Welkom bij Derry’s 5 engste monsters die niet Pennywise zijn, gerangschikt

“It: Welcome to Derry” introduceerde zichzelf met een gruwelijke openingsscène die perfect de toon van de serie zette. Sinds dat verrassend gewelddadige en verontrustende debuut vertoont de prequelreeks ‘It’ een verscheidenheid aan groteske sequenties waarin de ergste angsten van de slachtoffers van It werkelijkheid worden. De belangrijkste trekpleister hier is natuurlijk Pennywise van Bill Skarsgård, die de hele show in topvorm is terwijl hij de inwoners van Derry rond 1962 terroriseert. Maar Pennywise is verre van de enige vorm die het titulaire kwaad aanneemt om zijn slachtoffers te martelen.

‘Welcome to Derry’ bevat elementen uit de roman ‘It’ van Stephen King en creëert een geheel nieuw prequel-verhaal, waarbij delen van het King-couplet worden verweven om een ​​indrukwekkend complex en onderling verbonden verhaal te produceren dat in feite de droom van een King-fan is. Maar de show verliep niet zonder misstappen. Om te beginnen hebben veel kijkers hun teleurstelling geuit “Welcome to Derry” herhaalt een grote fout uit de “It”-filmsdwz te veel vertrouwen op CGI om enkele van de grootste angsten weer te geven.

Toch heeft de HBO-serie een aantal indrukwekkend inventieve angsten laten zien, ook al zijn deze niet altijd zo goed uitgevoerd als de kijkers hadden gehoopt. Sommige ideeën achter de monsters in ‘Welcome to Derry’ vertegenwoordigen een verrukkelijk verwrongen denkwijze van de kant van de makers van de show, en afgezien van de onbetrouwbare CGI heeft het – voor het grootste deel – voor een meeslepende horror gezorgd. Hoewel Pennywise natuurlijk het hoogtepunt was, zijn er nog tal van andere grimmige visioenen in ‘Welcome to Derry’. Hier zijn vijf van de engste.

Lang voordat Pennywise van Bill Skarsgåard verschijnt“It: Welcome to Derry” begint met een gruwelijke scène. Maar voordat de zaken ronduit verdraaid worden, worden we getrakteerd op een griezeliger en verontrustender moment met Matty Clements van Miles Eckhardt. De jongere wordt gezien in een theater in Derry terwijl hij aan een fopspeen zuigt voordat hij door een bode wordt weggejaagd. Tijdens hun achtervolging praat Hank Grogan van Stephen Rider met de bode en hints dat Matty uit een gewelddadig huis komt. We zien ook dat het kind een blauw oog heeft, en het wordt al snel duidelijk dat hij eigenlijk alleen maar probeert te ontsnappen aan een onrustig gezinsleven en dat de fopspeen een coping-mechanisme is.

Dat maakt het volgende deel des te spookachtiger, omdat Matty schijnbaar een familie tegenkomt die alles vertegenwoordigt wat hij ooit heeft gewild. Hij probeert mee te liften de stad uit en uiteindelijk stopt het gezin van vier, met de belofte hem mee te nemen naar Portland. Matty gaat naast de twee kinderen op de achterbank zitten en alles lijkt in orde. Maar we komen er al snel achter dat hij slechts het eerste slachtoffer is van een pas opnieuw ontwaakte It, die aast op Matty’s verlangen naar een stabiel gezinsleven en liefhebbende ouders.

Naarmate de rit vordert, worden de zaken steeds verontrustender, waarbij het gesprek van de familie steeds ongepaster wordt voordat ze allemaal in griezelig gelach uitbarsten. Matty realiseert zich duidelijk dat er iets mis is, en het is gewoon een beetje triest om te zien hoe hij aan zijn fopspeen zuigt terwijl de zaken afglijden naar pure horror. Wat er daarna gebeurt is ronduit walgelijk (daarover later meer), maar de nepfamilie is op een werkelijk tragische en verontrustende manier eng.

