Er zijn maar weinig films uit de jaren tachtig die warme waas veroorzaken bij een bepaald type Gen X-er meer dan ‘The Goonies’ van Richard Donner. Geschreven door de toekomstige ‘Home Alone’-regisseur Chris Columbus, is dit onstuimige avontuur over een groep jonge vrienden die op zoek zijn naar letterlijke piratenschatten om te voorkomen dat de huizen van hun ouders met lagere inkomens worden verwoest door een roofzuchtige countryclub, vintage Amblin-escapistische kost. Het is eigenlijk een Little Rascals-film met een groot budget, gevuld met grapjes van adolescenten, grappen van Rube Goldberg en zoveel geschreeuw. Ik vond het geweldig toen ik elf was, maar het knaagt iets heftigs aan mij als volwassene. Sommige films moeten in de kindertijd worden achtergelaten.
Ongeacht hoe ik nu over ‘The Goonies’ denk, ik kan niet ontkennen dat dat zo is een goedhartige Steven Spielberg-productie uit een tijdperk waarin zomerfilms alleen maar wilden dat je in de ether de bioscoop uitliep. Het kan vervelend zijn, maar dat is het ook grotendeels vriendelijk (Corey Feldmans foute vertaling met een Spaanse huishoudster is enigszins gemeen) en uiteindelijk onschadelijk. Daarom is het vreemd om te horen dat de hoofdfotografie bijna een onverklaarbaar tragische wending nam toen iemand willekeurig met een pistool op de set begon te schieten. Het was zo’n lastige situatie dat Spielberg in een politieauto moest worden geduwd en weg moest rennen van de filmlocatie in Astoria, Oregon. Waarom maakte iemand potshots op een filmset? Dit verhaal staat op het punt nog wilder te worden.
De jeugdige capriolen van The Goonies werden bijna ontspoord door twee geweerzwaaiende kinderen
In een mondelinge geschiedenis uit 2015 van “The Goonies” uitgegeven door Willamette WeekHerinnerde de gepensioneerde Astoria-politieagent Dave Johnson zich de ochtend dat uit het niets de set van “The Goonies” onder vuur kwam te liggen. “Er was iemand die uit het raam van een huis schoot”, legde hij uit. “Mensen belden het alarmnummer 911 omdat autoruiten eruit waaiden, en ze realiseerden zich dat er een schutter was vlakbij het Goonie-huis.”
Na de evacuatie van Spielberg vond de politie de schutter en vond, tot hun grote verbazing en ontzetting, “twee jonge kinderen, 8, 9 of 10 jaar oud.” Zoals Johnson tegen Willamette Week zei: “Mama en papa waren vertrokken om naar het ziekenhuis te gaan omdat ze zwanger was. (De kinderen) pakten het .22-geweer van papa en schoten uit het slaapkamerraam. Gewoon willekeurig schieten. Ze konden niet begrijpen waarom we zo van streek waren.”
Deze kinderen bliezen ruiten van auto’s kapot en, het meest verontrustend, richtten ze op een persoon aan de overkant van de straat. “(T) hier was een kleine, oude man die het gazon aan het maaien was, en ze bleven op hem schieten en het vuil van achter hem omhoog laten komen, maar ze konden hem niet raken”, herinnert Johnson zich. Deze kinderen leken te denken dat ze alleen maar met een BB-pistool aan het schieten waren, wat de politiechef woedend maakte. (“Dat was het grote moment dat je de haren omhoog in je nek zet.”)
Gelukkig raakte niemand gewond/gedood, en “The Goonies” hervatte het filmen zonder verdere schietincidenten. Jaren later, tijdens het filmen op de Brooklyn Bridge, de set van “Hudson Hawk” trok ook sluipschuttersvuur. De politie heeft de schutter nooit opgespoord, maar momenten als deze herinneren ons er op deprimerende wijze aan dat we in 2025 in een samenleving leven waar wapens overal zijn, en mensen moeten zich hiervan bewust zijn, zo niet alert, dan toch op zijn minst. Leuke tijden.
