Het volgende bevat zwaar spoilers voor “Pluribus” aflevering 7. Je bent gewaarschuwd.
Vince Gilligan heeft een van de beste tv-shows van het jaar afgeleverd de speciale sciencefictionserie ‘More’. De show is anders dan alles wat Gilligan heeft gedaan en combineert de high-concept sciencefiction-intriges uit zijn ‘X-File’-dagen met zijn nauwgezette benadering van het karakterdrama uit ‘Breaking Bad’ en ‘Better Call Saul’.
Nee, “Pluribus” is helemaal niet gerelateerd aan “Breaking Bad” of “Better Call Saul” en de shows zijn extreem verschillend, waarbij Gilligan actief vermijdt om veel castleden of zelfs locaties tussen de twee universums te delen. Ten eerste speelt ‘Pluribus’ zich af in een wereld die is overgenomen door een buitenaardse bijenkorf, en er zit geen enkele zweem van drugsimperiums of advocaten in.
Toegegeven, er zijn overeenkomsten, zoals de visuele en montagestijl van Gilligan, en a mogelijke verwijzing naar een pizza op het dakmaar voor het grootste deel is er vrijwel niets over het “Breaking Bad”-universum in de Apple-show. Dat wil zeggen, tot de laatste aflevering, waarin we een kleine maar cruciale locatie uit ‘Breaking Bad’ opnieuw bezoeken, een locatie die verband houdt met een van de meest tragische verhaallijnen in de hele show.
Nu ze zich ervan bewust is dat ze nooit zonder haar toestemming in een van de bijenkorfgeesten kan worden veranderd, reist Carol (de spectaculaire Rhea Seehorn) vanuit Las Vegas met hernieuwd vertrouwen en geruststelling terug naar huis. Ze omarmt nu ook volledig de voordelen van de bijenkorf voor haar plezier, door hen te vragen ondergeschikte dingen te doen, zoals een enkele Gatorade naar haar sturen bij een benzinestation, hen haar favoriete maaltijd laten bereiden in een heel duur restaurant, of een schilderij stelen uit het Georgia O’Keeffe-museum na een snel bezoek. Ja, het Georgia O’Keeffe-museum dat Jesse en Jane bezoeken in ‘Breaking Bad’.
Meer dan alleen een paasei
In seizoen 2 van ‘Breaking Bad’ praten Jesse Pinkman (Aaron Paul) en Jane Margolis (Krysten Ritter) over een bezoek aan het museum, maar hun plan wordt verpest doordat Walter (Bryan Cranston) vier dagen achtereen wat meth wil koken. Nog geen twee afleveringen later sterft ze aan een overdosis waarvan Walter getuige is en niets doet om het te voorkomen – een van de meest tragische momenten in de show. eentje die zo intens was dat Krysten Ritter er zelfs door werd verrast.
Pas in seizoen 3 krijgen we een flashback waarin te zien is dat Jesse en Jane samen het museum bezoeken, en Jesse is niet erg onder de indruk, met het argument dat O’Keeffe altijd dezelfde deur opnieuw en opnieuw schilderde voordat Jane antwoordt dat het allemaal draait om het vinden van troost in herhaling en de kleine geneugten van het leven.
Dit is belangrijk omdat het in ‘Breaking Bad’ een moment symboliseerde dat Jesse nog niet kon waarderen voordat het voorbij was. In ‘Pluribus’ is het het tegenovergestelde: de boodschap gaat over een vals gevoel van troost waar Carol zich wanhopig aan vastklampt terwijl ze haar beste ‘Last woman on Earth’-leven leidt, alsof ze eindelijk alles heeft gekregen wat ze wilde en niemand anders nodig heeft dan zichzelf, en de geruststelling dat haar leven het hare is.
Natuurlijk is het maar een vluchtig gevoel, en hoezeer ze het ook probeert te verbergen, het gebrek aan menselijk contact wordt Carol uiteindelijk te veel om te verdragen. Ze is misschien wel de ongelukkigste vrouw ter wereld, maar Carol is op dit moment ook de eenzaamste vrouw ter wereld en ze kan het niet meer verdragen. Net zoals Jesse’s bezoek aan het museum vlak voor een keerpunt in zijn leven kwam, komt Carol’s bezoek vlak voordat ze Zosia en de Anderen smeekt om terug te komen en te accepteren dat ze gezelschap nodig heeft.
