Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Seizoen 5 van Vreemdere dingen beschikt over een aanzienlijk aantal stilistische veranderingen ten opzichte van eerdere inzendingen, maar er is één verschuiving in de karakterisering die meer moet worden benadrukt dan de rest. Joyce Byers is geschreven als een vorm van saaie komische opluchting die haar voor de hand liggende intelligentie ondermijnt.
Seizoen 1 liet ons kennismaken met een hectische maar vindingrijke alleenstaande moeder uit de lagere middenklasse die in een buitengewone situatie terechtkwam. Wanneer Will op mysterieuze wijze verdwijnt, denkt de hele stad dat ze gek wordt van haar verdriet. Ze negeert de nee-zeggers en steekt toch kerstverlichting aan. Ze bedenkt een manier om met de Ondersteboven te communiceren via de elektrische storingen die ze opmerkt, en spoort daarbij haar vermiste zoon op.
Flits vooruit naar seizoen 5 en Joyce is nog steeds een geweldige moeder. De verschuiving in karakterisering gaat niet over haar bedoelingen of haar niet aflatende liefde voor haar familie, maar over haar situationeel bewustzijn. Dit is terug te voeren op een enkele grap in ‘The Vanishing of Holly Wheeler’, waar Robin een duidelijke verwijzing naar maakt Terug naar de toekomst als lokaas, en Joyce trapt er helemaal in.
Hoe zou Joyce mogelijk een Terug naar de Toekomst-referentie kunnen missen?
Ik zou hier teveel in kunnen lezen, maar de hele “Flux Capacitor”-uitwisseling tussen Joyce en Robin, die bedoeld was als een licht moment van komische opluchting voordat de zaken weer zwaar worden, werkt niet in Vreemdere dingen’ fictie.
Hier is het meest fundamentele overzicht van de situatie, en waarom het schrijven van deze uitwisseling een slechte dienst is voor Joyce als het personage waar we sinds seizoen 1 naar streven. Will heeft een vermoeden over Vecna en zijn bijenkorf nadat Robin een analogie heeft gemaakt door zijn hersengolven te vergelijken met een radioantenne. Will onderschrijft deze theorie omdat deze heel logisch is. Joyce, die terecht haar zoon beschermt, die de afgelopen vier seizoenen naar de hel is geweest, wil niet dat hij weer op een gevaarlijke missie gaat. Robin wijst naar het rode licht op Joyce’s HAM-radio, suggereert dat de Flux Capacitor defect is en gebruikt deze leugen als middel om Will toch mee te nemen op de missie.
Later, nadat Robin en Will al lang weg zijn en ver bezig zijn met het uitwerken van hun theorie, stuurt Joyce een radiobericht naar Jonathan, die met Steve en Dustin rondrijdt in de Squawk Van, en vraagt hem naar de Flux Capacitor. Dit wijst de bende op de streken van Mike en Robin. Woedend verlaat Joyce het radiostation op zoek naar haar zoon, zoals elke goede moeder zou doen. Maar hier is het probleem: Joyce is veel slimmer dan dit.
Een moeder van nerds die een stel nerdvrienden heeft
Zoals ik al eerder zei, Joyce Byers is een geweldige moeder die haar kinderen naar de hel en terug zal jagen als het moet. Heeft ze net als iedere alleenstaande, werkende ouder te weinig ouderlijke en professionele verplichtingen? Absoluut. Wat nog belangrijker is, ze is snel van begrip, vindingrijk en heeft duidelijk verstand van verschillende vormen van gecompliceerde analoge apparatuur waar de gemiddelde inwoner van Hawkins geen vat op heeft, dankzij het feit dat ze omringd is door een stel nerds. Dit doet mij geloven dat ze er meer dan vertrouwd mee is Terug naar de toekomst overlevering, waardoor dit moment waarbij Robin en Will betrokken zijn, geen zin heeft voor haar karakter.
Laten we het opsplitsen. Will werd voor het eerst vermist en keerde terug in 1983. Back to the Future kwam uit in 1985. De Flux Capacitor, en zijn primaire functie, is een integraal onderdeel van de plot van de film. Joyce, wiens jongste zoon zich graag verkleedt als een tovenaar, spreekt vloeiend Kerkers en drakenen eet, slaapt en ademt sciencefiction met de rest van zijn vrienden, moest op een gegeven moment over de film hebben gesproken. Als ik een gokje moet wagen, heeft Joyce, de geweldige moeder die ze is, waarschijnlijk het kleine besteedbare inkomen dat ze had uitgegeven om haar kinderen naar het theater te brengen en de film te kijken. Er moest op zijn minst een versleten VHS-kopie van zijn geweest Terug naar de toekomst rond het huis liggen.
Het is heel goed mogelijk dat de Duffer-broers Ze wilden een bekende filmreferentie gebruiken voor massale aantrekkingskracht in een poging een grap te maken die het hele publiek zou begrijpen, maar ze hadden geen slechtere titel kunnen kiezen die Robin kon gebruiken om Joyce te misleiden. Het feit dat ze de list van Robin niet onmiddellijk heeft stopgezet, houdt geen stand omdat het niet bij haar karakter past. Ondanks Joyce’s excentriciteiten is ze zoveel slimmer dan dat. Haar dom schrijven is een ongelooflijke slechte dienst voor haar karakter, omdat het niet alleen haar intelligentie ondermijnt, maar ook de mate waarin ze afgestemd is op de belangen van haar zoon.
Ontspan, het is maar een grapje
Er zijn veel verschuivingen geweest in de karakterisering sinds seizoen 5 in première ging, maar Joyce’s verschuiving naar domme komische reliëfs is de meest irritante. Ze is nog steeds een afgestemde, situatiebewuste supermoeder, maar speelde op de een of andere manier dommer. Het is moeilijk om naar te kijken omdat ze nog steeds dezelfde Joyce Byers uit seizoen 1 is, maar zonder het scepticisme en de nieuwsgierigheid die haar karakter ooit dreef. Nu speelt ze alleen maar met knoppen op de achtergrond en mist ze voor de hand liggende sciencefictionreferenties die zij juist zou moeten kennen gezien haar betrokkenheid bij de levens van haar kinderen.
Ofwel heeft ze de film nooit gezien, ofwel manipuleert Vecna haar achter de schermen, waardoor Will en Robin direct het gevaar kunnen betreden dat hij voor de finale voorbereidt. Hoogstwaarschijnlijk was het echter gewoon een fout in de schrijverskamer ter wille van een slecht geïnformeerde wegwerpgrap.
