Ik verloor alles in 2007, aan het begin van de crisis recessie. Ik was pas 23 jaar oud en plotseling dakloos.
Ten eerste verloor ik van de ene op de andere dag mijn baan. Omdat ik geen inkomen had, had ik moeite om een nieuw appartement – slechts een paar dagen nadat ik uit mijn oude was verhuisd. Ik had niets anders over dan mijn auto en een paar dozen.
Gelukkig had mijn toenmalige vriendin een familielid die hun gereedschapsschuur tot woning had verbouwd. Het tijdelijke onderkomen was een kleine ruimte: ruw, kaal en vernederend.
Ik herinner me dat ik mezelf op een ochtend afvroeg toen ik de container stond leeg te maken draagbaar toilet: “Wat is mijn leven geworden?”
Ik had het gevoel dat ik gefaald had, maar eigenlijk was ik nog maar net begonnen.
De gereedschapsschuur was nauwelijks bewoonbaar, maar ik heb het laten werken
De schuur zelf stelde niet veel voor. De familie verplaatste al het gereedschap en legde vloerbedekking op de vloer om het wat comfortabeler te maken. Vervolgens heb ik een matras op de vloer gelegd.
Ze hebben ook vinyl op de muren geplakt, zodat het niet zo veel op een gereedschapsschuur leek. In de hoek stond een kleine draagbare toiletpot die ik dagelijks kon gebruiken en legen.
Het was nauwelijks bewoonbaar, maar omdat ik geen stabielere woonruimte kon vinden, voldeed het een jaar lang aan mijn behoeften. Ik ben uiteindelijk verhuisd nadat ik een fulltime verkoopbaan.
In dat jaar heb ik alles geleerd wat ik nodig heb om een bedrijf te starten
Ik heb geleerd elke dollar te waarderen en te laten tellen, mijn vaardigheden in te ruilen voor diensten, zonder schaamte om hulp te vragen en creativiteit boven kapitaal te stellen.
De auteur (niet op de foto) heeft een jaar in de schuur gewoond. NataKor/Getty Images
Uiteindelijk, toen ik aan mijn eerste begon e-commerce bedrijf jaren later had ik geen startkapitaal of een investeerder die beloofde te investeren. Ik had iets waardevollers: de kennis en het vermogen om vanaf nul op te bouwen. Ik was het die de ervaring die ik tijdens het dieptepunt van mijn leven had opgedaan, overbracht naar mijn bedrijf, en het voelde gemakkelijker.
Ook mijn kijk op ondernemen veranderde. Ik zag zakelijke problemen niet meer als een noodgeval. Een klant verliezen is immers niets vergeleken met alles verliezen. Een mislukte productlancering was geen probleem.
Ik heb al gefaald en ben er weer bovenop gekomen, dus niets kon me tegenhouden terwijl ik mijn bedrijf van de grond af aan opbouwde.
Ik heb geleerd dat het dieptepunt het sterkste fundament is
Oorspronkelijk probeerde ik mijn leven op te bouwen op de basis van een stabiele baanconventioneel succes en de goedkeuring van anderen. Die stichting stortte echter in 2007 in.
Toen ik in de gereedschapsschuur ging wonen, besefte ik dat je niet iets duurzaams kunt bouwen op een wankel fundament. Ik wist dat ik alles anders moest aanpakken.
Toen ik begon met het opbouwen van mijn bedrijven, waren ze gebouwd op zelfredzaamheid, niet op baanzekerheid; vaardigheden, geen referenties; veerkracht, geen comfort; en doel, geen salaris.
De basis is sindsdien solide gebleven, zelfs niet de COVID-pandemie. marktdalingenanders zouden persoonlijke crises mijn nieuwe fundament kunnen laten barsten.
Van de gereedschapsschuur tot het lesgeven aan anderen
Veerkracht gaat niet over nooit vallen; het gaat over opstaan na een val. Tegenwoordig run ik meerdere bedrijven. Ik presenteer ‘Founder’s Story’, een podcast die miljoenen ondernemers over de hele wereld bereikt. Ik heb samen met mijn vrouw een boek geschreven, wat voor mij een droom was die werkelijkheid werd.
Ik zal mijn gereedschapsschuur nooit vergeten, omdat ik trots ben op wat eruit is voortgekomen en op de les die het mij heeft geleerd. Elke succesvolle ondernemer die ik ken heeft een versie van mijn toolshed-verhaal: een mislukte startup, ontslagen worden, immigreren met niets. De ondernemers die slagen, zijn niet degenen die tegenslagen uit de weg gaan; zij zijn degenen die van hen leren.
Je tegenslagen zijn niet het einde van je verhaal. Ze zijn het begin van je comeback.
