Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Als er één ding is dat je over mij moet weten, is het dat wanneer ik niet kijk ZuidparkIk kijk naar overvloedige, ongezonde hoeveelheden Frasier. Ik heb een projector in mijn slaapkamer die een 150-inch foto naar de muur straalt, en vaker wel dan niet zweeft Frasier Crane’s grote, bolle hoofd boven me als een slaapverlammingsdemon die me altijd in niet mis te verstane bewoordingen vertelt dat hij luistert. Zoals de meeste langlopende sitcoms, kom je in een serie terecht Frasier kan overweldigend voelen. Hoewel de show grotendeels episodisch is, is er sprake van overkoepelende continuïteit van seizoen tot seizoen, wat het voor nieuwkomers moeilijk kan maken om een solide startpunt te vinden.
Het voor de hand liggende antwoord op de vraag “waar moet ik beginnen met kijken Frasier?” is seizoen één, aflevering één. De prachtige AI-zoekresultaten van Google zullen u precies dat vertellen, maar laten we hier niet voor het voor de hand liggende antwoord kiezen. Mijn taak, als hondsdolle Frasier fan, is om zich te concentreren op het gouden tijdperk van de serie, wat verrassend moeilijk vast te pinnen is omdat Frasier mist zelden tijdens zijn elf seizoenen durende run. Zolang je de recente herstartpoging volledig negeert, komt alles goed, maar laten we ons nu concentreren op een paar afleveringen die, naar mijn mening, piek vertegenwoordigen Frasier.
Frasier is altijd een komedie van fouten geweest
Meest Frasier afleveringen functioneren als regelrechte komedies van fouten, opgebouwd rond mensen die in alle opzichten als buitengewoon slim en bedreven in interpersoonlijke communicatie moeten worden beschouwd. Frasier (Kelsey Grammer) en Niles Crane (David Hyde Pierce) zijn beiden afgestudeerd aan de Ivy League en praktiserende psychiaters die een gezaghebbende hoeveelheid respect afdwingen van hun leeftijdsgenoten. Hun vader, Marty (John Mahoney), is een gepensioneerde detective die weet hoe hij een kamer op een meer instinctief niveau moet lezen dan op academisch niveau. Vaker wel dan niet is Marty de slimste man in de kamer, wat de gebroeders Crane eindeloos stoort omdat ze academische discipline boven alles waarderen.
Niles, die ongelukkig getrouwd is met Maris, die om bekendheid nooit op het scherm te zien is, is absoluut geobsedeerd door Marty’s inwonende gezondheidsassistent, Daphne (Jane Leeves). Daphne is zich totaal niet bewust van zijn verliefdheid, ondanks het feit dat het voor iedereen duidelijk is, inclusief Roz (Peri Gilpin), de slimme radioproducent van Frasier.
Nu het hoofdpersonage uit de weg is geruimd, kunnen we ingaan op wat volgens mij twee uitstekende toegangspunten tot de serie zijn: ‘Look Before You Leap’ uit seizoen 3 en ‘The Seal Who Came To Dinner’ uit seizoen 6.
‘Kijk voordat je springt’
‘Look Before You Leap’ speelt perfect in op de bovenstaande dynamiek en geeft elk hoofdpersonage een moment om op de slechtst mogelijke manier te schitteren. Wanneer Frasier besluit het komende schrikkeljaar te vieren door zijn gebruikelijke routine te doorbreken en ‘een sprong te maken’, moedigt hij alle anderen in zijn omgeving aan hetzelfde te doen.
Frasier wil stoppen met zijn jaarlijkse vertolking van “Buttons and Bows” tijdens de PBS-telethon die hij host en in plaats daarvan “Ella mi fu rapita / Parmi veder le lagrime” uit Verdi’s vertolking uitvoeren Rigoletto. Hij is vastbesloten ervoor te zorgen dat alle anderen ook een sprong maken. Hij dwingt Roz om opnieuw verbinding te maken met een gemiste romantische connectie van haar dagelijkse busrit, Daphne om eindelijk het kapsel te proberen dat ze heeft overwogen, Marty om naar Montana te vliegen om een vriend te bezoeken wiens verjaardag op 29 februari valt, en Niles om Maris niet langer over hem heen te laten lopen.
