Sylvester Stallone’s eerste grote film speelde bijna een beroemde Superman-schurk

Voordat hij een ster werd, speelde Sylvester Stallone een thriller die grotendeels over het hoofd werd gezien, ondanks het feit dat deze verschillende keren opnieuw werd uitgebracht in de post-‘Rocky’-wereld. De film, die oorspronkelijk ‘No Place to Hide’ heette, zag een 25-jarige Stallone een politiek activist spelen die verschillende bomaanslagen plant – en hij kreeg bijna gezelschap van een eveneens opkomende Richard Pryor, die tien jaar later een ster was geworden die groot genoeg was om een ​​slechterik te spelen in ‘Superman III’ uit 1983.

In 1969 verhuisde een jonge Stallone naar New York City om zijn acteerdroom na te streven. Zeven jaar later stuwde hij zichzelf naar het sterrendom door “Rocky” schrijven (in een ongelooflijke drie korte dagen) en op de een of andere manier de studio-execs overtuigen om hem de hoofdrol te laten spelen, ondanks dat hij weinig tot geen profiel heeft. Zo begon een van de meest legendarische carrières in de geschiedenis van Hollywood, en Stallone had zeker zijn contributie betaald. De periode tussen 69 en 76 was een zware periode voor de jonge hoopvolle mensen, die klusjes deden tussen acteeroptredens door, waaronder het schoonmaken van de verblijven in de Central Park Zoo en het werken als zaalwachter in een bioscoop.

Toch slaagde hij erin een aantal enigszins belangrijke optredens binnen te halen. Sly speelde een slechterik in de cultklassieker van vóór ‘Rocky’ “Death Race 2000” en maakte een niet-genoemde verschijning in een van de grootste oorlogsfilms ooit. Hij leidde zelfs een softcore-sexploitatiefilm genaamd ‘The Party at Kitty and Stud’s’. Maar vóór dat alles castte een 21-jarige filmmaker hem als anti-oorlogsactivist Jerry Savage in het microbudgetproject ‘No Place to Hide’, dat later werd herverpakt als ‘Rebel’ om te profiteren van het succes van ‘Rocky’. Dat was een slimme zet van regisseur Robert Schnitzer. Als hij echter bij zijn oorspronkelijke instinct was gebleven, zou de ondernemende filmmaker twee sterren hebben gehad om zijn film te helpen doorverkopen.

Regisseur Robert Schnitzer gebruikte een creditcard om ‘No Place to Hide’ te financieren, wat, zoals je je misschien kunt voorstellen, betekende dat artiesten van de Screen Actors Guild van tafel waren. Als IndieWire merkt op dat Schnitzer daarom meer dan 500 acteurs voor de hoofdrol zag (hoewel een rapport uit 1987 van People, via AFIverklaarde dat er bijna 800 kandidaten waren voor de rol). Sylvester Stallone, toen nog relatief nieuw in New York City, was een van hen.

Terwijl hij honderden headshots doorzocht voor de rol van Jerry Savage, probeerde Schnitzer ook de rest van zijn film te casten, inclusief Savage’s mede-samenzweerder Ray Brown. De rol ging uiteindelijk naar Dennis Tate, maar tijdens het auditieproces probeerde een jonge Richard Pryor het uit. Op dat moment was Pryor zelf nog een relatief onbekende, ondanks dat hij begin jaren zestig naar New York was verhuisd en een vaste waarde in het stand-upcircuit was geworden. Toch zag Schnitzer iets in de aanstaande ster.

Zoals de regisseur tegen IndieWire zei: “Voor de rol van Ray, de zwarte mede-samenzweerder, zagen we een acteur die zei: ‘Kijk, ik ben echt een komiek. Kan ik auditie doen door een klein stukje van mijn stand-up te doen?’ Hij deed een routine van vijf minuten, wat hilarisch was, en ik zei tegen mijn team: ‘Ik wil dat deze acteur Ray speelt.'” Helaas kon de rest van Schnitzers team het visioen niet zien. “Ze zeiden: ‘Je wilt geen komiek, dit is een dramatische film'”, legde hij uit. ‘En ik werd het beu om tegen ze te vechten, ook al was hij mijn eerste keus. Ik heb er spijt van gehad, want die acteur was Richard Pryor.’

“No Place to Hide” ging in première op het Atlanta International Film Festival in 1973 voordat het in 1975 in zeer beperkte oplage werd uitgebracht. In de film leidde Jerry Savage van Sylvester Stallone een groep activistische studenten die plannen maakten om de kantoren te bombarderen van bedrijven die samenwerken met Midden-Amerikaanse dictators. Nadat de FBI erbij betrokken raakt, vallen hun plannen uiteen, wat uiteindelijk tot een tragedie leidt.

Volgens AFI werd de film in 1972 geproduceerd voor minder dan $ 100.000, en de minuscule distributie betekende waarschijnlijk dat Robert Schnitzer nooit enige winst zag. Nadat Stallone beroemd werd met ‘Rocky’, bracht de regisseur de film echter opnieuw uit, waarbij hij een extra verhaallijn en muziek toevoegde om een ​​nieuwe versie van de film te creëren die hij verspreidde als ‘Rebel’. Tegen die tijd was Richard Pryor op zichzelf een ster geworden, met spraakmakende rollen zoals die van August ‘Gus’ Gorman in ‘Superman III’. Helaas, ster Christopher Reeve gaf Pryor de schuld voor het laten zinken van de filmen het is waar dat de technisch onderlegde slechterik van de cabaretier veel te komisch was om de kwaliteit te behouden die wordt getoond door Richard Donners “Superman” uit 1978, die een blauwdruk vormde voor de moderne blockbuster.

Toch was het een indicatie van hoe ver Pryor was gekomen sinds hij auditie deed voor ‘No Place to Hide’. In 1989 werden de rechten op “Rebel” verworven door een groep genaamd “Anonymous Rebel Filmmakers”, die, op bizarre wijze, de film hervervaardigden om er een parodie van te maken op de “Rambo” -films getiteld “A Man Called…Rainbo.” De laatste heruitgave kwam in 2025 toen Schnitzer de film remasterde in 4K en “Rebel: Director’s Cut” in de Verenigde Staten vertoonde. Helaas is er geen vroeg Pryor-optreden in de film, maar het biedt wel een fascinerende kijk op een jonge Stallone die tussen de opnames door waarschijnlijk leeuwenverblijven in Central Park aan het schoonmaken was.