Verandering mag dan de enige constante zijn, maar de laaiende hel die door Pacific Palisades raasde, waar Kaskade de afgelopen vijftien jaar woonde, was een nieuw soort verandering voor hem.
Na 24 dagen branden zag zijn hele leven er anders uit. Tussen de tournees door bracht de beroemde DJ en producer van dansmuziek, geboren Ryan Raddon, het grootste deel van zijn tijd door in Palisades-hotspots zoals The Village. Nu bezoekt hij met geweld Santa Monica en Brentwood. Van de dertig gezinnen in zijn kerk staan er nog maar vier overeind, inclusief dat van hem. Helaas ging het huis van zijn broer verloren door de branden.
“De gemeenschap is vernietigd. Ze bestaat niet meer. Het is moeilijk om niet boos te zijn”, zegt Raddon, waarbij hij opmerkt dat hij zich afvraagt of hij in de Palisades moet blijven. Zijn drie dochters groeiden er op. Neemt hij hun ouderlijk huis af?
Op de vraag hoe deze plotselinge en ongekende verandering de muziek beïnvloedde die hij maakte voor ‘undux’, zijn eerste album sinds ‘Automatic’ uit 2015, neemt Raddon even de tijd om zijn gedachten te ordenen.
“Ik heb behoorlijk wat pers voor deze plaat gedaan, en jij bent de eerste die daarover ter sprake brengt”, geeft hij toe. Hij heeft de afgelopen drie jaar twee pogingen ondernomen om een nieuw album te schrijven, maar hij had al vóór de branden een persoonlijke worsteling doorgemaakt. Het scheiden van zijn vrouw gedurende bijna dertig jaar en het zien hoe twee van zijn dochters het huis verlieten, leidde tot melancholische liedjes die niet goed voelden om uit te brengen. Uiteindelijk besloot hij het oeuvre af te maken, wat er ook gebeurde.
“Ik moet dit gewoon maken, zien wat het is en er doorheen komen”, zegt Raddon. Hij kon het voltooien met de hulp van songwriters die hij al jaren kent, zoals Cayson Renshaw, Finn Bjarnson en Nate Pyfer. “Het is therapeutisch om met een andere songwriter te gaan zitten en te werken. (Ze te vertellen) Er is veel aan de hand waar ik over wil schrijven.”
De titel van het album is ‘undux’, uitgesproken als ‘undo’, omdat alles wat er gebeurde hem het gevoel gaf dat hij ongedaan was gemaakt. Het resultaat is een verzameling nummers die dieper en minder euforisch klinkt dan eerdere Kaskade-albums.
Raddon wijkt af van zijn standaard vier-op-de-vloer house-muziek en gaat over op gebroken beats op ‘Started Over’. Warme orkestrale snaren en de spookachtige zang van Renshaw dienen als voertuigen voor grote emotionele opbouw over de verspreide drums, en schetsen een sonisch beeld van hoe rommelig de zware momenten kunnen voelen.
‘If Only’ is een zuiver, gitaargestuurd indiedansnummer dat Raddons ervaring in de nasleep van de brand rechtstreeks vertelt: ‘It’s all as / What the hell is er net gebeurd? / Op de een of andere manier sta ik nog steeds / But I’m ask what for?’
De titel van Raddons album is ‘undux’, uitgesproken als ‘undo’, omdat alles wat er gebeurde hem het gevoel gaf dat hij ongedaan was gemaakt.
(Allen J. Schaben / Los Angeles Times)
Er staat nog steeds muziek op het album die past bij Raddons tientallen mainstagesets die hij elk jaar speelt. De eerste single, ‘DNCR’, kabbelt voort op knallende pianoakkoorden en een energieke kick. Maar hij schreef de vrolijke nummers nadat hij de belastende emoties die hij in het proces meebracht, had verwerkt.
“Elke keer dat je eerlijk bent en de studio ingaat, kun je dat soort dingen niet vermijden”, zegt Raddon. “Dit was een moeilijk record voor mij om te maken.”
Toen Raddons manager ‘undux’ hoorde, was hij blij dat Raddon zich beter voelde, maar hij gaf ook een strenge waarschuwing: alleen die-hards zouden de zachtere aanpak waarderen. Labels herhaalden deze indruk voordat de in Vancouver gevestigde elektronische grootmacht Monstercat het album signeerde.
