In Zuid-Korea kwamen de VS en China enkele weken geleden tot een akkoord tijdelijke overeenkomstwaarin ze een blikje zeldzame aardmetalen de weg op trappen.
De overeenkomst nam de vorm aan van een pauze van een jaar in het geschil tussen de twee landen over zeldzame aardelementen (REE’s): China stelde het opleggen van nieuw aangekondigde exportcontroles op 17 verschillende REE’s uit en op zijn beurt kondigden de VS aan dat het bepaalde tarieven op Chinese goederen zou verlagen.
Jarenlang hebben de Verenigde Staten en hun bondgenoten geworsteld met een verontrustende realiteit van hulpbronnen: China domineert het mondiale aanbod van hernieuwbare energiebronnen en cruciale grondstoffen (CRM’s) – de essentiële ingrediënten van ons digitale tijdperk. Van smartphones tot elektrische voertuigenVan zonnepanelen tot geavanceerde wapensystemen heeft onze afhankelijkheid van deze materialen de VS economisch en strategisch kwetsbaar gemaakt.
Hoewel dit nieuwe akkoord op de korte termijn verlichting biedt van de spanningen in de toeleveringsketen, versterkt het ook het argument dat we niet voor altijd kunnen vertrouwen op de goede wil of de geopolitieke timing van China. Wat als we hier thuis een parallel, veerkrachtig en circulair systeem zouden kunnen bouwen, in plaats van de onderhandelingen te verdubbelen en te hopen op stabiele toegang?
Dat kunnen we eigenlijk wel. Noem het stedelijke mijnbouw.
ELEKTRONISCH AFVAL
Elk jaar stapelen miljoenen tonnen elektronisch afval en batterijen zich op op stortplaatsen of wegkwijnen in laden: oude laptops en kapotte telefoons, verouderde toetsenborden en roestige routers. Deze afgedankte gadgets zijn misschien rommel, maar ze zitten ook boordevol circulair erts. Ze bevatten cadmium, lithium, kobalt en andere waardevolle elementen die kunnen worden gewonnen, verfijnd en hergebruikt. Terugwinningspercentages van materialen in lithium-ionbatterijenkan bijvoorbeeld oplopen tot 98% voor kobalt, 95% voor nikkel en 90% voor koper en aluminium.
Volgens recente studies is de hoeveelheid kostbare en zeldzame metalen die in het mondiale elektronische afval zit, voldoende om vele industrieën tientallen jaren van energie te voorzien. Dat kunnen wij hier benutten. Als de materialen in ons bestaande e-waste op de juiste manier worden teruggewonnen, kunnen we de komende 70 jaar voorzien in de behoeften van elektrische voertuigen en andere productiemiddelen. Stedelijke mijnbouw biedt een binnenlands aanbod van REE’s en CRM’s, een aanbod dat niet afhankelijk is van de grillige beslissing van een buitenlandse staat om te blijven exporteren.
EEN NIEUW SOORT TOELEVERINGSKETEN
Stedelijke mijnbouw is meer dan recycling. Het gaat over het opnieuw ontwerpen van de toeleveringsketen, waarbij structureel uitgesloten gemeenschappen worden veranderd in gedecentraliseerde hulpbronnenhubs waar afval een hernieuwbare bron van kritieke materialen wordt.
Stel je een netwerk voor van regionale herstelcentra in Noord-Amerika en Europa die oude elektronica verwerken met geavanceerde scheidings- en extractietechnologieën. Deze stedelijke knooppunten zouden de binnenlandse markt kunnen voeden met een gestage stroom van kritische materialen – geen vrachtschepen, geen tarieven, geen geopolitieke verplichtingen.
We kennen het grote potentieel van deze aanpak omdat de Circular Supply Chain Coalition (CSCC) deze inspanningen al heeft getest. Als oprichter van de CSCC heeft mijn bedrijf, Pyxera Global, een pilot uitgevoerd in Tennessee met toonaangevende partners in de circulaire supply chain die het een en ander weten over omgekeerde logistiek.
Het ontwikkelen van een robuust stedelijk mijnbouwecosysteem zou ook groene banen kunnen creëren, lokale economieën kunnen stimuleren en onze ecologische voetafdruk kunnen verkleinen. Belangrijker nog is dat het de landen waarin de CSCC actief is en haar partners echte minerale soevereiniteit zou verlenen. In plaats van te onderhandelen over de toegang tot buitenlandse mijnen, zouden we onze eigen steden kunnen ontginnen, waardoor afhankelijkheid in veerkracht wordt omgezet.
In dat licht onderscheidt urban mining zich als een strategische verzekeringspolis. Als we capaciteit opbouwen om kritieke materialen in eigen land terug te winnen en opnieuw toe te wijzen, verkleinen we de onderhandelingsmacht van externe leveranciers.
We kunnen ons niet zomaar een weg uit dit probleem banen, en dat hoeft ook niet. De mineralen die we nodig hebben, liggen niet alleen diep in de aarde begraven. Ze zitten in onze huizen, kantoren en stortplaatsen, wachtend om te worden teruggewonnen. Stedelijke mijnbouw biedt ons een toekomst van onafhankelijkheid, innovatie en duurzaamheid. De volgende goudkoorts vindt niet in die heuvels plaats. Het bevindt zich op onze stortplaatsen, garages en rommelladen.
Deirdre White is president en CEO van Pyxera Global.