Pennywise heeft veel krachtenen zoals uit deze lijst blijkt, gaat het bij veel ervan om het prikken van enkele van de meest traumatische ervaringen uit het verleden van zijn slachtoffers. In de derde aflevering van “It: Welcome to Derry” zien we echter dat It zich overgeeft aan een meer rechtlijnige angst die ook op een vreemd elementair niveau beangstigend is. De aflevering onthult waarom James Remars generaal Francis Shaw zo geïntrigeerd is door Derry; in een flashback-reeks naar 1908 zien we dat Shaw het gebied eerder als kind bezocht. Wanneer de jonge Shaw (Diesel La Torraca) een reizend carnaval bezoekt, wordt hij gestoord door een van de artiesten: een uitgemergelde oudere persoon die een oog mist en bekend staat als de Skeleton Man (Peter Schoelier).

Later zien we dat Shaw bevriend is geraakt met een jonge Rose (Violet Sutherland, waarbij Kimberly Guerrero Rose als volwassene uitbeeldt). Het tweetal speelt op het platteland van Derry, maar Shaw dwaalt het bos in dat al jaren zijn jachtgebied is. Daar verschijnt het wezen als de Skeleton Man, maar deze versie is natuurlijk een meer overdreven, gruwelijke figuur die uiteindelijk verandert in een gigantische versie van zichzelf (compleet met een stel gemene tanden) en de kinderen door de bomen jaagt.

Dit specifieke monster is niet zo verontrustend als de meeste anderen op deze lijst, omdat het geen invloed lijkt te hebben op Shaw’s diepgewortelde trauma. In plaats daarvan is het gewoon een klassiek gruwelijk monster. Bovendien had de CGI die werd gebruikt om dit specifieke wezen te animeren beter gekund. Maar er is nog steeds iets elementair angstaanjagends aan de Skeleton Man, die, zelfs voordat hij in een overdreven monster verandert, bijna een soort archetype van terreur vertegenwoordigt – zoals de oude figuur die vaak opduikt in slaapverlammingshallucinaties.

Deze actualisering ervan valt in de categorie dat ze in theorie verontrustender is dan in de praktijk. In “It: Welcome to Derry” leren we dat Lilly Bainbridge van Clara Stack haar vader het jaar ervoor verloor bij een vreselijk ongeluk in de augurkenfabriek, waarbij hij werd verpletterd door een van de machines terwijl hij probeerde een ring op te halen die Lilly had achtergelaten. Dit traumatische incident leidde uiteraard tot veel schuldgevoelens bij Lilly, naar wie kort daarna werd gestuurd Juniper Hill Mental Asylum (een angstaanjagende Stephen King-locatie op zichzelf). Als we de middelbare scholier in 1962 ontmoeten, wordt ze duidelijk nog steeds door het hele gebeuren achtervolgd.

Het is dan ook geen verrassing dat het, om de arme jongen bang te maken, zijn toevlucht neemt tot het reanimeren van Lilly’s overleden vader als een reeks verminkte lichaamsdelen in augurkenpotten. We zijn voor het eerst getuige van dit gruwelijke visioen tijdens een scène in de tweede aflevering, wanneer Lilly merkt dat haar uitstapje naar de supermarkt in chaos vervalt terwijl het zijn krachten gebruikt om haar in een gangpad op te sluiten voordat het gruwelijke monster van de augurkvader uit de potten op een nabijgelegen plank tevoorschijn komt. Het feit dat dit gedrocht met Lilly praat terwijl het naar haar toe kruipt, maakt de hele zaak alleen maar erger.

Helaas wordt dit bijzonder duistere idee enigszins ondermijnd door, wederom, het intensieve gebruik van CGI. Maar je kunt niet ontsnappen aan het verontrustende idee om getuige te zijn van de terugkeer van je geliefde vader als een reeks verminkte lichaamsdelen. Pickle Dad keert later in de serie ook kort terug wanneer Lilly het monster in haar schoolbank ontdekt, maar nogmaals, de CGI laat veel te wensen over. Toch is de gedachte eraan voldoende om dit een van de meest effectieve angsten in de hele show te maken.

