Een paar jaar geleden was ik ervan overtuigd dat ik op het punt stond te sterven. En hoewel ik dat (spoiler alert) niet deed, zijn mijn ernstige zorgen over mijn gezondheid en mijn neiging om altijd de slechtste conclusies te trekken blijven bestaan. De toename van horloges voor het volgen van de gezondheid, zoals de meest recente van Apple Bekijk serie 11 of Samsung Galaxy Horloge 8 — samen met nieuwe manieren waarop AI de gegevens van ons lichaam probeert te analyseren en ons hierover te informeren, heeft mij ertoe gebracht een belangrijke beslissing te nemen. Voor mijn eigen gemoedsrust moeten AI en constante tracking ver weg blijven van mijn persoonlijke gezondheid. Ik zal het uitleggen.
Ergens rond 2016 had ik ernstige migraine die een paar weken aanhield. Mijn angst nam in deze periode sterk toe vanwege de voortdurende zorgen. Toen ik uiteindelijk de Britse NHS-hulplijn belde en mijn verschillende symptomen uitlegde, vertelden ze me dat ik naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis moest gaan en binnen twee uur gezien moest worden. ‘Loop daar met iemand naartoe,’ ik herinner me duidelijk dat ze tegen me zeiden: ‘Het zal sneller zijn dan dat er een ambulance naar je toe komt.’
Deze oproep bevestigde mijn ergste angst: dat de dood op handen was.
Het bleek dat mijn angst voor een vroegtijdig overlijden ongegrond was. De oorzaak was eigenlijk ernstige spierbelasting doordat ik een hele dag meerdere zware camera’s om mijn nek had gehangen terwijl ik de bruiloft van een vriend fotografeerde. Maar de hulplijnagent werkte gewoon met de beperkte gegevens die ik had verstrekt. Als gevolg hiervan hadden ze – waarschijnlijk terecht – gekozen voor een ‘beter safe than sorry’-benadering en drongen ze er bij mij op aan onmiddellijk medische hulp te zoeken, voor het geval ik echt gevaar liep.
De Apple Watch heeft altijd verschillende hulpmiddelen voor het volgen van de hartslag gehad en ik heb ze altijd vermeden.
Ik heb het grootste deel van mijn volwassen leven geworsteld met gezondheidsangst, en episoden als deze hebben mij veel geleerd over mijn vermogen om tot de allerslechtste conclusies te komen, ondanks dat er geen echt bewijs is om deze te ondersteunen. Een piep in mijn oren? Het moet een hersentumor zijn. Een steek in mijn maag? Nou, ik kan mijn zaken maar beter op orde krijgen.
Ik heb hier in de loop der jaren mee leren leven, en hoewel ik nog steeds mijn ups en downs heb, weet ik beter wat de dingen bij mij triggert. Ten eerste heb ik geleerd nooit Google mijn symptomen. Want wat mijn symptoom ook was, het was kanker altijd een van de mogelijkheden die een zoekopdracht zou opleveren. Medische sites – waaronder de eigen website van de NHS – boden geen troost en resulteerden meestal alleen maar in verbijsterende paniekaanvallen.
Helaas heb ik gemerkt dat ik bij veel tools voor het volgen van de gezondheid een soortgelijk antwoord krijg. In eerste instantie vond ik mijn Apple Watch leuk, en de mogelijkheid om mijn hartslag te lezen tijdens trainingen was nuttig. Toen merkte ik dat ik het gedurende de dag steeds vaker controleerde. Toen sloop de twijfel: “Waarom is mijn hartslag hoog als ik gewoon zit? Is dat normaal? Ik probeer het over 5 minuten opnieuw.” Als het onvermijdelijk niet anders was (of erger), zou er uiteraard paniek ontstaan.
Ik heb Apple Watches meerdere keren gebruikt, maar ik vind het volgen van de hartslag eerder stressvol dan nuttig.
Of het nu gaat om het volgen van de hartslag, het zuurstofniveau in het bloed of zelfs de slaapscores, ik zou geobsedeerd zijn door wat een “normaal” bereik zou moeten zijn. Elke keer dat mijn gegevens buiten dat bereik vielen, ging ik er onmiddellijk van uit dat dit betekende dat ik op dat moment op het punt stond om te vallen. Hoe meer gegevens deze apparaten leverden, hoe meer dingen ik me zorgen moest maken. En nu het nieuwe Apple Watch Series 11 kan de bloeddruk metendus nu heb ik daar ook last van.
