Op 24 november 2025 – drie dagen daarna “Wicked: For Good” verscheen in de bioscoop en maakte magie aan de kassa – een account gebeld @DiscussingFish op het sociale mediaplatform plaatste X een grap over de film. “Jon M. Chu heeft bevestigd dat hij ‘vergat’ de kleurcorrectie voor beide ‘WICKED’-films te doen’, schreef het account, dat duidelijk accounts als @DiscussingFilm nabootst, en een citaat aan Chu toeschreef dat eenvoudigweg luidt: ‘Mijn schuld.’
Chu zelf reageerde elders op de post en noemde het ‘clickbait’. maar het linkt ook naar een variatiestuk over hoe Chu vergat ‘cut’ te noemen tijdens het filmen van een bijzonder emotionele scène tussen Elphaba Thropp van Cynthia Erivo en Glinda the Good Witch van Ariana Grande-Butera in ‘Wicked: For Good’. De reden dat deze grap überhaupt gebeurde, is dat de kleuren in “Wicked: For Good” er slecht uitzien.
Andere mensen op X merkten dit probleem ook op. Meer specifiek namen fans aanstoot aan foto’s van praktische sets die zogenaamd werden gebruikt voor beide “Wicked” -films van Chu – “Wicked: Part One” uit 2024 was de andere – gebaseerd op het filmische resultaat dat we kregen. X-gebruiker @thediegocrespo plaatste foto’s van de felgekleurde sets opnieuw met het onderschrift “Directeur en DP moeten worden aangeklaagd wegens wanpraktijken”, verwijzend naar zowel Chu als de cameraman van de film, Alice Brooks. Bij ondervraging, hij vervolgde met enkele oplossingen: “Goede belichting, lensing (en) blokkering van acteurs binnen een scène maken een wereld van verschil. Veel films die digitaal zijn opgenomen (en met veel VFX) zien er prachtig uit. Het is gewoon slecht geïmplementeerd met ‘Wicked.'”
Ik ben het hier niet mee eens, en ik denk ook dat dit deel uitmaakt van een groter probleem. De ‘Wicked’-films, die gedeeltelijk gebaseerd zijn op een van de beroemdste kleurrijke films uit de geschiedenis, zijn geen visueel feest, en erger nog: ze staan niet op zichzelf.
Lelijke, slordige CGI is een moderne filmische epidemie
“The Wizard of Oz”, gemaakt in 1939, staat bekend om zijn verbluffende gebruik van Technicolor, zoals de beroemde robijnrode pantoffels, de Yellow Brick Road en de Emerald City. Helaas, geen van deze filmische schatten krijgen een respectvolle behandeling in een van de ‘Wicked’-films van Jon M. Chu. De Emerald City is een modderige tint groen, de Yellow Brick Road is gedempt (misschien vanwege de manier waarop de film het koppelt aan onderdrukking)en die robijnrode pantoffels blijven bij de canonieke zilveren presentatie (hoewel ze even rood worden in “Wicked: For Good”). Het is echter dwaas om te doen alsof dit probleem op enigerlei wijze specifiek is voor de ‘Wicked’-films; blockbusters gewoon zie er zo uit nu.
Zowel het grote als het kleine scherm bevatten ronduit beledigende voorbeelden van slordige, ruwe CGI-effecten die vervagen en kleuren dempen om alles er gedempt en vreselijk uit te laten zien. Denk eens aan, ik weet het niet, bijna elk superheldenfilm, en je zult beseffen wat ik bedoel; zelfs al in 2019 beoordeelde een aflevering in het laatste seizoen van “Game of Thrones”, getiteld “The Long Night”, geen van de kleuren, waardoor het bijna pikzwart werd. Films als ‘The Wizard of Oz’ en andere kleurrijke klassiekers als ‘Singin’ in the Rain’ voelen aan als artefacten uit vervlogen tijden, want elke keer dat er een nieuwe film met een groot budget uitkomt, worden we allemaal getrakteerd op gedempte CGI en vlakke kleuren in plaats van de visuele feestvreugde die je krijgt. wil van een epos op groot scherm. Het is frustrerend voor een film die zoveel kleur gebruikt in de marketing – roze voor Glinda en groen voor Elphaba – het ziet er allemaal zo levenloos uit als je het in actie ziet.
Wicked: For Good heeft nog andere problemen dan zijn impopulaire esthetiek
Het ergste is dat ik, ondanks alle buikpijn die ik heb gehad over “Wicked: For Good” en hoe het eruit ziet, echt genoten heb van deze film. Ariana Grande-Butera en Cynthia Erivo zijn allebei uitstekend, de titulaire vriendschapsballad “For Good” maakte me een beetje mistig, en ik ben het er nu mee eens dat het een goed idee was om “Wicked” in twee films te splitsen. Toch is er iets waar ik nog een keer op wil hameren over “Wicked: For Good” – er is een Broadway-act voor nodig die niet meer dan een uur in beslag neemt en meer dan verdubbeld die looptijd zonder enige reden.
Als we gaan klagen dat films er tegenwoordig plat en gedempt uitzien, dankzij digitaal filmmaken en VFX, moeten we Ook wees verontwaardigd dat blockbusters weigeren hun looptijden redelijk te houden. Ik ben er vrij zeker van dat een film evenveel geld opbrengt, of hij nu lang of kort is, en ik ben er zelfs nog zekerder van dat “Wicked: For Good” zou een stuk beter zijn geweest als het alles serieus had samengevatschrapte de eerlijk gezegd te missen nieuwe nummers geschreven voor Erivo en Grande-Butera (niet minder door de componist en tekstschrijver van de Broadway-show Stephen Schwartz) en scherpte het verhaal aan. Is het erg dat “Wicked: For Good” er zo uitziet? Ja. Is het slechter dat “Wicked: For Good” er zo uitziet en je ook ruim twee uur laat zitten? Dat is een definitief, volmondig ja.
‘Wicked: For Good’ is nu in de bioscoop.
