De Amerikaanse marine wordt geconfronteerd met een aantal uitdagingen bij haar doel om de vloot te laten groeien. Geen enkele is gemakkelijk of snel oplosbaar.
Een nieuw rapport van experts op het gebied van marine- en defensiebeleid oordeelt dat er dringend een aantal acties nodig zijn bij scheepsbouwers en de overheid om de vertragingen en kostenoverschrijdingen van de marine op te lossen, vooral omdat De Chinese vloot overtreft de VS‘ in omvang en adopteert nieuwe technologieën om een dominante zeemacht te worden.
Veel van de problemen van de marine, waaronder het buiten gebruik stellen van meer schepen dan ze bouwt, een vertraagd en duur scheepsbouwproces met slechts een handvol commerciële scheepswerven, en wanbeheer van het programma, gaan terug tot het einde van de Koude Oorlog. Ze zijn de afgelopen decennia steeds erger geworden en bereiken een kookpunt waar het Amerikaanse leger zich op probeert te concentreren het tegengaan van de militaire opkomst van China.
“Ondanks de plannen van de marine om de vloot uit te breiden en de inspanningen en financiering van beide partijen door het Congres, is de Amerikaanse scheepsbouwonderneming – inclusief de marine, het ministerie van Defensie, het Congres en de industrie – er niet in geslaagd consequent schepen te produceren op de vereiste schaal, snelheid en kosten”, schrijven de auteurs van de denktank Center for Strategic and International Studies. CSIS, rapport schreef.
Onder de mislukte projecten: twee soorten kustgevechtsschepen, een geavanceerde stealth-vernietiger waarvan de dienst er slechts drie zal hebben, en het onlangs geannuleerde fregat van de Constellation-klasse.
Geen enkele entiteit, incident of programma is de enige schuldige. Het vraagsignaal van Washington naar de bouw van nieuwe schepen is inconsistent, waardoor scheepsbouwers geen langetermijnprojecten kunnen plannen. En het eisenproces en de scheepsontwerpen van de marine hebben er soms toe geleid dat schepen niet aan de verwachtingen voldeden, jaren vertraging opliepen en de opbrengst ver boven het budget uitkwamen.
Twee fregatten van de Constellation-klasse zijn in aanbouw door scheepsbouwer Fincantieri Marinette Marine, terwijl de rest van het programma is geannuleerd. Hoofdonderofficier Shannon Renfroe
Op dit moment, Marinesecretaris John Phelanfunctionarissen bij het Ministerie van Defensie en scheepswerven zijn gefocust op het oplossen van deze problemen en het voorkomen van dezelfde fouten in de toekomst. Scheepsbouw heeft de hoogste prioriteit en heeft gedurende het eerste jaar van de tweede regering-Trump veel aandacht gekregen.
Maar volgens het rapport bestaat er niet één oplossing om de achteruitgang van de Amerikaanse scheepsbouw een halt toe te roepen, “en het oplossen van een van de onderliggende problemen garandeert geen drastische verbetering van de situatie.” In plaats daarvan zullen de marine, het congres en de scheepswerven door jaren van werk de juiste weg voorwaarts moeten vinden.
De strijdmacht van de marine, inclusief oppervlakteschepen, onderzeeërs en vliegdekschepen, bereikte tijdens de opbouw van de tweede regering-Reagan een hoogtepunt van 568. Na de Koude Oorlog nam het aantal af, omdat de VS zich concentreerden op landoorlogen in Irak en Afghanistan; de vloot bereikte in 2015 het dieptepunt van 271. Een jaar later bracht de marine plannen uit voor een doel van 355 schepen, dat in 2023 onder de regering-Biden werd verhoogd tot 381 en 134 grote onbemande oppervlakte- en onderwatervoertuigen.
Deze doelen zijn onbereikbaar gebleken zonder een effectief klein oorlogsschip waarvan het prijskaartje ruim onder de $13 miljard aan Ford-klasse vliegdekschepen en $2 miljard geleide-raketvernietigers ligt.
Vergeleken met de VS heeft China de afgelopen 25 jaar een enorme vloot opgebouwd. Dankzij de staatsscheepsbouwers en commerciële en militaire scheepswerven voor tweeërlei gebruikuitrusting en arbeidskrachten bereikte de Chinese vloot vorig jaar een hoogtepunt van naar schatting 370 strijdmachtschepen. De groei van de Chinese marine heeft functionarissen gealarmeerd, ook al zijn ze niet allemaal opgewassen tegen de zeer geavanceerde, goed gebouwde schepen en wapens van de VS.
Marinefunctionarissen hebben steeds vaker gekeken naar onbemande schepen om er snel aan toe te voegen nieuwe mogelijkheden voor de vloot. Een mix van grote, middelgrote en kleine droneboten zou nuttig zijn voor een aantal inlichtingen-, bewakings- en verkenningsmissies, en zou het bereik van de marine in regio’s als de Indo-Pacific kunnen vergroten en tegelijkertijd zeelieden uit de gevarenzone kunnen houden. Bedrijven kunnen deze bouwen autonome schepen snel, maar er blijven vragen bestaan over hoe effectief drone-schepen zijn; de weinige operationele droneboten fungeren tegenwoordig grotendeels als bewakingsvaartuigen. Het is nog steeds een relatief nieuw vakgebied, maar het zou kortetermijnoplossingen kunnen bieden voor vlootproblemen door de vraag naar bemande schepen te verminderen.
