Ze woonde in vijf verschillende landen, maar koos Maleisië voor haar pensioen

Dit zoals verteld-essay is gebaseerd op een gesprek met Jessica Khine, een 63-jarige gepensioneerde die in Penang, Maleisië woont. Het is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.

Ik ben geboren in Yangon, hoewel ik ben opgegroeid, gestudeerd en later heb gewerkt in verschillende delen van de wereld, waaronder het Verenigd Koninkrijk, Japan en thuis in Myanmar.

Ik werd altijd aangetrokken door nieuwe ervaringen en kansen. Mijn werk in investment banking en vermogensbeheer bracht mij bijna vijf jaar naar Singapore. Nadat ik ontslagen was, vond ik mezelf op Bali met mijn toenmalige echtgenoot en onze zevenjarige dochter, die een klein boetiekhotel.

Na vier jaar eilandleven keerde ik terug naar de financiële wereld, waar ik rollen vervulde in Japan en later in Myanmar.

We besloten onze dochter naar een kostschool te sturen Johor, Maleisië.

Verhuizen naar Maleisië

Tegen de tijd dat ik eind 2018 opnieuw werd ontslagen, was het gewoon logisch dat we dat deden verhuizen naar Maleisië. Ik kon bij mijn dochter verblijven met een voogdvisum, maar mijn man had destijds altijd een toeristenvisum. Toen ik hoorde over de Maleisisch Mijn tweede huis visum, dacht ik, waarom zou ik er niet voor gaan?

Wij hebben het visum in 2019 aangevraagd en binnen drie maanden gekregen. Omdat het onder de oude regeling valt, is het tien jaar geldig.

Kort daarna sloeg de pandemie toe en mijn toenmalige echtgenoot keerde terug naar Bali om voor zijn zieke vader te zorgen. Met de lange scheiding en reisbeperkingen, onze huwelijk ontbonden.

Ik woonde toen nog in Johor, maar na een tijdje begon ik het gevoel te krijgen dat dit niet helemaal bij mij paste.

Een oude vriend vertelde me dat hij me kon zien woonachtig in Penang in plaats daarvan ligt het helemaal aan de noordwestkust van Maleisië, ongeveer 700 kilometer van Johor. Ik was er al eerder op vakantie geweest en ik was geïntrigeerd, dus besloot ik het eens te proberen.

Nadat ik ongeveer 40 appartementen had bekeken, vond ik eindelijk een plek waar ik van hield in Tanjong Bungah, een buitenwijk op het eiland Penang.

Het is een huurappartement van 4.700 vierkante meter met een prachtig balkon rondom waar ik de zonsopgang kan zien. Ik ben in december 2022 verhuisd en heb gewoond hier sinds.

Het leven als een lege nester in Penang

Mijn dochter studeert nu aan een universiteit in Londen, dus ik ben een lege nester.

Mijn levenslijn is drie Zumba-lessen per week, gegeven door een lokale instructeur. Er zijn ongeveer vijftien vaste gasten, en het is een kleine gemeenschap geworden.

Ik ga ook naar een filmclub in een plaatselijke boekwinkel, waar drie avonden per week onafhankelijke films en arthouse-films worden vertoond. Er is een onderzoeksinstituut in de buurt dat prachtige lezingen en boekpresentaties organiseert waar ik graag bij ben.

Voor mij, Penang biedt alles Ik heb goede gezondheidszorg, een cultureel leven en gebedshuizen nodig. Er zijn hier uitstekende ziekenhuizen en tempels waar ik als boeddhist kan aanbidden.

Ik heb ook een woordenboek Hokkien-Engels gekocht, dat ik obsessief heb gelezen. Hokkien is een Chinees dialect dat veel gesproken wordt door de lokale bevolking hier in Penang.

Ik leer mijn hele leven en daarom hou ik waarschijnlijk van de boekwinkel, de filmclub en het ontmoeten van nieuwe mensen. Als ik nadenk over de balans tussen cultuur en de rijkdom van het dagelijks leven hier, besef ik hoe verwend ik ben door de toegang tot zoveel verschillende dingen.

Ik word nu ouder en heb een fijne routine gevonden. De Maleisische mensen zijn vriendelijk, mijn Singaporese vrienden zijn dichtbij en ik heb nog steeds contact met vrienden over de hele wereld. Ik ben gezegend.

Penang voelt als thuis. Ik ben hier gelukkig — en ik zal vereerd zijn als ik mag blijven blijven.

Heeft u een verhaal te vertellen over verhuizen naar een nieuwe stad? Neem contact op met deze verslaggever via agoh@businessinsider.com.