De hoogtepunten uit de vroege carrière van Alfred Hitchcock zijn eenvoudig genoeg in kaart te brengen, op enkele uitzonderingen na. We weten bijvoorbeeld van het succes van films als “The Lodger” (de “eerste echte Hitchcock-film”, aldus Hitch zelf), maar enkele van zijn vroegste werken, zoals ‘The Mountain Eagle’, worden nu als verloren media beschouwd. Hitchcock kreeg destijds ook te maken met enkele belangrijke flops, en daarom valt zijn hit uit 1934, “The Man Who Knew Too Much”, op. De spionagethriller met Leslie Banks en Peter Lorre in de hoofdrol moet niet worden verward met de gelijknamige film van Hitchcock uit 1956, aangezien deze laatste een meer gepolijst plot kent, met James Stewart en Doris Day in de hoofdrol. Op dezelfde manier is Hitchcocks origineel uit 1934 het meest melodramatische van het paar, hoewel het nog steeds veel humor en humor bevat die te vinden is in het latere werk van de filmmaker.
Hoe alom gewaardeerd de film tegenwoordig ook is, Hitchcock had er moeite mee om ‘The Man Who Knew Too Much’ te laten maken toen hij nog een opkomend regisseur was. De prominente filmdistributeur CM Woolf weigerde aanvankelijk de film in Engeland uit te brengen, tenzij Hitchcock hem volledig opnieuw maakte. Na verloop van tijd veranderde hij echter van gedachten, en de spionagethriller werd een publiekstrekker. Wat nog belangrijker is, de film diende als basis voor Hitchcocks ‘remake’ uit 1956, waarin de karakters van het verhaal verder worden uitgewerkt en voor een veel donkerdere toon wordt gekozen.
Toch is ‘The Man Who Knew Too Much’ uit 1934 – dat momenteel gratis kan worden gestreamd op Pluto TV – niets minder dan een triomf, aangezien Hitchcock de winterse sneeuwlandschappen van de film gebruikt als een levendig decor voor zijn gedenkwaardige verhaal en de hardhandige aard ervan in zijn voordeel laat werken. Laten we, met dat in gedachten, de foto eens nader bekijken.
Alfred Hitchcocks versie uit 1934 van The Man Who Knew Too Much is uitzonderlijk
Hitchcocks film begint met het echtpaar Jill (Edna Best) en Bob (Banks) die met hun dochter op vakantie gaan naar Zwitserland. Hun geluk wordt echter verstoord wanneer een medevakantieganger, Louis Bernard (Pierre Fresnay), wordt doodgeschoten, waardoor Jill alleen maar cryptische aanwijzingen achterlaat. Alsof dat nog niet genoeg is, wordt de dochter van Jill en Bob vervolgens ontvoerd door een criminele organisatie(!), terwijl het echtpaar ontdekt dat een zekere meneer Abbott (Lorre) deze gebeurtenissen orkestreert om een internationale misdaad te plegen.
Hoe serieus dit allemaal uiteraard ook is, Hitchcock strooit veel humor door de procedure, zoals wanneer hij personages stoelen naar elkaar laat gooien tijdens een gevecht met hoge inzet. Deze komedie voelt ook nooit misplaatst, aangezien de film van het ene levendige sentiment naar het andere springt zonder het publiek enige vorm van tonale whiplash te bezorgen.
“The Man Who Knew Too Much” is misschien ongeloofwaardig, maar het is meer dan genoeg leuk om het verschil goed te maken. Hitchcock beweegt zich snel door locaties en verandert alledaagse ruimtes (een tandartspraktijk of een taxidermistenwinkel) in iets heel spannends, waarbij Jill haar best doet om een enorme samenzwering te ontrafelen. Er is ook een uitzonderlijke reeks moordaanslagen, aangewakkerd door Hitchcocks unieke tempo en spanning, die hand in hand gaan om echte angst op te roepen in een film waarin veel nare momenten worden gespeeld om te lachen.
Hitchcocks versie uit 1956 van “The Man Who Knew Too Much” daarentegen kookt in zijn escalerende spanning en besteedt veel tijd aan het ontwikkelen van de karakters. Het gebrek aan complexiteit van het origineel uit 1934 is echter niet noodzakelijkerwijs een slechte zaak; wat het aan diepgang mist, wordt gecompenseerd door pittige spanning en charme. Bekijk het op Pluto TV en ontdek het zelf.
