Een baby en zijn familiehond zitten tegenover elkaar in een podcaststudio.
“Welkom bij de pratende babypodcast”, zegt het kind, terwijl hij een koptelefoon draagt en klinkt als een radiozender met een diepe stem. “In de aflevering van vandaag praten we met de vreemd uitziende persoon die bij mij thuis woont.”
Zo begint een reeks humoristische interacties tussen twee personages, geanimeerd door kunstmatige intelligentie dat miljoenen views op sociale media heeft getrokken. Ze zijn een knipoog naar de film ‘Look Who’s Talking’ uit 1989, maar geproduceerd in een kwestie van uren en zonder een Hollywood-budget van miljoenen dollars.
AI hielp dat allemaal, maar dat gebeurde niet maak de punchlines. Dat is een opluchting voor cabaretier Jon Lajoie, die de video’s heeft gemaakt AI-chatbots zijn gewoon niet ‘inherent grappig’.
‘Het kan geen komedie schrijven’, zei Lajoie. “Het kan niets van dat alles doen.”
Voorlopig zullen ze zijn baan tenminste niet afpakken.
Lajoie’s virale video’s hebben hem de aandacht getrokken als een AI-adopterende entertainer waar hij zich niet helemaal prettig bij voelt, terwijl hij worstelt met wat dit allemaal betekent voor de toekomst van zijn zeer menselijke ambacht om mensen aan het lachen te maken.
Koning Willonius voelt zich niet zo voorzichtig. Zijn eerste grote hit was een door AI gegenereerd nummer genaamd “BBL Drizzy”, waarin rapper Drake belachelijk werd gemaakt tijdens het hoogtepunt van zijn vete met Kendrick Lamar. Sindsdien is hij overgestapt op het maken van AI-videoparodieën zoals “I’m McLovin It (Popeye’s Diss Song)” en “I Want My Barrel Back (Cracker Barrel song).”
“Het lijkt erg op iemand die voor The Onion of SNL schrijft”, zei Willonius. “Ik probeer erachter te komen, oké, wat is mijn komische invalshoek op dit specifieke onderwerp? En dan zal ik daar een video van maken.”
Hij begint met het schrijven van zijn eigen aantekeningen over een idee, verfijnt het vervolgens met een chatbot en plaatst die taal (een zogenaamde prompt) in AI-tools die beelden, video, muziek en stemmen kunnen genereren. De sleutel is, zegt hij, om te blijven herhalen.
Maar hij zou het niet zomaar om een grap vragen. Willonius zegt dat de meeste door chatbots gegenereerde komedies de “nuances of complexiteiten missen die nodig zijn om grappen echt te laten landen.”
Een komediewetenschapper, Michelle Robinson, zei: “Veel van de dingen die ik AI heb zien produceren, zijn verdomd oubollig.”
“Het lijkt vloeiend in de basisgrammatica van grappen, maar soms wijken ze er een beetje van af”, zegt Robinson, hoogleraar Amerikaanse studies aan de Universiteit van North Carolina in Chapel Hill. “Ze zijn misschien redelijk grappig, maar ik denk dat ze echt een belangrijk element missen van wat ons aan het lachen maakt.”
Wat missen ze? Ze weet het niet helemaal zeker, behalve dat de meeste goede grappen een beetje gespannen of gevaarlijk zijn en dat chatbots ‘welke provocatie er ook in de grap zit’ niet lijken te kunnen afstemmen op het moment waarin we leven.
Caleb Warren, een professor die studeert marketing en consumentenpsychologie aan de Universiteit van Arizona, zeggen dat komedieschrijvers de kans krijgen om gebruik te maken van hulpmiddelen die hun vaardigheden niet volledig kunnen uitbesteden.
“De ideeën die aan de basis liggen van de humor komen van de menselijke komiek”, maar de AI-tools kunnen hen helpen deze uit te voeren en te illustreren, zei Warren.
Willonius was een worstelende komiek en scenarioschrijver die begon te experimenteren met AI tijdens de acteurs- en schrijversstakingen in Hollywood in 2023.
“Ik heb me volledig op AI gericht omdat ik niet wist wat ik anders met mijn vrije tijd moest doen”, zei hij. “Ik deed alles wat ik kon om te proberen in te breken in Hollywood. En toen de schrijversstaking plaatsvond, maakte dat een einde aan die situatie. Ik begon deze AI-tools te leren kennen, werd er echt goed in en begon een publiek te cultiveren.”
