Waarschuwing: spoilers drijven ook. Het volgende artikel bevat grote spoilers voor aflevering 4 van “It: Welcome to Derry.”
“It: Welcome to Derry” is verschillende dingen in één: een prequel op de succesvolle blockbuster-films, een begeleidend stuk voortbouwend op de roman ‘It’ van Stephen Kingen een fris, origineel verhaal dat zich verzet tegen de grenzen van moderne franchise-IP-ontwikkelingstrends. Zo’n ambitieus project zat waarschijnlijk niet in de kaarten voor zelfs de grootste horrorfans die er zijn. Een ‘It’-prequelserie die impliciet belooft het oorsprongsverhaal van de moordende clown vanuit de ruimte te vertellen (oké, ja, het is een beetje ingewikkelder dan dat) klinkt zeker als een ongeïnspireerde keuze die tegenwoordig maar mogelijk is. Toch zijn de resultaten tot nu toe, zoals Chris Evangelista van /Film schreef in zijn recensie van de showzijn ‘slimmer en enger dan verwacht’.
Veel daarvan heeft te maken met de manier waarop de belangrijkste creatieve ontwikkelaars Jason Fuchs, Andy Muschietti en Barbara Muschietti hebben besloten de reeks evenementen rond de (fictieve) vervloekte stad Derry, Maine, te ontvouwen. De vroege wending aan het einde van de première, die op wrede wijze een einde maakte aan wat we deden gedachte zou de nieuwe lichting kinderen zijn die deel uitmaken van de serieversie van de Loser’s Club, wat hielp een gevoel van shock en onvoorspelbaarheid in het hoofdverhaal te injecteren. Maar hoezeer de gruwelijke en effectieve angsten de neiging hebben om in de schijnwerpers te staan, zouden we nalaten dit de grootste kracht van ‘Welcome to Derry’ te noemen. Aflevering 4, getiteld ‘The Great Swirling Apparatus of Our Planet’s Function’, is misschien wel de beste weergave tot nu toe van wat de HBO-show zo goed doet… en nee, het heeft niets te maken met al die monsters die om elke hoek op de loer liggen.
It: Welcome to Derry gebruikt de jaren zestig als daadwerkelijke setting, niet als achtergrond
De duistere, clownachtige samenzwering in het hart van Derry komt steeds dichter bij het licht, maar dat is verre van de grootste zorg in de wereld van ‘It: Welcome to Derry’. Net als de film ‘It’ uit de jaren 80, is de serie niet verlegen geweest om elke aflevering te laden met nostalgische wegwijzers en betekenaars uit het tijdperk. Je hebt kinderen die liften met volslagen vreemden in de openingsscène van de show (om eerlijk te zijn, dit pakte niet bepaald goed uit voor hem), scholen die door de overheid gesponsorde video’s lieten zien over hoe je atoomexplosies kunt overleven (door je onder hun bureau te verstoppen, natuurlijk), en het nauwelijks verhulde racisme dat in elke hoek van de samenleving doordringt. (Oké, dit laatste stukje is weliswaar niet zo heel anders dan vandaag.)
Om ze waar ze recht op hebben, heeft het schrijversteam achter ‘Welcome to Derry’ zijn uiterste best gedaan om elk wereldopbouwend detail van deze setting levend en vitaal te laten voelen voor de boog van de show – niet alleen als window-dressing of als achtergrond voor alle actie die gaande is. Frequente nieuwsuitzendingen op televisie en radio in verschillende scènes maken duidelijk dat de Cubaanse rakettencrisis zich momenteel snel elders in de wereld verspreidt. De collectieve angst voor de dreigende dreiging van een atoomvernietiging sijpelt praktisch elke straat en elk ouderwets bakstenen gebouw van Derry binnen. Natuurlijk blijkt de snel escalerende Koude Oorlog überhaupt de hele drijfveer te zijn achter de interesse van het Amerikaanse leger daarin, in de lachwekkende overtuiging dat ze deze ‘entiteit’ kunnen gebruiken als wapen om massale angst bij hun vijanden aan te wakkeren.
En dan tellen we nog niet eens de meest onschadelijke beelden uit de jaren 60 mee: onze hoofdgroep kinderen probeert gewoon een dag op school te overleven te midden van al deze chaos.
It: Welcome to Derry’s school-subplot is niet zo vreemd als het lijkt
Wat is erger dan een kosmische horror te moeten afweren die vastbesloten is zich te voeden met je angst? Hoe zit het met het proberen om pestkoppen te ontwijken en te voorkomen dat je publiekelijk vernederd wordt zonder je vrienden van je te vervreemden? Het is bijna een televisieregel: elke succesvolle nieuwe show moet dat hebben een subplot dat niet zo hard toeslaat als de rest. Voor veel kijkers zou dat uiteindelijk de vorm kunnen aannemen van, nou ja, alle scènes die zich afspelen op de kinderschool in Derry. Het zou gemakkelijk zijn geweest, zo zullen sommigen misschien bekritiseren, om deze show eenvoudigweg tijdens de schoolvrije zomermaanden te organiseren en om te beginnen de saaie grenzen van een onopvallende school te vermijden – iets de eerste “It” -film kende een groot succes in 2017.
In plaats daarvan is het zo dat er een behoorlijk solide reden is waarom “Welcome to Derry” deze specifieke keuze maakt. Zelfs als bepaalde kijkers zich niet helemaal gegrepen voelen door het drama rond Lilly Bainbridge (Clara Stack) en vijandige Marge Truman (Matilda Lawler), onthult aflevering 4 waar dit allemaal toe heeft geleid. Een les aan het begin van de les over parasitaire wormen die slakken overnemen, blijft dit koppel op de slechtst denkbare manier achtervolgen. In plaats van de kinderen simpelweg te terroriseren met monsters die alleen maar dreigen aan te vallen, manifesteert het zich als een parasiet die Marge’s ogen opzwelt en haar laat proberen ze letterlijk uit te rukken – een groteske en bloederige reeks gebeurtenissen die ertoe leidt dat Lilly eruit ziet alsof ze haar voormalige vriendin in de ogen heeft gestoken. In één klap worden al deze schooltaferelen plotseling een integraal onderdeel van Lilly’s verhaal en haar pogingen om het gesticht te ontwijken. Sombere, sombere dingen.
Elke zondag worden er nieuwe afleveringen van “It: Welcome to Derry” gestreamd op HBO en HBO Max.
