Zo bruisend als de term ‘narcist’ de afgelopen jaren is geworden, vinden veel mensen het te hard of te zwart-wit, vooral als ze hun eigen ouders beschrijven.
Tegelijkertijd hebben ze het gevoel vast te zitten. Ze houden van hun moeder, maar zij wijst elke vorm van kritiek van de hand. Ze zien hun vader niet als een slechterik, maar weten ook niet waarom hij hen nooit belt.
Dr. Lindsay C. Gibson, een klinisch psycholoog, dacht aan deze volwassen kinderen toen zij de term ‘emotioneel onvolwassen ouders’ bedacht en schreef haar bestseller over het onderwerp.
Gibson, die volwassen kinderen wilde helpen die vastzaten in een ongezonde relatie met hun ouders, was van mening dat labels als ‘giftig’ misleidend waren.
“De ouder doet hebben goede eigenschappen’, vertelde ze eerder aan Business Insider. Ze komen misschien in actie als hun kind bijvoorbeeld ziek is of financiële steun nodig heeft. ‘Het probleem is dat die momenten plaatsvinden volgens het schema van de ouder, afhankelijk van hoe veilig of goed die ouder over zichzelf denkt.’
Als ze niet aanhankelijk, attent of charmant zijn, kunnen deze ouders bij elke zweem van conflict ontploffen, zich afsluiten of gewoonweg MIA worden, waardoor hun kinderen het gevoel krijgen dat ze op eierschalen lopen.
Gibson zei dat er vier soorten emotioneel onvolwassen ouders zijn. Hoewel een ouder meer dan één type kan zijn, zegt ze dat de meeste ouders in één categorie vallen, zegt ze. Ze definieert elk type aan de hand van de ‘unieke methoden van de ouder om met emoties en stress om te gaan’.
Ze deelde de vier soorten emotioneel onvolwassen ouders – en de effecten die ze hebben op hun kinderen.
1. Reactieve ouders
Reactieve ouders zijn vluchtig, waardoor anderen het gevoel krijgen dat ze op eierschalen lopen. fizkes/Getty Images
Reactieve ouders kan perfect warm en liefdevol zijn – als alles goed gaat.
Als dat niet het geval is, kunnen ze plotseling vluchtig en grillig worden en boos of boos worden over zaken waarvan je niet van iemand zou verwachten.
Gibson noemt reactieve ouders ‘emotionele ouders’ omdat ze zich gedragen alsof ze worden geregeerd door hun gevoelens.
“Ze maken het leven zo onaangenaam als ze van streek raken, dat mensen onwillekeurig automatisch twee keer gaan nadenken voordat ze iets zeggen of doen”, zei Gibson.
Vaak groeien de kinderen van deze ouders op om mensen te plezierenaltijd op zoek naar potentiële conflicten die kunnen worden uitgeroeid. Het kan voor hen ook moeilijk zijn om grenzen te stellen of zelfs hun gevoelens los te maken van die van hun ouders, en in plaats daarvan prioriteit te geven aan vredeshandhaving.
2. Zeer kritische ouders
Zeer kritische ouders zijn rigide en eisen perfectie. Skynesher/Getty Images
Zeer kritische ouders zijn perfectionisten die muggenziften over alles wat hun kind doet. Gibson noemt ze ook ‘gedreven’ ouders, omdat ‘ze altijd ergens achteraan gaan’.
In de kindertijd kunnen ze je cijfers of gymnastiekprestaties uit elkaar halen. Op volwassen leeftijd kan het evolueren naar het beoordelen van je baan, levensstijl of uiterlijk.
‘Ze kunnen heel opdringerig en controlerend zijn,’ zei Gibson, die zich niets aantrok van de impact die hun woorden op je hebben. “Het komt voort uit de overtuiging dat je, om wie dan ook te zijn of iets te bereiken, echt die drive moet hebben en moet blijven proberen perfect te zijn, anders ben je waarschijnlijk een totale mislukking.”
Kinderen van zeer kritische ouders kunnen uiteindelijk een burn-out krijgen of een carrière kiezen die ze niet leuk vinden, simpelweg omdat hun ouders hun passies zouden afkeuren.
3. Passieve ouders
Passieve ouders kunnen leuk zijn als dingen gemakkelijk zijn, maar wegduiken als je ze echt nodig hebt. Maskot/Getty-afbeeldingen
Passieve ouders zijn vaak de ‘leuke’ ouders. In feite zijn ze vaak het meest emotioneel aanwezig van alle vier de typen, zei Gibson. Ze zijn op hun best als ze een spelletje met je spelen of je meenemen naar een pretpark.
“Het probleem is dat ze gewoon een beetje passief zijn in hun rol als ouder,” zei Gibson. Wanneer ze worden geconfronteerd met meer uitdagende aspecten van het ouderschap, zoals terugdringen als hun partner tegen hun kind schreeuwt, doen ze een stap terug. Ze kunnen letterlijk de kamer verlaten als er sprake is van misbruik.
“Ze lijken niet die beschermende behoefte te voelen om tussenbeide te komen om het kind te helpen,” zei Gibson.
Wanneer hun kind ongemakkelijke emoties vertoont, zoals woede of angst, troost de passieve ouder het kind niet en erkent het zelfs niet. Ze zouden zelfs de beschuldigingen van misbruik van een kind kunnen ontkennen, omdat dat wel het geval zou zijn compliceren de gezinsdynamiek om de andere ouder of een ander familielid te confronteren.
Omdat ze leren hun gevoelens te verbergen – en geen begeleiding krijgen over hoe ze conflicten effectief kunnen oplossen – is het moeilijker voor hen om later in hun leven gezonde relaties te hebben, zei Gibson.
4. Emotioneel afwezige ouders
Emotioneel afwezige ouders komen zelden langs of tonen diepe interesse in je leven. Fajrul Islam/Getty Images
Emotioneel afwezige ouders doen alsof hun kind niet bestaat. Gibson noemt ze ouders ‘afwijzend’ omdat ze niet kunnen reageren op de emotionele behoeften van hun kind.
‘Dat kind voelt zich niet belangrijk genoeg om de aandacht van de ouders te trekken’, zei ze. Het kan problemen veroorzaken in het zelfrespect van een kind.
Kinderen van emotioneel afwezige ouders zijn zo gewend om het absolute minimum van mensen te accepteren dat ze misschien geen hoge eisen stellen aan hun partners of vrienden, zei Gibson, en blijven zich aangetrokken voelen tot mensen die ze negeren. Of ze kunnen later uitgaan met potentieel manipulatieve mensen die hen eindelijk de focus geven waar ze altijd naar verlangd hebben (om hun eigen snode redenen).
Omgaan met emotioneel onvolwassen ouders
Als je je ouder hierin herkent, zijn er een paar dingen die je kunt doen om minder verstrikt te raken.
Je kunt grenzen stellen met een ouder door langzamer te praten en rustig je behoeften te herhalen. Als je altijd kritiek krijgt, kun je de “grijze rotsmethode‘, waarbij hij emotieloze, neutrale reacties geeft om drama op afstand te houden.
Als deze tactieken te uitdagend zijn of als je je fysiek onveilig voelt in de buurt van je ouders, kun je overwegen om het contact te verminderen of de banden volledig te verbreken.
Zelfs als het in het begin moeilijk is, is het altijd mogelijk doorbreek de cyclus door stand te houden en te focussen op gezondere relaties in je leven.