In de gruwelijke openingsscène van “It: Welcome to Derry” probeert Matty Clements mee te liften uit de titelstad voordat hij wordt opgehaald door een gezin van vier. Tegen het einde van zijn noodlottige reis is de arme Matty echter getuige geweest van de geboorte van een gruwel in de vorm van een vliegend demon-babymonster dat een verwerkelijking lijkt te zijn van de angst van de jongere voor nucleair gemuteerde nakomelingen en een verwrongen ondermijning van het idee van familie en geboorte.

We zijn getuige van de geboorte van het door God verlaten ‘kind’ op een diep verontrustend moment dat gelukkig niet lijdt onder het probleem van overmatig gebruik van CGI dat verschillende andere angsten in de show ondermijnt. Zodra deze hel zich een weg baant, zien we zijn nachtmerrieachtige vorm volledig. De holle ogen en het groteske gezicht van de demonenbaby zijn op zichzelf al eng genoeg, maar het feit dat dit ding vleugels heeft, maakt het nog bedreigender. Terwijl hij zich een weg baant door de auto, nog steeds vastgemaakt aan zijn onheilige navelstreng, ontstaat er een tastbaar gevoel van gevaar voor Matty, die op elk moment aan zijn einde kan komen via een vliegende duikbom van deze gruwel in de lucht.

Maar deze openingsscène is niet eens de slechtste waarin de vliegende baby te zien is, die later in de film terugkeert “Welcome to Derry”-piloot met een schokkend einde. In de gruwelijke reeks worden Phil Malkin (Jack Molloy Legault), Teddy Uris (Mikkal Karim-Fidler) en Susie (Hunter Storm Baker) absoluut van de ingewanden ontdaan door de kleine demon terwijl ze ineenkrimpen in een bioscoop. Het is een schokkend gewelddadige scène die bewees dat absoluut niemand veilig was in ‘Welcome to Derry’.

“It: Welcome to Derry” is verrassend eng en gruwelijkwaarbij Ronnie Grogans (Amanda Christine) visioen van haar overleden moeder een van de beste voorbeelden is. Het heeft een voorliefde voor het azen op de nagedachtenis van overleden dierbaren, zoals blijkt uit de Pickle Dad-truc van de entiteit. Maar het kwaad onder Derry overtreft zichzelf met de wrede marteling van Ronnie in de tweede aflevering van de show. Daar ontmoet Ronnie een verwrongen visioen van haar overleden moeder dat doet denken aan de perverse ondermijning van het krijgen van kinderen, zoals te zien in de demonenbabyscène uit de vorige aflevering.

Terwijl Ronnie in bed ligt, komt ze vast te zitten onder haar dekens, die veranderen in een bizarre baarmoeder, waardoor Ronnie zich een weg naar buiten moet vechten. In een van de meer inventieve angsten in de hele serie zien we het bed zelf veranderen in Ronnie’s moeder, die tegen haar dochter zegt: ‘Je kwam uit mij en scheurde me helemaal open.’ Het is echt nachtmerrieachtig en een van de meest intense momenten in de hele show. Het helpt dat de VFX in deze scène veel overtuigender zijn dan in andere, dankzij het geheel dat zich afspeelt in het weinige licht van Ronnie’s slaapkamer.

Dat zou op zichzelf al genoeg zijn om iemand te traumatiseren. (Het is een wonder dat deze kinderen de rest van deze show niet permanent heen en weer schommelen in de foetushouding.) Maar aflevering 2 van “Welcome to Derry” levert ons ook een van de meest gruwelijke sequenties op van de hele show wanneer de maag van de moeder verandert in een paar gekartelde kaken, terwijl Ronnie via een navelstreng naar de goddeloze muil wordt gesleept. Het is een onheilig gezicht dat geen enkele andere schrik in deze serie kan evenaren.

Je kunt ‘It: Welcome to Derry’ in al zijn verdorvenheid bekijken op HBO Max.