Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Wanneer iemand die ik ken een film, boek of kunstwerk bekritiseert omdat het niet aan de normen voldoet, is mijn eerste reactie altijd: “maak dan iets beters!” Mijn logica is dat de meeste filmkijkers dat niet zouden kunnen als ze het budget en de middelen zouden krijgen om een verhaal tot leven te brengen. Het is gemakkelijk om de creatie van iemand anders te bekritiseren terwijl je niets doet, en het is enorm moeilijk om een visie te hebben, deze te plannen, uit te voeren en deze voor de wereld zichtbaar te maken. Ik doe dit de hele tijd met muziek in mijn eigen pogingen om mijn geld waar mijn mond is te stoppen in de vorm van grove doe-het-zelf-opnames die met wisselend succes in mijn appartement worden uitgevoerd. Ik ben ook vergevingsgezinder dan mijn leeftijdsgenoten als het om films als die uit 2011 gaat Manborgiets dat duidelijk een passieproject is, hebben beperkingen waar ze op moeten leunen of volledig moeten negeren om hun gezicht te redden.
Manborg is het perfecte voorbeeld van iemand die er gewoon op uit gaat en het doet, en daadwerkelijk iets maakt dat de moeite waard is om te bekijken, voor (naar verluidt) minder dan duizend dollar. Steven Kostanski filmde het hele project in zijn garage en de afvalcontainer dook op zoek naar materialen die nodig waren voor kostuums en decorstukken. Het kostte een jaar om te filmen en daarna nog eens twee jaar postproductie, en daarvoor verdient hij de grootste lof voor het volledig realiseren van zijn dystopische sci-fi-saga, die een vreemde, griezelige mix is tussen De terminator En Gladiator.
Manborg is totale waanzin
Manborg heeft een eenvoudig uitgangspunt, maar zet het verhaal voort met wilde beelden, voornamelijk samengesteld uit Chroma Key-achtergronden. De film begint met een strijd waarbij graaf Draculon (Adam Brooks) en zijn imperium van nazi-goons betrokken zijn, die van plan zijn de planeet Aarde op alle mogelijke manieren over te nemen. Een dappere, naamloze soldaat (Matthew Kennedy) sterft een brute dood door toedoen van Draculon, maar wordt dankzij Dr. Scorpius (ook Adam Brooks) weer tot leven gewekt en versmolten met cybernetische delen.
De soldaat, die zichzelf nu Manborg noemt, wordt wakker in Mega-Death City en werkt samen met een leren jas die een bleekblonde verzetsstrijder draagt genaamd Justice (Conor Sweeny), zijn cyberpunkzus Mina (Meredith Sweeney) en een vechtsportexpert die alleen bekend staat als # 1 Man (gespeeld door Ludwig Lee en stem nagesynchroniseerd door Kyle Hebert).
In Mega-Death City houden gladiatorengevechten de massa bezig, waarbij demonische soldaten onder bevel van Shadow Mega (Andrea Karr) leden van het verzet in de arena aan flarden scheuren. Op dit punt binnen Manborgs gevestigde universum, geen mens is er levend uitgekomen om de anderen te waarschuwen. Maar Manborg is geen gewoon mens en is misschien wel de enige kans om graaf Draculon voor eens en voor altijd omver te werpen.
Heeft geen recht om zo leuk te zijn
Terwijl het de moeite waard is om dat te vermelden Manborg is een opgestart microbudgetproject dat bijna volledig in een garage is gefilmd, de beelden werken in het voordeel van het verhaal. Bijna elke scène heeft een griezelig dalgevoel, aangezien de meeste achtergronden en decorstukken in de postproductie zijn gemaakt. Alles heeft een stop-motion-swagger, inclusief de menselijke acteurs die interacteren met hun poppentegenhangers. Het kennen van de productiegeschiedenis maakt duidelijk dat schrijver/regisseur Steven Kostanski binnen grote beperkingen werkte, maar dat iedereen toekeek Manborg blinden zouden waarschijnlijk denken dat het uiterlijk een opzettelijke stilistische keuze was.
Manborg is een dystopist maalhuis strijd die er moeiteloos uitziet. Het is cheesy maar charmant, en het werkt als je op zoek bent naar een luchtig horloge dat bewijst dat je iets ambitieus kunt bereiken als je je gewoon aan je eigen fantasie houdt.
Beoordeel films zoals Manborg is geen gemakkelijke taak, omdat je intenties en beperkingen als onderdeel van de vergelijking moet beschouwen. Voor wat het probeert te bereiken, is het een geweldige prestatie van het produceren van cinema met brute kracht en ik neem aan dat het meer geduld is dan ik ooit zal hebben bij het produceren van wat dan ook. Vergeleken met blockbusters met een groot budget is het duidelijk ruw, maar de context maakt het echt indrukwekkend. De overdreven, melodramatische dialoog verbetert de beelden nog verder, wat aangeeft dat het project niet al te serieus moet worden genomen, terwijl toch de zorg wordt getoond die bij het maken ervan is gestoken.
Manborg wordt gratis gestreamd op Tubi.
