Dit zoals verteld-essay is gebaseerd op een gesprek met Levi Pells, 32, een levenscoach en retraiteleider in Japan. Het is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.
Ik heb vijf jaar als recruiter in Tokio gewerkt.
Vanuit mijn hoogbouwappartement in Roppongi, met de Tokyo Tower in de verte, had ik alles wat ik dacht dat ik wilde: een vast salaris, een vriendin en de attributen van succes. Toch voelde ik mij volkomen alleen.
Mijn prestaties waren meetbaar; mijn geluk was dat niet. Dus liep ik weg – van Tokio en het leven dat ik had opgebouwd – om opnieuw te beginnen in de Japans platteland.
Japan was niet nieuw voor mij
Ik ben geboren in Texas en opgegroeid in Hawaï. Als tiener raakte ik geïnteresseerd in de Japanse taal en cultuur. Ik ging uit met een Japans meisje en keek naar een heleboel films en tv-shows. Na een gezin reis naar Japan toen ik twintig was, was ik verslaafd.
Na mijn afstuderen aan het Boston College, heb ik lid geworden van het JET-programmaeen overheidsinitiatief dat buitenlandse afgestudeerden uitzendt om Engelse les te geven in Japan.
Hoewel de meesten in Tokio of Kyoto geplaatst wilden worden, vroeg ik om een afgelegen locatie. Ze stuurden me naar een bergdorp op het eiland Shikoku. Het dorp telde ongeveer 670 inwoners en het duurde een uur om de dichtstbijzijnde supermarkt te bereiken.
Het dorp heeft mij geduld en nederigheid geleerd. Elke interactie vereiste inspanning; zelfs brood kopen was een kleine overwinning in gebroken Japans. Mijn klassen waren klein en ik sloot me aan bij een plaatselijk volleybalteam dat voornamelijk uit zeventigers bestond.
Het was de meest verbonden die ik ooit had gevoeld.
Pells kreeg een baan bij een wervingsbureau in Tokio. Geleverd door Levi Pells
De klim van het bedrijfsleven – en een crash
Na twee jaar pitchte iemand op een carrièrebeurs mij de droom van rekrutering in Tokio: snel geld en snellere promoties. Ik ging ervoor. Mijn tweede sollicitatiegesprek leverde me een baan op bij een wervingsbureau, waar ik begon met het ongevraagd bellen met investeringsbankiers bij bedrijven als Goldman Sachs, Morgan Stanley en JPMorgan.
Binnen een paar jaar gaf ik leiding aan een klein team en verdiende ik meer dan ik ooit had verwacht. Ik werd omringd door ambitie, maar ook door uitputting. Mijn geluk steeg en daalde met mijn kwartaalprestaties.
Toen in 2020 bij mijn vader kanker in een vergevorderd stadium werd vastgesteld, vloog ik terug naar Hawaï voordat de vluchten aan de grond bleven. Ik bleef negen maanden, werkte op afstand en leerde dat surfen met mijn broer op lege stranden.
Voor het eerst in jaren voelde ik me geaard.
Pells verliet Tokio en verhuisde naar Chiba, zodat hij kon surfen. Geleverd door Levi Pells
Toen ik keerde terug naar Japanbesefte ik dat het enige waar ik zeker van was, mijn verlangen was om te surfen.
Dus verliet ik Tokio naar Chiba, een rustig strandstadje op een uur rijden. Ik surfte bij zonsopgang, werkte op afstand en bracht weekenden door met het helpen van lokale boeren. Bedekt met vuil en zweet voelde ik me meer voldaan dan ooit op kantoor. Toen besefte ik dat ik niet alleen een nieuwe baan wilde, maar een nieuw leven.
De retraite-activiteiten omvatten biologische landbouw, meditatie en groepscoaching. Geleverd door Levi Pells
Een langzamer bedrijf opbouwen
Ik stopte met rekruteren en begon voor mezelf praktijk van coachen in 2024. Dit jaar organiseerde ik mijn eerste digitale detox-retraite.
De meeste van mijn klanten zijn expats in banen onder hoge druk – recruiters, consultants, UX-ontwerpers – die zich willen losmaken van schermen en opnieuw verbinding willen maken met zichzelf.
Retraite-activiteiten die ik heb georganiseerd omvatten biologische landbouw, meditatie, yoga, saunasessies, koude duiksessies, kunsttherapie en groepscoaching. Maaltijden en accommodatie zijn inbegrepen, vaak in gerenoveerde plattelandshuizen vlakbij de kust.
In mei namen vier mensen deel aan mijn eerste retraite: één was een voormalige coachingcliënt, de anderen waren afkomstig van LinkedIn. Ik rekende 58.000 yen, ongeveer $380, per stuk en was nauwelijks break-even. Maar hun positieve feedback overtuigde mij ervan dat ik iets op het spoor was.
Sindsdien heb ik drie retraites op twee locaties georganiseerd, de prijs verhoogd naar 85.000 yen en nu een winst gemaakt van ongeveer $500 tot $600 per sessie. Ik betaal lokale partners – de familie die de maaltijden verzorgt, een yogaleraar, een geluidsgenezer en een saunabedrijf – ongeveer $ 1.000 per retraite.
Naast de retraites bied ik eendaagse boerderijexcursies aan, geprijsd op $ 120 voor volwassenen en $ 60 voor kinderen, inclusief lunch op een boerderij en optionele tempelwandelingen of bezoeken aan warmwaterbronnen. Ik bied ook life coaching-sessies en advies aan recruiters. Ik verkoop zelfs pinda’s met lokale boeren – een willekeurig maar leuk bijbaantje.
Op mijn hoogtepunt als recruiter verdiende ik tien keer zoveel als nu, maar ik gaf ook veel meer uit. Met lagere kosten en een langzamer tempo voelt zelfs een fractie daarvan als genoeg. Ik streef ernaar genoeg te verdienen om mijn maandelijkse kosten van levensonderhoud van $ 2.800 te dekken.
Hij heeft een sterke gemeenschap op het platteland opgebouwd. Geleverd door Levi Pells
Het leven ziet er nu heel anders uit
Ik woon nu met mijn vriendin in een appartement van twee verdiepingen vlakbij de oceaan. Het uitzicht is niet glamoureus, maar ik ben slechts enkele minuten verwijderd van de branding en omringd door rijstvelden.
De gemeenschap hier voelt hechter dan wat ik in de stad had. Ik kook de meeste maaltijden thuis met groenten van mijn buren en ontmoet vrienden – zowel Japans als buitenlands – voor surfsessies in de ochtend, gevolgd door een kopje groene thee.
Mijn vriendin werkt voor de overheid en is een fervent jager. De weekenden brengen we door met wandelen, foerageren en koken wat we vangen. Als we ooit kinderen zouden krijgen, zou ik dat graag willen breng ze groot in Japanmisschien zouden we ook een paar jaar op Hawaï willen doorbrengen.
Mijn leven volgt nu een ritme dat eerlijk en levend aanvoelt: ver van wolkenkrabbers, deadlines en prestatiebeoordelingen.
Heeft u een verhaal over verhuizen naar Azië dat u wilt delen? Neem contact op met de redacteur: akarplus@businessinsider.com.
