Ieder kind uit de jaren 90 kent de wijsheid van TLC’s hit ‘Waterfalls’: blijf bij de rivieren en meren die je gewend bent. In wezen is het een ‘als het niet kapot is, repareer het dan niet’-mentaliteit die pragmatisme verkiest boven passie. En het maakt niet uit of we het over hebben popmuziek of filmische universums of franchises voor videogamesde uitdaging hier ligt in het herkennen van wat je goed doet en het opnieuw doen op een manier die zowel aan de norm voldoet als fris aanvoelt. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, maar een nieuwe toevoeging aan de Xbox Game Pass-selectie bewijst dat het mogelijk is om je sterke punten te benutten, zelfs als je nieuw terrein betreedt.
Banishers: geesten van New Eden komt van Don’t Nod als een actie-RPG die ongewoon intiem is voor het genre: een verhaalgedreven duet over twee spokenjagers wiens partnerschap en keuzes een emotionele basis vormen die de ervaring bepaalt. Vooral bekend om hun verhaalgedreven Het leven is vreemd serie, blinkt Don’t Nod uit in het serveren van deze vlezige interpersoonlijke dynamiek. Verbanners heeft daar genoeg van, maar verhoogt ook de actie, zij het met wisselend succes. Het is een griezelige, spetterende ontsnapping die perfect is voor een lang weekend met somber weer en opgewarmde restjes.
Banishers: geesten van New Eden volgt Red mac Raith en Antea Duarte, partners en geliefden die op jacht gaan naar rusteloze geesten in het 17e-eeuwse New Eden. Nadat Antea door een rampzalige missie dood en gebonden is als een geest, moet het paar beslissen of ze hun gelofte om de levenden te helpen nakomen of een verboden ritueel nastreven dat haar tegen een verschrikkelijke prijs weer tot leven kan wekken. Terwijl ze de spookplaatsen in de nederzetting onderzoeken, veranderen hun keuzes het lot van rouwende families, wraakzuchtige geesten en hun eigen relatie. Het is een moreel geladen verhaal over liefde, verlies en hoe ver we zullen gaan om de mensen van wie we houden te redden.
Don’t Nod leunt altijd op het vertellen van verhalen via de hoofdrolspelers. Verbanners is niet anders. Red is bruusk en spookachtig, Antea is meer afgemeten, maar gewond op manieren die geleidelijk aan onthuld worden. Het schrijven blaast leven in hun relatie, en stemacteurs van topniveau geven elke scène gewicht.
Hun dynamiek is niet alleen een plotapparaat, maar een geheel eigen mechanisme waarmee je kunt spelen. Jouw beslissingen herschikken niet alleen de optionele dialoog; ze veranderen de manier waarop het paar elkaar vertrouwt, wie wordt gered of opgeofferd, en uiteindelijk hoe de mysteries van New Eden worden opgelost. Het resultaat is een verhaal dat persoonlijk, vaak melancholisch en soms verwoestend aanvoelt, op een manier die na de aftiteling blijft hangen.
Antea’s bovennatuurlijke vaardigheden voegen een nieuwe laag toe aan een toch al complexe wereld.
Niet knikken
De verhaalstructuur zelf combineert onderzoek, achtervolgingen en morele keuzes. Het is een vertrouwde mix van vertakkende consequenties en morele ambiguïteit, zonder dat het gelezen wordt als een vernieuwing van hun bekende Het leven is vreemd formule. In plaats van de volwassenwording van een tiener is dit een volwassen, gotische fabel over verdriet, gemeenschap en wat we achterlaten. De inzet voelt gegrond omdat de stad New Eden klein en menselijk is. De mysteries zijn lokaal en dus aangrijpender. Omdat de keuzes gebonden zijn aan relaties en aan tastbare resultaten voor de personages die je ontmoet, nodigen playthroughs uit tot nieuwsgierigheid naar ‘wat als’-permutaties.
Gevecht is waar Verbanners zal zijn publiek verdelen. De game maakt gebruik van basisactie-RPG-systemen zoals zwaardvechten, afstandsopties en speciale etherische vaardigheden in je gevechten tegen geesten en andere paranormale krachten. Over het algemeen zijn de gevechten bruikbaar en soms spannend, vooral wanneer ontmoetingen zorgvuldig worden geënsceneerd om de unieke hulpmiddelen van de personages te benadrukken. Maar dit is geen gevechtstitel. Als je voornamelijk voor verhalende beats speelt, veranderen gevechten zelden de ervaring; als je op zoek bent naar een avontuur boordevol actie, zul je je waarschijnlijk meer gefrustreerd voelen dan niet.
Sfeer is waar Verbanners stijgt werkelijk. De art direction van Don’t Nod neigt naar een regendonkere, bijna Appalachen-gotiek: kleine stadjes, verwoeste boerderijen, spookachtige echo’s en een soundtrack die eenzaamheid en angst onderstreept. De wereld is compact en compact. Exploring New Eden geeft een gevoel van verbondenheid waarbij elk huis en veld een verhaal herbergt. Dit maakt de game perfect voor sessies waarin je wilt verzinken in sfeer en mysterie in plaats van door opsommingen te sprinten.
De sombere landschappen in New England lijken op maat gemaakt voor de inzinking vóór de feestdagen na Thanksgiving.
Niet knikken
De sleutel tot Verbanners is om in zijn tempo te leunen. Het verhaal ontvouwt zich in duidelijke, verteerbare bogen die speelsessies van meerdere uren belonen zonder marathonuithoudingsvermogen te vereisen. Het spel volgt duidelijke ritmes waar je gemakkelijk in kunt glijden. Je hebt je onderzoeken, een paar gerichte gevechtspassages en daaropvolgende gesprekken gecombineerd met lange, ontspannen gaming-trajecten waarin je het verhaal kunt laten ontvouwen. Betekenisvolle keuzes nodigen uit tot een tweede poging om te zien hoe alternatieve beslissingen de uitkomsten en relaties opnieuw vormgeven. En de tweede keer is het net zo aangenaam. De humeurige wereld van Banishers is het soort plek waar je met een koptelefoon op wilt zitten en zonder onderbrekingen wilt verkennen.
Geen enkel spel is zonder fouten. Sommige spelers zullen de gevechten minder gepolijst vinden dan het schrijven verdient; anderen wensen misschien een bredere open wereld. Maar als je karakterwerk, moreel complexe keuzes en een sfeer die als mist aan je blijft hangen op prijs stelt, Verbanners is een zeldzame hybride met gelijke delen verhaal en zintuiglijke ervaring. Het is geen perfecte samensmelting van systemen en verhalen, maar het slaagt qua karakter, sfeer en consequentie. Kortom: Don’t Nod doet waar hij goed in is.