Zoals verwacht heeft elk advies dat Frasier geeft een spectaculair averechts effect. Roz realiseert zich dat ze zich aangetrokken voelt tot een getrouwde man die meer dan bereid is een affaire te hebben, Marty’s vliegtuig stort neer tijdens het opstijgen en Daphne’s kapsel is zo tragisch dat Niles emotioneel instort. Dit zet hem ertoe aan zich naar huis te haasten en met Maris naar bed te gaan om zijn drang te beteugelen, met als hoogtepunt een van de meest iconische regels uit de serie: “Het kan me niet schelen, Niles moet het hebben!”
Frasier, die zich eindelijk realiseert dat hij verkeerd bezig is, trekt zich terug in het zingen van ‘Buttons and Bows’ op live televisie in plaats van de ingewikkelde aria die hij oorspronkelijk had gepland. Dit wordt een vernederingsritueel van de hoogste orde, omdat hij zo gefocust was op het leren van het Verdi-stuk dat hij de tekst van het veel eenvoudigere lied vergeet.
Elk personage volgt Frasiers ‘maak een sprong’-filosofie en leert op de harde manier dat vasthouden aan de status quo wellicht een slimmere zet was geweest. Frasier trekt zich op het allerlaatste moment als een lafaard terug en komt uiteindelijk in de meest publieke verlegenheid van allemaal te staan, opnieuw opgejaagd door zijn eigen petard.
‘De zeehond die kwam eten’ wordt donker
‘The Seal Who Came To Dinner’ uit seizoen 6 concentreert zich meer specifiek op de dynamiek tussen Frasier en Niles en is een masterclass die laat zien hoe de slimste jongens in de kamer ook de domste zijn. Wanneer Niles de kans krijgt om de Golden Apron Award te winnen met zijn gastronomische club, raakt hij in paniek bij het idee om het diner te organiseren in de Shangri-La, het appartement voor alleenstaanden waarin hij woont terwijl hij door zijn rancuneuze scheiding van Maris heen moet.
In eerste instantie wil hij dat Frasier het evenement organiseert in zijn luxe appartement, maar een microscopisch kleine barst in Frasiers balkonraam doet hem heroverwegen omdat alles perfect moet zijn voor de mensen op wie hij indruk probeert te maken. Niles stelt in plaats daarvan voor om het diner te organiseren in een van de vele accommodaties aan het strand van Maris terwijl ze naar het buitenland reist, wat ook de extra bonus biedt van een zitplaats op de eerste rij naast een meteorenregen die zijn gasten graag willen zien.
Op het eerste gezicht lijkt de avond vlot te verlopen. Dat verandert wanneer Frasier en Niles een dode zeehond ontdekken die is aangespoeld op het strand, vergezeld van een ondraaglijke stank. In paniek besluiten de broers dat ze het lijk moeten opruimen voordat de gasten arriveren, door de zeehond neer te steken en hem te verzwaren met een van Maris ‘kledingstukken zodat hij onder water kan zinken.
De nieuwsgierige buurvrouw van Maris en de politie komen al snel tot een heel andere conclusie, omdat ze vermoeden dat de gebroeders Crane Maris hebben vermoord en haar lichaam in de oceaan hebben gedumpt voordat ze rustig een etentje organiseerden. Zoals verwacht ontaardt de nacht in chaos en worden Frasier en Niles met handboeien naar buiten gesleurd, volledig verbijsterd over waar alles mis is gegaan.
Alle Frasier is geweldig Frasier
Dat gezegd hebbende, is het moeilijk om een enkele aflevering van Frasier te bedenken die in zijn chaotische uitvoering mislukt, grotendeels omdat de hele serie gedijt door hoe slecht de personages met elkaar communiceren. ‘Look Before You Leap’ en ‘The Seal Who Came To Dinner’ vallen op omdat ze harder leunen in losgeslagen absurditeit, waardoor de komedie van begin tot eind meedogenloos blijft.
Elke actie heeft rampzalige gevolgen, en deze afleveringen belichten de kern van de cast en laten je kennismaken met de dynamiek die je door de hele serie heen zult zien. Als je het leuk vindt wat je hier ziet, zal aflevering 1 vanaf seizoen 1 aanvoelen als een natuurlijke volgende stap. Als je echter nauwelijks een grijns kunt verdragen, is het misschien tijd om een andere sitcom uit de jaren 90 aan te pakken.
Frasier wordt gestreamd op Paramount+.