“Toen ik de plaat verzond, hadden mensen hem over het algemeen niet”, zegt Raddon. “Labels waarmee ik in het verleden heb gewerkt, en een paar andere mensen die nu lawaai maken in de ruimte, zeiden: ‘Bel ons terug als je met dansmuziek bezig bent.’”
“Undux” bevat dansmuziek. Maar het zijn niet allemaal piekmomenten zoals zijn grootste hits, zoals ‘I Remember’ en ‘Atmosphere’. In de jaren na ‘Automatic’ bestond het grootste deel van Raddons productie uit dat soort muziek. Streaming verschoof de luistergewoonten van lange spelers naar afspeellijsten en algoritmen, die beide de voorkeur geven aan singles. Singles in de danswereld doen het historisch gezien het beste als ze klaar zijn voor een live optreden.
Raddons meest uitgebreide releases in deze periode waren zijn vijf “Redux” EP’s. Het Redux-project channelt zijn eerste jaren als dj, toen hij zich concentreerde op het in beweging houden van de dansvloer. Kaskade-releases brengen mensen ook in beweging, maar songwriting definieert die muziek. Hij gebruikte teksten en melodieën om het soort verhalen te vertellen dat hij na de branden wilde delen.
“Een single maken is leuk, maar als je in de studio zit, is er zoveel druk. Ik moet deze om twee uur ’s nachts in mijn set kunnen spelen. Dat is een raar vak om in te werken”, vertelt Raddon. “Als ik een album maak, denk ik daar niet aan. Laat mij gewoon schrijven en creëren.”
“Het coolste voor mij is om te zien dat dansmuziek een beetje respect krijgt. Er is zoveel succes geboekt bij het brengen van de muziek naar een breder publiek. Het is een lange weg geweest”, zegt Raddon.
(Allen J. Schaben / Los Angeles Times)
Het is logisch dat Raddon zoveel jaren heeft besteed aan het produceren voor de live ruimte. Vlak rond de release van ‘Automatic’ begon hij een historische run op het podium. In 2015 bracht hij het grootste publiek naar een EDM-act uit de geschiedenis van Coachella. In 2021 was hij de eerste artiest die voor publiek speelde in het SoFi Stadium. In 2022 brak hij het record voor het grootste headliner-concert voor elektronische muziek in Noord-Amerika in het LA Coliseum met Kx5, zijn samenwerkingsproject met deadmau5.
Raddon is ook opgeroepen om zijn kunstvorm naar de professionele sport te brengen. In 2024 werd hij de eerste Super Bowl in-game DJ, en in mei was hij de allereerste startende grid-DJ ooit tijdens een Formule 1-race tijdens de Grand Prix van Miami.
Ondanks zoveel individuele overwinningen is Raddon het meest enthousiast over de positieve verandering die dit ‘decennium van triomf’ voor de hele scene betekent. Hij werd een van de eerste figuren van de legitimiteit van de dansmuziek toen hij doorbrak met zijn hit ‘Steppin’ Out’ uit 2004. Nu heeft dansmuziek drie Grammy-categorieën.
“Het coolste voor mij is om te zien dat dansmuziek een beetje respect krijgt. Er is zoveel succes geboekt bij het brengen van de muziek naar een breder publiek. Het is een lange weg geweest”, zegt Raddon.
Raddon heeft gedurende die lange weg aan de top van het genre gestaan, waardoor hij een van de enige consistente supersterren in de dansmuziek is.
Raddon benadrukt vooral het aanpassingsvermogen. Hij begon met dj’en toen vinyl de enige optie was, en hij herinnert zich dat bepaalde dj’s weigerden cd’s af te spelen toen die technologie zich ontwikkelde. Nu gebruikt iedereen digitale bestanden. Hetzelfde principe geldt voor het maken van muziek. Hij is nogal kalm in de nasleep van AI-tools (hoewel hij toegeeft dat hij zich er op zijn gemak bij voelt omdat hij al gevestigde successen heeft geboekt met zijn muziek).
“Deze trein rijdt. Je stapt in, of je stapt niet. Er valt niet tegen te vechten”, zegt Raddon.
Het verlies van zijn gemeenschap in de Palisades en de veranderingen in zijn gezinsleven zijn misschien wel de moeilijkste veranderingen waarmee hij ooit te maken heeft gehad. Maar hij zit nog steeds in de trein en beweegt zich voort met behulp van de muziek.
