Een geliefde animatieserie omzetten in live-actie is altijd lastig. Voor elke Eén stuk succes, er bestaat zoiets als de filmversie uit 2010 Avatar: De laatste luchtstuurdereen complete ramp. Maar het aanpassingsproces wordt ongetwijfeld lastiger als het bronmateriaal grenst aan het transgressieve. Dus in 2005, toen de donkere, geanimeerde cyberpunkserie uit de jaren negentig verscheen Aeon Flux een film werd met Charlize Theron in de hoofdrol, gebeurde er iets vreemds. In plaats van een schandalige film te zijn met een scherpe moraal en een amorele, complexe hoofdrolspeler, leverde de film iets veel veiligers en tammers op.
Is de 2005 Aeon Flux het bekijken waard vandaag? Ja en nee. Voor fans van De Hongerspelen of Afwijkend, deze versie van Aeon Flux zal aanvoelen als een zachte voorloper van de meer populaire soaptopia’s. Maar voor fans van het origineel leek deze versie niet op de gelijknamige heldin van de late-night MTV-serie die in 1991 begon.
Terwijl de originele serie een enigszins amorele connectie vertoonde tussen Aeon en het personage Trevor Goodchild, maakt de film de zaken een beetje rommeliger door enkele van de meer seksuele aspecten van hun relatie af te zwakken. Terwijl de serie ervoor zorgde dat Aeon Trevor om verschillende redenen manipuleerde, waaronder enkele surveillancedoelen, maakt de film de zaken een beetje meer eenduidig. Net als in de show zijn er twee stadstaten, Monica en Bregna, waarbij Bregna de meer grootstedelijke stad is, en Monica de plaats die een beetje meer landelijk is. En net als in de show is Aeon, technisch gezien, een agent die opereert in Bregna, maar werkt voor Monica.
Maar het feit dat de film dit oppervlakkige detail overbrengt naar de basisstructuur is enigszins betekenisloos. Want zelfs als Aeon Flux alle plotpunten van de verschillende afleveringen van de show had gevolgd (wat eerlijk gezegd niet eens mogelijk zou zijn), dat is niet wat de filmversie tot een mislukking maakte. Het probleem met de Aeon Flux film is niet de casting; uiteraard is Charlize Theron geweldig. Het echte probleem is dat het concept en de esthetiek van Aeon Flux is surrealistisch en verontrustend, en de film is ongeveer zo conventioneel als je je kunt voorstellen. Een serie over morele grijze gebieden en vreemde relaties in een verre toekomst werd in plaats daarvan een eenvoudiger spionagefilm uit 2005, die aanvoelde als een pilot voor een lauwe live-action tv-serie. Of misschien nog liefdadiger: als je nog nooit van de animatieserie uit de jaren negentig had gehoord, had je misschien gedacht Aeon Flux was gewoon een misleiding Matrix afzetterij.
Als Aeon Flux Schepper Peter Chung zei het in 2010: “(De filmmakers) zullen het verzachten voor het publiek, dat niet hip genoeg is om de rauwe, pure, onvervalste bron te waarderen…”
Dit is het fundamentele probleem: Aeon Flux is geweldig omdat het raar en rauw is. De film uit 2005 is vreemd conventioneel en speelt zich af als een op zichzelf staand verhaal op een planeet die je je kunt voorstellen Dokter Wie of StarTrek op bezoek in een wekelijkse aflevering, maar niet blijven hangen om te zien wat er daarna gebeurt.
De geanimeerde versie van Aeon Flux.
MTV
In de eerste run van Aeon Flux shorts sterft het hoofdpersonage, bizar genoeg, in elke aflevering. Ze sterft later ook in verschillende andere afleveringen van de serie. Ja, dit kan worden verklaard omdat ze een paar keer is gekloond (wat ook in de film gebeurt), maar er is iets aan de bizarre aard van haar voortdurende doodgaan in de show dat het zo spannend en raar maakte. De versie van Theron voelt daarentegen meer gegrond aan, en dus constanter en betrouwbaarder. Wat in veel andere sciencefictionwerelden geen slechte zaak zou zijn. Maar in de wereld van Aeon Fluxhaar mogelijke naderende (en herhaalde) ondergang is een van de dingen die de show leven gaven. In plaats daarvan was de live-action versie van de show paradoxaal genoeg levenloos.