Natuurlijk, er is een argument dat ik me alleen zorgen hoef te maken als het mij op een probleem wijst. En dat ik eigenlijk veiliger ben door het dragen ervan. Zeker de hartverscheurende promovideo van Apple tijdens het lanceringsevenement in september, waarin verhalen werden verteld van mensen die letterlijk door hun horloges van een vroegtijdige ondergang zijn gered, vormde een sterk argument. Maar ik weet dat dat niet is hoe mijn geest werkt. In plaats van deze tools op de achtergrond hun werk te laten doen terwijl ik doorga met mijn leven, zal ik in plaats daarvan geobsedeerd raken door de statistieken en elke afwijking van de vastgestelde basislijn zal een reden zijn voor onmiddellijke paniek.
Ik heb geleerd mijn zorgen op afstand te houden en ben af en toe smartwatches blijven gebruiken, zonder dat ze een groot probleem voor mijn geestelijke gezondheid zijn (ik moet actief geen hartgerelateerde functies zoals ECG’s gebruiken), maar op AI gebaseerde gezondheidshulpmiddelen maken me nog banger.
Het is niet alleen Apple dat hier het probleem is. Dit jaar vertelde Samsung ons alle manieren waarop zijn nieuwe Galaxy AI-tools – en Googles Gemini AI – ons zogenaamd zullen helpen in ons dagelijks leven. De algoritmen van Samsung Health volgen uw hartslag terwijl deze gedurende de dag fluctueert en stellen u op de hoogte van wijzigingen. Het biedt gepersonaliseerde inzichten uit uw dieet en lichaamsbeweging om te helpen bij de cardiovasculaire gezondheid. U kunt de AI-agent zelfs vragen stellen over uw gezondheid.
Voor velen klinkt het misschien als een geweldige holistische kijk op je gezondheid, maar voor mij niet. Voor mij klinkt het alsof er steeds meer gegevens worden verzameld en voor mijn ogen worden uitgezwaaid, waardoor ik gedwongen wordt deze te erkennen en een eindeloze feedbackloop van obsessie, zorgen en, onvermijdelijk, paniek ontstaat. Maar het zijn de AI-vragen die voor mij de grootste rode vlag zijn. AI-tools moeten van nature ‘beste gok’-antwoorden geven, meestal op basis van informatie die publiekelijk online beschikbaar is. Het stellen van een vraag aan AI is eigenlijk slechts een snelle manier om een Google-zoekopdracht uit te voeren, en zoals ik heb ontdekt, eindigt het googlen van gezondheidsvragen niet goed voor mij.
Samsung liet tijdens de Unpacked keynote verschillende manieren zien waarop AI gebruikt zal worden binnen zijn gezondheidsapp.
Net zoals de NHS-telefoonoperator die mij onbedoeld in paniek bracht over het overlijden, zal een op AI gebaseerde gezondheidsassistent antwoorden kunnen geven alleen op basis van de beperkte informatie die hij over mij heeft. Als ik een vraag stel over de gezondheid van mijn hart, kan er allerlei informatie naar voren komen, net zoals als ik op een gezondheidswebsite zou kijken naar de reden waarom ik hoofdpijn heb. Maar net zoals hoofdpijn kan technisch gezien een symptoom van kanker kan zijn, is het ook veel waarschijnlijker dat het een spiersteek is. Of een teken dat ik niet genoeg water heb gedronken. Of dat ik even van mijn scherm af moet kijken. Of dat ik niet tot 02.00 uur had moeten opblijven om Yakuza: Infinite Wealth te spelen. Of honderd andere redenen, die allemaal veel waarschijnlijker zijn dan de reden waarvan ik al heb besloten dat deze zeker de boosdoener is.
Maar zal een AI mij de context geven die ik nodig heb om me geen zorgen te maken en te obsederen? Of zal het mij gewoon voorzien? alle de mogelijke uitkomsten? Het kan de bedoeling zijn om een volledig begrip te geven, maar in plaats daarvan zou het het risico kunnen lopen om de ‘wat als’-zorg te voeden. En zoals de AI-overzichten van Google mensen dat vertelden doe lijm op pizzaZal een AI-gezondheidstool simpelweg het internet afstruinen en mij een hash van een antwoord geven, met onnauwkeurige gevolgtrekkingen die mijn angst in een volledig paniekaanvalgebied zouden kunnen doen belanden?
Of misschien zou een AI-tool, net als de vriendelijke dokter in het ziekenhuis die dag, die vriendelijk glimlachte naar de snikkende man die tegenover hem zat en die al een afscheidsbriefje voor zijn familie had opgesteld op zijn telefoon in de wachtkamer, die gegevens kunnen zien en eenvoudigweg kunnen zeggen: “Het gaat goed, Andy, maak je geen zorgen meer en ga slapen.”
Misschien zal dat ooit het geval zijn. Misschien kunnen tools voor het volgen van de gezondheid en AI-inzichten mij de broodnodige dosis logica en geruststelling bieden om mijn angst tegen te gaan, in plaats van er de oorzaak van te zijn. Maar tot die tijd wil ik geen risico nemen.
