zijn eigen bestaan ​​beschermen, zolang deze bescherming niet in strijd is met de Eerste of Tweede Wet.

Deze drie zijn de algemeen bekende. Maar er is ook de minder bekende vierde wet van de robotica, de zogenaamde nulde wet – in veel opzichten is dit de belangrijkste van allemaal. Die is ontwikkeld in het boek ‘Robots and Empire’ en luidt als volgt:

Een robot mag de mensheid geen schade toebrengen, of, door niets te doen, toestaan ​​dat de mensheid schade wordt toegebracht.

Om het anders te zeggen (en Asimov doet dat): robots kunnen de behoeften van de ‘mensheid’ als geheel boven de behoeften (en het lot) van één mens stellen. Dit is de cruciale regel die Demerzel/Daneel in staat stelt het Galactische Rijk met een zorgzame maar ijzeren vuist te helpen leiden. Zij/hij is in staat beslissingen te nemen die tot schade voor mensen leiden – zolang dit altijd in het belang is van het grotere lot van de mensheid als soort. De wet wordt tegen het einde van Asimovs ‘Robot’-verhalen ontwikkeld, maar er bestaat geen twijfel over dat de grotere impact ervan te zien is in het ‘Foundation’-verhaal.

Seizoen 3 van ‘Foundation’ luidde het tijdperk van de mentalics in. Deze worden het best vertegenwoordigd door de Tweede Stichting onder leiding van Gaal Dornick (Lou Llobell). Maar tegen de tijd dat seizoen 4 rondrent, Ik verwacht nog een groep verbijsterende experts om het toneel te betreden. Ik heb het over Gaians van Gaia, de levende, bewuste planeet.

In de boeken van Asimov is Gaia een weergave van het mentale concept op steroïden. De hele planeet is een bewuste bijenkorf (denk “Pluribus”, maar positiever). Tegen het einde van het verhaal begint de enkele planeet Gaia zich uit te breiden tot een bijenkorfbrede die het hele heelal heet, genaamd Galaxia. Deze enorme mentale gemeenschappen vormen een hoeksteenelement van het latere ‘Foundation’-verhaal. Voor hun oorsprong gaan we echter opnieuw naar de Robot-roman ‘Robots and Empire’.

In dat boek bundelen de robots R. Daneel Olivaw en R. Giskard Reventlov hun krachten om de Zeroth Law te ontwikkelen. Ze ontdekken ook het vermogen om de geest te manipuleren en te beïnvloeden – een vermogen dat Daneel overneemt in de ‘Foundation’-romans, waar het concept volledig wordt uitgewerkt terwijl hij Gaia opricht en het plan bedenkt om Galaxia te creëren.

In de “Foundation”-serie van Apple TV komt het concept van een “Spacer” al vroeg in de show ter sprake. In de aanpassing zijn deze ongewone mensen echter alleen maar verbonden met ruimtevaart. Ze hebben een vloot schepen die de keizer en zijn rijk helpen zich door de uitgestrekte ruimtes van de Melkweg te verplaatsen.

In de boeken zijn de Spacers een heel ander mensenras – en als ik ‘ras’ zeg, bedoel ik ‘ras’. Spacers zijn de biologisch geavanceerde mensen die op de eerste 50 planeten leven waar mensen zich in de ruimte vestigen. Deze vroege kolonisten staan ​​vijandig tegenover de moederplaneet en ontwikkelen hun eigen culturen op hun eigen planeten, waarvan er twee vaker voorkomen dan de andere: Aurora en Solaria.

De Spacers en hun planeten spelen een terugkerende rol in veel van de ‘Robot’-romans. En ja, je raadt het al: ze komen ook voor in het verhaal van de ‘Foundation’. Maar niet op de manier waarop Apple TV dat heeft gedaan. In het laatste boek van de ‘Foundation’-serie, genaamd ‘Foundation and Earth’, gaan de hoofdpersonen op een odyssee die hen ertoe brengt meerdere verloren Spacer-werelden te herontdekken. Sommigen hiervan zijn dood. Anderen zijn overwoekerd. Anderen zijn verontrustend identiek aan wat ze 20.000 jaar eerder waren. Wat hun toestand ook is, in al deze gevallen fungeren de Spacer-werelden als een cruciaal verbindingspunt waar veel van de ‘Robot’-romans plaatsvinden, en de ‘Foundation’-serie bouwt langzaam op naar zijn climax. Laten we hopen dat de Spacers binnenkort hun weg terug vinden in de lopende serie.

Asimov vernietigt de aarde al vroeg in zijn verhalen als een manier om de mensheid van de moederplaneet te verdrijven en haar bestemming in de hele melkweg te vinden. De vernietigingsmethode die de auteur gebruikt? Straling.

In de ‘Robot’-roman ‘Robots and Empire’ wordt de aarde langzaam en doelbewust veranderd in een radioactieve woestenij. Het wordt in de daaropvolgende eeuwen onbewoonbaar en vervolgens wordt het een vergeten deel van het verleden. Het is een irrelevante factor in ‘Foundation’ – dat wil zeggen, tot de laatste twee boeken, die zich richten op een wanhopige zoektocht naar de vergeten geboorteplaats van de mensheid. Uiteindelijk wordt de aarde ontdekt, samen met een zeer belangrijke kolonie onder leiding van een robot op zijn nabijgelegen satelliet, de maan.

De radioactiviteit van de aarde is het climaxelement van een van de ‘Robot’-romans. Het is ook de triomfantelijke afsluiting van de boekenreeks ‘Foundation’. Het is zo belangrijk dat het zelfs al in de laatste seconden van ‘Foundation’ seizoen 3 is verschenen. Verwacht dat Moeder Aarde in al haar radioactieve glorie weer zal verschijnen in de toekomst – en als je het ziet, onthoud dan dat het verhaal veel groter is dan de geschiedenis van het Galactische Rijk. Het sluit helemaal terug op de ‘Robot’-romans.