Hoewel Willonius een opening zag, heeft de opkomst van generatieve AI verdeeldheid aangewakkerd en andere professionele cabaretiers voor uitdagingen gesteld.
Sarah Silverman sloot zich aan bij boekauteurs in de aanklacht tegen vooraanstaande chatbotmakers, omdat zij het auteursrecht van haar memoires ‘The Bedwetter’ hadden geschonden. De dochter van wijlen Robin Williams noemde het ‘grof’ en ‘gekmakend’ toen gebruikers van OpenAI’s AI-videogenerator Sora realistische ‘deepfakes’ van de geliefde acteur tevoorschijn toverden om naar buiten te brengen wat zij omschreef als ‘verschrikkelijk’. TikTok slordig poppenspel.”
“Je maakt geen kunst, je maakt walgelijke, oververwerkte hotdogs van de levens van mensen, van de geschiedenis van kunst en muziek, en duwt ze vervolgens door de strot van iemand anders in de hoop dat ze je een duimpje omhoog geven en het leuk vinden”, schreef Zelda Williams in oktober.
En de nalatenschap van de legendarische komiek George Carlin schikte vorig jaar een rechtszaak tegen podcasters die naar verluidt zijn stem hadden gekloond om er een urenlange nep-komediespecial van te maken.
Strips hebben ook genoten van het bespotten van AI-tools. In een recente aflevering van ‘South Park’, genaamd ‘Sora Not Sorry’, onderzocht een onhandige politiedetective een plaag van nepvideo’s.
Lajoie, bekend van zijn werk aan de tv-serie ‘The League’ en komische liedjes op YouTube, probeerde te zien wat er zou gebeuren als hij ChatGPT zou vragen om te helpen bij het bedenken van een bizar idee voor een filmscript. Hij zei dat het hem iets “supersaai” gaf aan “oma’s kunstgebit en een pratende wasbeer.”
“Dat niveau van menselijke creativiteit kan het – nog – niet nabootsen, of misschien ben ik in ieder geval niet zo goed in het stimuleren ervan,” zei hij. In plaats daarvan vond hij het nuttig om op goedkope wijze ideeën te animeren die hij anders nooit zou hebben nagestreefd – zoals de pratende baby, vogels die spijkerbroeken dragen, of een podcast waarin Jezus Christus een paashaas interviewt die nog nooit van hem heeft gehoord.
Het prominente durfkapitaalbedrijf Andreessen Horowitz nodigde Lajoie en Willonius uit om hun videocreaties dit najaar te exposeren in een nieuwe AI-galerieruimte in Manhattan, als onderdeel van een promotie van startups voor AI-creativiteitstools waarin het bedrijf investeert.
Willonius verplichtte zich. Lajoie gaf uiteindelijk op, na een interview met The Associated Press waarin hij twijfels uitte over wat hij omschreef als de ‘Napster-fase’ van AI. De website voor het delen van muziek werd begin jaren 2000 gesloten nadat de platenindustrie en rockband Metallica een rechtszaak hadden aangespannen wegens schending van het auteursrecht.
De mede-oprichter van de investeringsmaatschappij, Marc Andreessen, is optimistisch over het potentieel van AI om filmmaken en komedie nieuw leven in te blazen. In een podcast in november gaf hij de Hollywood-oppositie tegen de adoptie ervan de schuld van “wakkere activisten (die) AI hebben opgepikt als het nieuwe waar ze zich over gaan agiteren.” Hij vergeleek het met de weerstand tegen computergraphics in films voordat deze gemeengoed werden.
Lajoie zei dat hij zijn vroege AI-video-experimenten deelde met een paar vrienden die “anti-AI; echt, echt, anti-AI” zijn en dat ze verrast waren door hoe goed de sketches Lajoie’s eigen komische stem vasthielden.
Hij houdt vol dat hij geen AI-expert is, maar slechts “een creatief persoon die kan bedenken hoe hij twee personages met elkaar kan laten praten.” Maar zelfs het bewerken van de schetsen vereist inzicht in de komische timing, en hij heeft er geen belang bij dat onderdeel aan een machine af te staan.
“Het ding met komedie is dat het zo verband houdt met uitvoering, uitvoering en standpunt”, zei Lajoie. “Hebben AI’s een standpunt? Ze kunnen een paar standpunten van verschillende mensen overnemen.”
“En als er wel een standpunt in zit, denk ik dat we dan allemaal bang moeten zijn, om alle redenen die de Terminator ons heeft geleerd,” zei hij.
—Matt O’Brien, AP-technologieschrijver
