Op Bondi Beach is de plaats van een viering nu een gedenkteken voor een belegering, waarbij Joodse mensen werden aangevallen.
Muadhi Slaven is duidelijk nog steeds bezig met het verwerken van wat hij zag. Hij spreekt zacht en bedachtzaam terwijl hij zich de aangrijpende scènes herinnert die zich afspeelden tijdens een Chanoeka-feest dat hij met vrienden bijwoonde.
“Toen de schoten begonnen, wist ik niet wat er gebeurde. Het waren echt harde knallen en mijn vriend draaide zich naar mij toe en zei: ‘niet kijken en daarna renden we gewoon voor ons leven. Het was totale paniek en chaos. Moeders die hun kinderen vastgrepen, vaders die wegrenden. Oude mensen struikelen over elkaar. Gewoon paniek.’
Bondi Beach schiet de laatste updates
Onder de doden bevond zich de vriend van de heer Slaven, Eli Snakereen in Londen geboren rabbijn en vader van vijf kinderen.
“Hij was een geweldig persoon, een vader, een echtgenoot, een introverte persoon, geweldig één op één en telkens als ik hem zag, glimlachte hij”, vertelde de heer Slaven me. Hij vreest dat ook andere vrienden zijn vermoord.
Op een poster in de buurt van de plaats waar hij stierf, staat een afbeelding van rabbijn Schlanger met zijn eigen woorden ernaast: “In de strijd tegen antisemitisme is de weg vooruit om meer Joods te zijn en meer Joods te lijken.”
Het is een gevoel dat wordt gedeeld door zijn vriend, meneer Slaven. ‘Ik zal blijven rondlopen als een zichtbare Jood en dat zal me niet tegenhouden’, zegt hij rustig maar uitdagend.
Minuten voordat hij voor zijn leven vluchtte, beschreef hij een vreugdevol tafereel. “Er waren hotdogkraampjes, rotsklimmen, suikerspin, kleine kinderen die rondrennen. Mensen met hun gezinnen, aan het kletsen, kletsen met vrienden, plezier maken.” Maar hij kon vannacht niet slapen; nachtmerries van de verschrikkingen die daarop volgden, speelden zich opnieuw af in zijn hoofd.
Op Bondi Beach heerst nu een stilte en er was vrijwel onmiddellijk een blijk van solidariteit: mensen uit alle lagen van de bevolking kwamen hun respect betuigen, terwijl de Israëlische vlag trots naast de Australische vlag wapperde. Er is gezang, gebed en stilte geweest.
Lees meer: Wat we tot nu toe weten
Massale schietpartijen zijn zeldzaam in Australië vanwege de strenge wapenwetten van het land. Maar de Australische premier Anthony Albanese heeft al toegezegd meer beperkingen te zullen bespreken.
Maar in de kern gaat dit niet over wapens. Het gaat over attitudes, over haat en over het recht van mensen om veilig te bestaan. Deze gebeurtenis vond niet op zichzelf plaats. Er is sprake van een toename van het aantal antisemitische aanvallen en Australië moet snel de confrontatie aangaan, niet alleen hoe te genezen, maar vooral ook hoe Joodse mensen, die zich op dit moment erg kwetsbaar voelen, beschermd moeten worden.
