Marty Mauser in ‘Marty Supreme’ is gebaseerd op echte tafeltenniskampioen Marty Reisman

Josh Safdie’s sportdrama “Marty Supreme” volgt Marty Mauser (Timothee Chalamet)een getalenteerde maar impulsieve tafeltennisser uit de jaren vijftig die vastbesloten is de topspeler ter wereld te worden. Onderweg wordt hij afgeleid door bijzaken, een affaire met een ouder wordende sterretje (Gwyneth Paltrow), en het terughalen van de verloren hond van een gangster (Abel Ferrara), wat allemaal bijna leidt tot zelfsabotage op epische schaal.

Het is een verhaal dat zowel groter dan het leven aanvoelt als alsof het uit iemands biografie is gerukt. En het blijkt dat beide dingen waar zijn. Het karakter van Marty Mauser is losjes gebaseerd op de echte tafeltenniskampioen Marty Reisman uit de jaren vijftig. Mauser’s flamboyante speelstijl en ondeugende capriolen in “Marty Supreme” zijn een eerbetoon aan Reisman, die in 2012 stierf.

Dit is wat je moet weten over de echte Marty Supreme.

Marty Reisman was een pingpongkampioen die ‘de James Bond van het tafeltennis’ werd genoemd

Reisman ontdekte zijn talent voor het spelen van pingpong op jonge leeftijd in de Lower East Side van New York City en werd juniorkampioen toen hij 13 was.

Bijgenaamd “The Needle” vanwege zijn geringe bekendheid, werd Reisman beschreven in een 1977 Sports Illustrated-profiel als “de James Bond van het tafeltennis” vanwege zijn creatieve shots en charismatische stijl.

Hij won 22 titels tijdens zijn carrière, die zich uitstrekte van eind jaren veertig tot 2002. Hij won in die tijd vijf bronzen medailles op de Wereldkampioenschappen tafeltennis, evenals twee United States Open-titels en een British Open-kroon in het Londense Wembley Stadion in 1949waarin hij een schot tussen zijn benen deed en schoten met een snelheid van 185 km per uur, wat de Britse pers ‘The Atomic Blast’ noemde.

Als hij niet competitief speelde, reisde Reisman met de Harlem Globetrotters en vermaakte hij tienduizenden mensen met trucjes over de hele wereld.

In de jaren zeventig leidde hij de Riverside Table Tennis Club in New York City, die de hotspot werd voor topspelers, maar ook voor beroemdheden die graag tafeltennissen, zoals Dustin Hoffman en Walter Matthau. Zelfs schaaksensatie Bobby Fischer was er te zien.

Van het verkopen van horloges tot het smokkelen van goudstaven, Reisman had altijd nevenactiviteiten

Reisman stond bekend om zijn drukte en was altijd bezig met het bedenken van manieren om snel geld te verdienen terwijl hij de wereld rondreist.

Het Sports Illustrated-verhaal belichtte zijn capriolen, waaronder het thuiskomen van zijn eerste reis naar Londen met een tas vol nylonkousen, die hij in de straten van New York verkocht voor vijf keer wat hij ervoor had betaald. Tijdens reizen naar Hong Kong smokkelde hij goudstaven het land uit, waarbij hij elke keer $ 1.000 verdiende (hij pochte in het verhaal dat hij het 25 keer deed). Toen hij eind jaren vijftig eindelijk stopte met jetsetting en voorgoed terugkeerde naar New York, ging hij door de douane met een twintigtal Rolex-horloges bij zich verborgen.

Maar zijn grootste plan was de manier waarop hij wraak zocht op zijn aartsvijand, de Japanse speler Hiroji Satoh.

Op de wereldkampioenschappen van 1952 in Bombay blies Satoh, met behulp van een nieuwe peddel met schuimrubber, de concurrentie door, inclusief Reisman. Het was een mijlpaal, aangezien de peddel sindsdien de standaard in de sport is geworden. Maar Reisman wilde niet stilletjes gaan.

Reisman en Doug Cartland, die zijn partner was tijdens de Globetrotter-evenementen, baanden zich een weg van Bombay door het Verre Oosten, druk bezig met tentoonstellingen en bereikten uiteindelijk Tokio. Daar daagde het duo publiekelijk Satoh en Nobi Hayashi, een wereldkampioen dubbelspel, uit voor een wedstrijd. Het evenement vond plaats op het podium van een bioscoop in Osaka. Fans die niet in de zaal met 5.000 zitplaatsen konden passen, konden de gebeurtenissen op de nationale radio horen, waarin verslag werd gedaan van de confrontatie tussen de VS en Japan.

Het evenement kwam neer op een enkelspel tussen Reisman en Satoh. Reisman won, waardoor Satoh zo in verlegenheid werd gebracht dat hij nooit meer internationale competities speelde.

Reisman was een meester in trickshots

In de film bezit Chalamet’s Mauser een ongelooflijk talent voor pingpong en een voorliefde voor trickshots. Dit lijkt sterk beïnvloed te zijn door Reisman.

Reisman speelde met mensen die een schoen als peddel gebruikten, of speelde met het handvat van de peddel die de bal raakte. Tijdens zijn periode bij de Globettrotters speelden hij en Cartland met vijf ballen tegelijk, of speelden ze, met potten en pannen als peddels, de melodie van ‘Mary Had a Little Lamb’.

Matthew Broderick vertelde ooit een Reisman-verhaal over “De late show met David Letterman,‘ waarin hij uitlegde hoe Reisman een sigaret aan de andere kant van een pingpongtafel zette en de bal met zo’n kracht en nauwkeurigheid met de hand kapot sloeg dat de sigaret in tweeën zou breken. (Even nadat Broderick het verhaal had verteld, verscheen Reisman en probeerde de truc live op het podium, maar dat lukte niet.)

In de film blaast Mauser midden in een wedstrijd een pingpongbal de lucht in; ja, dat heeft hij van Reisman.

“Marty Supreme” speelt nu in de bioscoop.