President Trump heeft zojuist een uitvoerend bevel ondertekend dat probeert te voorkomen dat staten reguleren AI een ongekende stap die staten de mogelijkheid zou ontnemen om hun inwoners te beschermen in een moment van buitengewone technologische volatiliteit. Deze stap is overweldigend impopulair (opiniepeiling heeft ontdekt dat Amerikanen zich met een marge van 3-1 verzetten tegen AI-moratoria), en er zal zeker voor de rechter worden geprocedeerd. Maar het zal waarschijnlijk ook precies het tegenovergestelde bereiken van de gestelde doelen: het wantrouwen vergroten en de adoptie van AI vertragen in een tijd waarin Amerika de mondiale AI-race wil winnen.
Dat weten we omdat we hier al eerder zijn geweest. Amerika heeft door de jaren heen veel technologische revoluties teweeggebracht, van elektriciteit tot automatisering tot internet. En in elk ervan zien we een duidelijk patroon: door de staat geleide regelgeving vertraagt de groei niet. Het spoort het aan.
Als president Trump oprecht wil dat Amerika het voortouw neemt in de AI-race, moet hij naar het verleden van onze natie kijken. Technologieën die het Amerikaanse leiderschap definieerden, werden veiliger, vertrouwder en werden op grotere schaal toegepast omdat staten hielpen bij het opzetten van vangrails – niet omdat Washington daarop anticipeerde.
Regelgeving baant de weg
Toen Henry Ford in 1908 de Model T introduceerde, gaven autofabrikanten prioriteit aan snelheid en verkoop boven veiligheid. Het was voorspelbaar dat het aantal dodelijke slachtoffers enorm toenam 33 sterfgevallen per 10.000 voertuigen in 1913, vergeleken met slechts 1,6 per 10.000 vandaag. Maar toen kwam het gezonde verstand op het juiste moment: Californië lanceerde zijn DMV, dat het mechanisme werd voor het identificeren en volgen van zowel auto’s als bestuurders (1915), Massachusetts vereiste autoverzekering (1927), en door de midden jaren dertig24 staten hebben rijbewijzen verplicht gesteld.
Deze regels hebben innovatie niet afgeschrikt; ze hebben het veiliger en duurzamer gemaakt. Innovaties zoals veiligheidsgordels (1949) en airbags (gestandaardiseerd eind jaren tachtig) en achterlichten (door de jaren dertigwerden twee achterlichten standaard in de Verenigde Staten) dramatisch minder dodelijke slachtoffers, wat leidt tot veiligere, meer vertrouwde en universeel gebruikte autotechnologie.
En feitelijk bloeide de Amerikaanse auto-industrie. In 1950, Amerikaanse autofabrikanten geproduceerd meer dan driekwart van alle auto’s ter wereld, en General Motors bleef ’s werelds grootste autofabrikant van 1931 tot 2008. Veilige, betrouwbare auto’s vervingen niet alleen de bestaande transportmiddelen, ze maakten nieuwe dingen mogelijk: goedkoper vrachtverkeer tussen staten, buitenwijken, mobiele economieën en een bloeiende productierevolutie. Er golden duidelijke verkeersregels voor iedereen die in de VS een auto verkocht, of deze nu in eigen land of in Europa, Azië of elders was gemaakt.
Kortom, autofabrikanten domineerden van Detroit tot overzeese markten omdat regelgeving zorgde voor voorspelbaarheid voor investeerders, vertrouwen voor consumenten en druk voor veiligere, slimmere innovatie.
Nu is de grens digitaal
We hebben al meer dan vijftig jaar ervaring met ontwrichting en vooruitgang op het gebied van de digitale technologie, maar fundamentele vangrails zijn vrijwel geheel afwezig. In dit vacuüm hebben technologiebedrijven zich geoptimaliseerd voor maximale betrokkenheid, en niet voor ethiek. Dit heeft een crisis in de geestelijke gezondheidszorg onder jongeren aangewakkerd en ons informatie-ecosysteem dramatisch uitgehold door conflicten boven de waarheid te stellen. Startups, op hun hoede voor reputatie- en juridische risico’s, en zittende spelers met grote zakken als Meta, zijn zich terugtrekkend naar een veiliger B2B-aanbod in plaats van naar consumentengerichte doorbraken. Beleggers navigeren door onzekerheid en weddenschappen op producten die van de ene op de andere dag kunnen worden verboden of dramatisch gedevalueerd, overgeleverd aan de genade van een individuele rechter die misschien weinig weet van technologie.
Terwijl we met warpsnelheid het AI-tijdperk binnenstormen, doen we dat met een reeks vangrails uit het digitale tijdperk die achterhaald en fragmentarisch zijn en in de meeste gevallen door hun ontwerp niet bestaan.
Waar we heen gaan, hebben we nog steeds wegen nodig
Net zoals de automobielregelgeving de innovatie richting veiligheid leidde En schaal heeft AI een parallelle reeks bescherming nodig.
Auto’s hebben verplichte veiligheidsgordels en airbags; AI-systemen moeten veiligheidsnormen en schadebeperkende eigenschappen hebben. Auto’s zijn voorzien van bevestigingspunten voor kinderautostoeltjes en veiligheidssloten; AI moet vergelijkbare waarborgen bieden voor kwetsbare gebruikers. Net zoals voertuigen crashtests moeten ondergaan, moeten grote AI-modellen worden onderworpen aan een basisaudit voordat ze worden ingezet. En net zoals auto’s een verzekering nodig hebben om risico’s te beheersen en te beprijzen, moet de aansprakelijkheid voor AI worden verduidelijkt, verspreid en breed begrepen.
Net zo belangrijk is dat leiderschap op staatsniveau verwelkomd en gevolgd moet worden. Lokale experimenten bouwen de praktische kaders op die de federale wetgeving later kan opschalen, en zijn nu net zo essentieel als in de jaren twintig.
En de markt zelf geeft al aan dat er behoefte is aan deze transparantie. Zoals antropische president Daneila Amodei onlangs om het zo te zeggen: “Niemand zegt: ‘We willen een minder veilig product’.” Hij vergeleek de openbaarmaking door het bedrijf van modelfouten met een autofabrikant die beelden vrijgeeft van een crashtestpop die door een voorruit vliegt. Het uiterlijk is schokkend, maar als het resultaat betere airbags en sterkere frames is, vertrouwen consumenten de auto meer, niet minder. Die dynamiek schept markten en vertrouwen, en zorgt ervoor dat innovatie zichzelf versterkt.
De keuze is niet tussen groei en vangrails. Het gaat erom of Amerika het voortouw zal nemen op het gebied van AI en zal regeren met de voorspelbaarheid en duidelijkheid die investeringen, vertrouwen en adoptie stimuleert – of dat we zullen gokken op laissez-faire beloften waarvan de geschiedenis ons vertelt dat ze die nooit zullen waarmaken.
Als ons doel echt groei-AI is, dan is door de staat geleide, op gezond verstand gebaseerde regelgeving geen wegversperring. Het is de oprit.
