De infrastructuur van planetaire sapience

In de volgende eeuw zal de menselijke beschaving waarschijnlijk vanuit haar bijzondere planetaire bewustzijn terugkijken op de huidige nationalistische oplevingen en de rivaliteit tussen de grote machten als het laatste hoera van een slepend verleden dat nog steeds dwaas gefragmenteerd is door zijn tribale oorsprong.

Zelfs nu zoveel landen hun eigen weg lijken te gaan, verwikkeld in historisch bekende handelsoorlogen en militaire conflicten, onthult de gelijktijdige opkomst van AI-gestuurde berekeningen op planetaire schaal de noodzaak van het smeden van een gemeenschappelijke toekomst.

De materiële basis van dit evoluerende bewustzijn is het technologische exoskelet van satellieten, sensoren en cloudcomputing, dat de tot nu toe beperkte reikwijdte van het menselijke begrip van de wereld vergroot en onze plaats in de natuurlijke orde herpositioneert. De klimaatcrisis die dit apparaat aan het licht heeft gebracht, is een venster op het besef dat we noch boven, noch los staan ​​van de natuur, maar onderdeel zijn van één onderling afhankelijk organisme dat bestaat uit meerdere intelligenties die streven naar een duurzaam evenwicht.

Het ongekende vermogen tot inzicht in de interface met aardse systemen, mogelijk gemaakt door grensverleggende technologieën, belooft onze soort en anderen niet alleen in staat te stellen te overleven, maar ook te floreren op de enige planeet die we kennen met een leefbare biosfeer. Op de korte termijn zal het ons ook in staat stellen bedreigingen te voorspellen die voortkomen uit de overschrijding van het Antropoceen en adaptieve reacties te ontwerpen.

‘Aarde AI’ en ‘Aurora’

Twee recente ontwikkelingen van Google en Microsoft zijn embryonale stapstenen in deze richting.

Vorige maand lanceerde Google zijn ‘Earth AI’-platform. Zoals beschreven in een verklarend papier“Geospatiale gegevens bieden een enorm potentieel voor het begrijpen van onze planeet. Het enorme volume en de diversiteit van deze gegevens, samen met de gevarieerde resoluties, tijdschalen en schaarsheid, vormen echter aanzienlijke uitdagingen voor een grondige analyse en interpretatie… Earth AI, een familie van geospatiale AI-modellen en agentische redeneringen, maakt aanzienlijke vooruitgang mogelijk in ons vermogen om nieuwe en diepgaande inzichten in onze planeet te ontsluiten. Deze aanpak is gebouwd op basismodellen in drie belangrijke domeinen: beelden op planeetschaal, bevolking en milieu, en een intelligente Door Gemini aangedreven redeneringsmotor.”

Het artikel vervolgt: “Wanneer ze samen worden gebruikt, bieden ze complementaire waarde voor geospatiale inferentie en ontsluiten hun synergieën superieure voorspellende mogelijkheden. Om complexe, uit meerdere stappen bestaande vragen af ​​te handelen, hebben we een door Gemini aangedreven agent ontwikkeld die gezamenlijk over onze meerdere basismodellen redeneert, samen met grote geospatiale gegevensbronnen en hulpmiddelen. Op een nieuwe benchmark van reële crisisscenario’s demonstreert onze agent het vermogen om kritische en tijdige inzichten te leveren, waardoor de kloof tussen ruwe geospatiale gegevens en bruikbaar begrip effectief wordt overbrugd.”

Zoals Nils Gilman van het Berggruen Instituut legt het verder uit“Het uiteindelijke doel van Earth AI is om gebruikers te helpen bij het beantwoorden van complexe, reële vragen die een veelzijdige redenering vereisen over verschillende modellen en databases heen. Dergelijke vragen kunnen worden onderverdeeld in een hiërarchie van toenemende complexiteit:

1. “Beschrijvende en opvragende zoekopdrachten met betrekking tot het vinden van feiten (bijvoorbeeld: “Wat was de hoogste geregistreerde temperatuur in New York in augustus 2020?”).
2. Analytische en relationele vragen die proberen patronen tussen verschillende gegevensbronnen bloot te leggen (bijvoorbeeld: “Hoeveel ziekenhuizen bevonden zich in gebieden met zware stormen in de staat Louisiana toen de orkaan Katrina aan land kwam?”).
3. Voorspellende of inferentiële vragen waarbij nieuwe informatie wordt voorspeld (bijvoorbeeld: “Welke Indiase steden hebben de meest kwetsbare bevolkingsgroepen die een hoog risico lopen om tegen 25 november 2027 door overstromingen te worden getroffen?”).”

In mei onthulden wetenschappers van Microsoft Aurora, een grootschalig funderingsmodel dat is getraind op basis van meer dan een miljoen uur aan uiteenlopende geofysische gegevens. Zoals beschreven in a papier gepubliceerd in Nature: “Aurora presteert beter dan operationele voorspellingen bij het voorspellen van luchtkwaliteit, oceaangolven, tropische cycloonsporen en weer met hoge resolutie, allemaal tegen een orde van grootte lagere rekenkosten. Met de mogelijkheid om tegen bescheiden kosten te worden verfijnd voor diverse toepassingen, vertegenwoordigt Aurora een opmerkelijke stap in de richting van het democratiseren van nauwkeurige en efficiënte voorspellingen van het aardsysteem. Deze resultaten benadrukken het transformatieve potentieel van AI in milieuvoorspellingen en maken de weg vrij voor bredere toegankelijkheid tot hoogwaardige klimaat- en weerinformatie. “

Deze ontwikkelingen vinden plaats in combinatie met andere opwindende sprongen, met name het nieuwe ‘Suncatcher’-plan van Google voor ‘space-based computing’, dat de enorme energiebehoeften van datacentra zal halen uit clusters van zonnepanelen in een lage baan, waardoor computers kunnen worden geschaald zonder de hulpbronnen van de aarde verder uit te putten.

Van onevenwichtigheid naar planetaire homeostase

De beginnende capaciteiten van Earth AI en Aurora bieden het evolutionaire vooruitzicht dat menselijke, machine- en aardse intelligentie op een dag zouden kunnen samensmelten tot wat Gilman noemt “planetair Saapschap”, waarin een volwassen wordende technosfeer een homeostatisch planetair evenwicht herstelt en in stand houdt in plaats van een “onevenwichtige of ontwrichtende” relatie met de biosfeer te bevorderen.

Als we erin slagen ons huidige Tijdperk van Omwenteling te doorstaan, zal wat zich aan de andere kant van het Antropoceen vestigt een gevoeligheid zijn die veel meer in overeenstemming is met de ecologie van het bestaan.

Zoals we vaak in Noema hebben geschreven, zal deze conceptuele heroriëntatie op zijn beurt een herdefinitie met zich meebrengen van wat realisme betekent in de geopolitiek zoals wij die kennen. De nieuwe situatie vraagt ​​niet om de uitgeputte ‘realpolitik’ die de belangen van naties of blokken tegen elkaar wil beschermen, maar om een ​​nieuw planetair realisme, of ‘Gaiapolitik’, gericht op het veiligstellen van een leefbare biosfeer voor iedereen.

Het is een paradox van het lange traject van menselijke inspanningen dat de technologische vooruitgang ons uiteindelijk niet zal hebben gedistantieerd van natuurlijke systemen, maar ons er verder in heeft ingebed en verstrikt.