Een weergave van het onbemande schip van Blue Water Autonomy, een middelgroot schip dat het bedrijf momenteel test. Blauwe waterautonomie
De huidige vloot van de marine heeft ook een hoger operatietempo gekend, waardoor “de vloot en haar bemanningen meer onder druk komen te staan, omdat een kleiner aantal schepen regelmatiger moet worden ingezet voor missievereisten, waardoor de behoefte aan meer onderhoud en instandhouding toeneemt”, aldus het CSIS-rapport.
Eerder dit jaar zei de toenmalige Chief of Naval Operations Adm. James Kilby dat de marine een gereedheidspercentage van 68% voor oppervlakteschepen en 67% voor onderzeeërs haalt, terwijl de luchtvaart 70% bedraagt. De dienst streeft naar 80% in 2027.
Een deel van de ongelijkheid komt voort uit vertragingen bij het onderhoud van schepen. De huidige capaciteit van de VS om zijn vloot draaiende te houden staat onder druk op de scheepswerven, wat ertoe leidt dat reparaties vaak 20% tot 100% langer duren dan geschat, volgens een nieuw onderzoek. Analyse van het Congressional Budget Office. Daar zijn veel oorzaken voor: de gemiddelde leeftijd van de marineschepen is ouder dan vroeger en vergen meer werk en de omvang van het onderhoud is vaak groter dan verwacht.
Het gereedhouden van oudere schepen is een uitdaging, maar de doelstellingen van de marine om nieuwe schepen te bouwen blijven op hindernissen stuiten als gevolg van langere bouwtijden, vertragingen bij grote programma’s en kostenoverschrijdingen. In een VS Rapport van het Government Accountability Office Eerder dit jaar oordeelde de overheidswaakhond dat 37 van de 45 strijdmachtschepen in aanbouw in de herfst van 2024 vertraging hadden opgelopen.
Dat wordt aan verschillende dingen toegeschreven, waaronder de focus van de marine op de prijs bij het contracteren in plaats van op snelheid, stijgende prijzen voor schepen als gevolg van de aanschaf van minder rompen, en veranderingen in het scheepsontwerp en de capaciteiten tijdens de bouw. Het onlangs geannuleerde fregat uit de Constellation-klasse is een goed voorbeeld van hoe ontwerp verandert kan een programma ten onder gaan door vertragingen en stijgende kosten te veroorzaken. Het fregat zou oorspronkelijk 80% gemeenschappelijkheid hebben met zijn Italiaanse marineversie, maar eindigde met slechts 15%.
Topscheepsbouwer Huntington Ingalls Industries behoudt meer ervaren scheepswerfarbeiders door hun lonen te verhogen. Virginiaanse piloot / TNS
Aan de industriële kant is de scheepsbouwsector gekrompen en dient deze grotendeels voor de bouw van schepen voor de scheepvaart Marine en Kustwacht en een paar koopvaardijschepen; de meeste commerciële scheepsbouw is verschoven naar landen als Japan, Zuid-Korea en China, waar ze goedkoper te bouwen zijn.
Washington, de marine en scheepsbouwers volgen verschillende wegen om deze problemen aan te pakken. Miljarden worden geïnvesteerd in de industriële basis, met een grote focus op onderzeeërs, en bredere initiatieven zijn gericht op het opleiden van de volgende generatie werknemers. Moderniseringsinspanningen op scheepswerven, inclusief automatisering, kunstmatige intelligentieen robotica zijn ook een prioriteit om de kosten terug te dringen.
Gezien de enorme voorsprong en voordelen van concurrenten als Zuid-Korea en China, zouden deze de productiekosten van schepen kunnen verlagen. Maar het is onwaarschijnlijk dat ze een nieuw leven inblazen commerciële scheepsindustrie die kunnen worden omgezet in oorlogstijd, zoals gebeurde in de Tweede Wereldoorlog.
Maar de problemen waarmee de Amerikaanse scheepsbouw te kampen heeft, zijn complex. “Er bestaat niet één enkele beleidsoplossing om het algemene probleem op te lossen”, schreven de CSIS-auteurs. “Bovendien garandeert het oplossen van de onderliggende problemen geen drastische verbetering van de situatie.”
In zijn conclusie suggereert het rapport dat de continue productie van marineschepen op basis van meerjarige contracten de projecten, budgetten en het personeelsbestand zou stabiliseren.
Een andere oplossing zou meer samenwerking met Amerikaanse partners en bondgenoten kunnen inhouden, iets wat Washington al nastreeft. Zuid-Koreaanse scheepswerven, die tot de meest geavanceerde en drukste ter wereld behoren, doen er meer onderhoud aan Amerikaanse marineschepen en er worden grote partnerschappen tussen deze werven en de VS nagestreefd modernisering van de Amerikaanse scheepsbouw processen en werkstromen.
