“Joey”, de spin-off van Matt LeBlanc “Friends” uit 2004, is nu volledig tot leven gewekt op de Vrienden YouTube-kanaalwaaronder acht afleveringen die nooit in dit land zijn uitgezonden, nadat de NBC-serie in 2006 werd geannuleerd, tweederde van het tweede seizoen. Voor de meesten zal er geen verschil zijn tussen de afleveringen die zijn uitgezonden en de afleveringen die niet zijn uitgezonden – ze zullen even ongezien zijn. Voor sommigen is dit een schoen die 19 jaar nodig had om te vallen. Ik kan geen verslag vinden van wat ik er destijds van vond, maar ik maakte van de gelegenheid gebruik om terug te kijken, opnieuw te kijken en de serie te beoordelen vanuit de schaduw van wat toen het zojuist vertrokken moederschip was. Vanaf hier zou ik het een aangename, grappige show noemen, gemakkelijk om in te investeren en een herinnering dat je een show niet kunt beoordelen op basis van de kijkcijfers.
De serie volgt Joey Tribbiani van LeBlanc naar Hollywood – of ‘Ollywoo’, volgens zijn belemmerde zicht op het Hollywood-bord – waar zijn acteercarrière uit en in het leven zal spetteren. (Na vele mislukte audities zal hij het uiteindelijk goed genoeg doen om te verschijnen in ‘The Tonight Show’, ‘Ellen’ en ‘The Actors Studio’.) ‘Ik was gelukkig in New York, oké’, zegt Joey tegen zijn zus Gina (Drea de Matteo), die vóór hem in Hollywood woonde, ‘en ik heb heel mijn best gedaan om te voorkomen dat de dingen zouden veranderen. Maar alle anderen trouwden en kregen kinderen en gingen verder – ze veranderden allemaal, dus ik geef verandering een kans.’ Hoewel “Friends” “Joey” een waardevolle start geeft, waardoor de vraag rijst waarom we in deze doofus zouden moeten geloven, zijn dat citaat en een knipoog naar Joey’s oude “Days of Our Lives”-rol als neurochirurg Dr. Drake Ramoray de enige verwijzingen naar de eerdere show. Het is een nieuwe carrière in een nieuwe stad.
Het is niet echt eerlijk om ‘Joey’ te vergelijken met ‘Friends’, dat eindigde met tien jaar momentum en een ensemble van co-headliners die model stonden voor daaropvolgende hangout-series, die geen van allen ooit zijn legendarische status, diepe bibliotheek (236 afleveringen) of intergenerationele aantrekkingskracht zullen bereiken. ‘Joey’ was iets anders, en ook gebruikelijker, een bijeenkomst van vreemde snuiters rond een hoofdpersoon op een set waar ze allemaal een zitplaats vonden. Samen met De Matteo, vers van de moord op “The Sopranos”, maar om Adriana in leven te houden binnen Gina, bestond de eersteklas cast uit Paulo Costanzo als Michael, haar 20-jarige zoon; Andrea Anders als advocaat-buurman Alexis, een warme en koude liefdesbelang voor LeBlanc; En Jennifer Coolidgeovervloedig aanwezig als Joey’s agent, Bobbie, die aan het einde van elke zin een uitroepteken plaatst. (“Het is het domste script dat ik ooit heb gelezen! Het wordt enorm!”)
Alexis, gespeeld door Andrea Anders als Alex, had een warme en koude relatie met Joey van Matt LeBlanc in de sitcom.
(Chris Haston/NBC)
De serie wordt enigszins ontsierd door periodes van (reeds gedateerde) Swinging Bachelor Comedy, maar het voelt ook als een correctie daarop, waarbij Joey regelmatig op zijn plaats wordt gezet door vrouwen die slimmer zijn dan hij. (Als hij in ‘Inside the Actors Studio’ verschijnt, wordt hij geconfronteerd met een publiek van ongelukkige ex-vriendinnen.) Er zit inderdaad een zekere mate van mislukking in het personage geschreven, met zijn mix van optimistische naïviteit en zelfdoorborende trots, een combinatie die LeBlanc vaardig is in het tot leven brengen. Zijn gezicht is een gesprek tussen zijn tevreden glimlach en verbaasde ogen, uitdrukkingen die net ver genoeg in karikaturen zijn geduwd om als komisch over te komen, maar nooit zozeer dat ze de integriteit van het personage schenden. Onder de gekheid bevindt zich een emotionele boog, een dans van persoonlijke groei en terugval, en afhankelijk van wat de scène vereist, is hij misschien wel de domste man in de kamer of de wijste.
Hoewel ‘Joey’ nauwkeurig wordt omschreven als van korte duur, staan er 46 afleveringen op de televisie YouTube-afspeellijstwat zou neerkomen op zes of zeven seizoenen van een huidige streaming-komedie. Een uitgezonden sitcom is een levend wezen; het lange seizoen zorgt voor een schat aan variaties, uitstapjes en experimenten; karakters en relaties zijn voortdurend in beweging, herzien in het licht van kijkcijfers en netwerknotities, en zo nu en dan voel je dat de serie zichzelf probeert te vinden. In het tweede seizoen werd Miguel A. Núñez Jr. toegevoegd als Zach, een acteurvriend van Joey (die ook het voordeel had dat hij een zwarte persoon in de beroemde blanke ‘Friends’-sfeer bracht) en, halverwege, Adam Goldberg als Jimmy, een strak gewonde jeugdvriend van Joey die zal ontdekken dat hij de vader van Michael is, en die Joey zal inhuren om te werken bij zijn nieuwe productiebedrijf, dat hij ‘Yes I Am a Bird Productions’ noemt, omdat hij zich voorstelt dat het een anagram van Joey Tribbiani. De nieuw geziene afleveringen besteden veel tijd aan de Gina-Jimmy-relatie – die grotendeels bestaat uit ruzie en seks – terwijl Joey en Alexis er nog steeds niet in slagen hun dubbelzinnige relatie te definiëren. Het gaat allemaal richting ‘Joey and the Wedding’, die goed dienst doet als een langverwachte seriefinale.
Dat tv-programma’s eindigen is iets waar we vreemd genoeg slecht in zijn, gezien hoe vaak dat gebeurt; net als bij de echte mensen van wie we houden, willen we zoveel mogelijk minuten met hen doorbrengen, dus het is dubbel verdrietig als we weten dat er voltooide afleveringen zijn die net buiten ons bereik liggen. Het is alsof je een geest krijgt, maar soms komen geesten terug, waardoor er een einde komt aan het verhaal.
