‘Wild Blue Skies’ voelt als het ‘Star Fox’-spel dat Nintendo blijft negeren

Het enorme succes van Nintendo in het Switch-tijdperk heeft geleid tot een echte nieuw leven inblazen van veel van de geliefde series van het bedrijf – Vuur embleem, Pikmin, Metroid, Xenobladeen zelfs Famicom-detectiveclubvan alle dingen. Maar mijn enige slepende wens, zoals ik me bij veel fans voorstel, is iets, iets nieuws Ster Vos. De space shooter-serie is lange tijd een van de grootste cultklassiekers van Nintendo geweest, maar na de ruwe ontvangst van 2016 Star Fox nulhet lijkt erop dat Nintendo gewoon niet wist wat hij ermee moest doen. En hoewel talloze games hebben geprobeerd een spirituele opvolger te zijn, is er nooit één erin geslaagd de landing echt te doorstaan. Maar ik heb goede hoop dat dit allemaal gaat veranderen na het spelen van de eerste paar niveaus van Wilde blauwe luchten – wat vrij letterlijk is Ster Vos in alles behalve naam. Ik heb aarzelende hoop dat dit het spel zou kunnen zijn om eindelijk echt de jeuk te verzachten die niet zal verdwijnen.

Wild blauw Luchten is ontwikkeld door Chuhai Labs, een Japanse studio die vroeger bekend stond als Vitei en werd opgericht door Giles Goddard – een van de belangrijkste programmeurs van het origineel Ster Vos. Er zit dus een echte stamboom voor de studio achter Wilde blauwe luchtenen het is vanaf het begin overduidelijk dat de game op zijn minst niet verlegen is om de franchise van Nintendo te emuleren. Eerlijk gezegd, Wilde blauwe luchten voelt zo veel leuk vinden Ster Vos dat het praktisch een uitdaging lijkt, een oproep om de serie zo lang te laten wegkwijnen.

Het speelt zich af in een sciencefictionwereld, Wilde blauwe luchten volgt Bowie Stray, een antropomorfe Duitse herder, terwijl hij zijn eliteteam, de Blue Bombers, leidt tegen een tirannieke slechterik genaamd Grimclaw. Net als Ster VosBowie wordt vergezeld door drie dierenvleugelmannen, en ja, daar hoort ook een klein (en een beetje zeurderig) reptiel bij. Ik kon de tutorial en de eerste drie niveaus van spelen Wilde blauwe luchtendat een fascinerend evenwicht vond tussen eerbied voor Ster Vos en een verlangen om de formule vooruit te helpen.

Wilde blauwe luchten speelt precies zoals de meeste railshooters, waarbij jij het ruimteschip van Bowie bestuurt terwijl je voortdurend vooruit vliegt, met de mogelijkheid om lasers en bommen af ​​te vuren, het schip op zijn kant te draaien om snel te draaien, tonrollen en meer. De game heeft ook een open vluchtmodus waarnaar wordt overgeschakeld voor bepaalde gevechten, zoals Die van Star Fox “Modus voor alle bereik.”

En ik ben blij om dat te zeggen Wilde blauwe luchten voelt soepel aan als boter om te spelen – waardoor je moeiteloos manoeuvres kunt uitvoeren waardoor je je een toppiloot in Star Wars voelt. Ik zou deze ervaring echt vergelijken met weer fietsen nadat je het jaren niet meer hebt gedaan, omdat het meteen klikt en je precies weet wat je moet doen. Ik heb er veel gespeeld Ster Vos in mijn leven, en Wilde blauwe luchten heeft de gevoel van die spellen tot aan de tee – van tonrollen in een fractie van een seconde tot boosten onder een vallende pilaar. Het is essentieel dat dit soort games strak en responsief aanvoelen, en elk leven waarin ik verdwaalde Wilde blauwe luchten voelde volledig mijn schuld, en niet vanwege een gebrek aan bedieningselementen of opties.

Maar qua levelontwerp is het eerste niveau van de game, Archipelago, een eerbetoon aan Ster Vos zou het op legitieme wijze onderbieden. Dit is eigenlijk een één-op-één transpositie van Stage 1 – Corneria uit het originele spel, dat ook werd gebruikt in Sterrenvos 64. Dit houdt onder meer in dat je vijanden van de staarten van je teamgenoten moet schieten, door een brandende stad moet vliegen, en zelfs een reeks waarin je je wingman door watervallen volgt (wat een afwijkend pad en een andere volgende missie kan ontgrendelen). Hoewel het eerbetoon leuk is, was ik aanvankelijk bang dat dit misschien Star Fox tot het uiterste zou nabootsen, maar de volgende twee missies hebben die angsten grotendeels weggenomen.

In de ene vlieg je door nauwe ravijnen terwijl je hordes vijanden bevecht, terwijl in de andere je het oog van een orkaan in wordt gestuurd, waar stromende regen je zicht vertroebelt en het moeilijker maakt om vijanden en obstakels te zien. Beide voelden als een leuke, kleine draai aan de Ster Vos formule, waarin een aantal unieke ideeën zowel visueel als mechanisch zijn geïntegreerd – waaronder een mechanische tentakelsbaas die water omhoog schiet terwijl je probeert zijn zwakke punten te vernietigen.

Alle elementen van Wilde blauwe luchten passen bij elkaar als een goed geoliede machine, en dat geeft mij het meeste vertrouwen in deze. Vorig Ster Vos opvolgers hebben geprobeerd roguelike-elementen te implementeren of waren gewoon een haartje kwijt wat betreft het juiste spelgevoel. Maar Wilde blauwe luchten wil niet zo zijn Ster Vos-achtig; het wil gewoon zijn Ster Vos – en daarom zou het kunnen werken.

Ik aarzel nog steeds, omdat ik in het verleden door te veel games ben verbrand die beweren dat te zijn Die van Star Fox opvolger. Ik hoop dat de missies van het spel kunnen blijven experimenteren of de formule een beetje kunnen veranderen, in plaats van alleen maar te blijven voortborduren op wat er eerder is gebeurd. Hoewel ik de kleurrijke Saturday Morning Cartoon-kunststijl van de game leuk vind, voel ik tegelijkertijd niet echt enige gehechtheid aan de personages, omdat ze een beetje hol aanvoelen. Dat is iets waarvan ik hoop dat de rest van de game dit kan oplossen.

Maar het belangrijkste punt is dat dit het dichtst bij dat nostalgische gevoel komt Sterrenvos 64nou ja, sinds de 3DS-remake van dat spel. Chuhai Labs heeft een duidelijk inzicht in het kloppende hart van Ster Vosen als de studio dat kan nemen en er een soort nieuwe speciale saus over kan strooien, en op zichzelf kan staan ​​– zou het iets speciaals kunnen zijn. En hopelijk kan het gaandeweg bewijzen dat er nog steeds plaats is voor dit soort games.

Wilde blauwe luchten wordt momenteel ontwikkeld voor pc.