Het aantal berggorilla’s in de wereld groeit – de ongelooflijke erfenis van Dian Fossey die 40 jaar geleden op tweede kerstdag 1985 werd vermoord
Het aantal zeldzame bergen gorilla’s in de wereld neemt gestaag toe – dat is de buitengewone erfenis van Dian Fossey die precies 40 jaar geleden werd vermoord.
Dian werd beroemd over de hele wereld toen ze later werd gespeeld door Sigourney Wever in de hitfilm Gorillas in the Mist.
De voor een Oscar genomineerde film vertelde het verhaal van haar ongelooflijke natuurbeschermingswerk voor berggorilla’s en hoe ze op gruwelijke wijze werd vermoord Rwanda op Tweede Kerstdag 1985. En nu heeft de liefdadigheidsinstelling die in haar naam is opgericht onthuld dat het werk waarmee Foley al die jaren geleden is begonnen enorme vruchten afwerpt nu het aantal berggorilla’s blijft groeien.
Er zijn nu naar schatting 1000 berggorilla’s in de regio wereld toen Dian nog leefde waren dat er nog maar 400.cFelix Ndagijimana, de landendirecteur van het Dian Fossey Gorilla Fund in Rwanda, zei: “Ze zou ook verbaasd zijn als ze zou zien dat de berggorilla de enige niet-menselijke mensapenpopulatie ter wereld is waarvan het aantal in het wild toeneemt.
“Ik denk dat Dian Fossey verbaasd zou zijn als ze zou zien hoe het onderzoekscentrum waarmee ze in 1967 begon nu een wereldberoemde onderzoeksinstelling is met meer dan 200 Rwandese medewerkers.” Dian, 53, werd vermoord in haar hut in het Karisoke Research Center, waar ze 18 jaar lang gorilla’s had bestudeerd. Ze werd doodgehakt aangetroffen met een kapmes.
Hoewel de onderzoeksassistent door een plaatselijke rechtbank werd veroordeeld, wordt er altijd algemeen aangenomen dat ze is vermoord door anti-stropers die boos waren op haar natuurbeschermingswerk. Na haar dood werd ze begraven op dezelfde begraafplaats als enkele van haar geliefde gorilla’s die door stropers waren gedood.
De film Gorillas in the Mist kwam vier jaar later uit en werd genomineerd voor vijf Oscars. Dat Dian’s werk veertig jaar later zo succesvol zou zijn geweest, zou haar enorm veel plezier hebben gegeven.
Dr. Tara Stoinski, voorzitter van het Fossey Fund, zei: “Dian heeft haar leven gewijd aan het redden van gorilla’s, en we zijn vereerd om dit belangrijke werk voort te zetten en uit te breiden, waarbij we haar nalatenschap nooit zullen vergeten.
“We zijn enorm dankbaar voor haar meest duurzame erfenis: ze laat de wereld zien dat het mogelijk is een soort te redden van de rand van uitsterven. Haar levenswerk herinnert ons eraan dat natuurbehoud moed, doorzettingsvermogen en ons allemaal vereist.
“Als we terugkijken op de 40 jaar sinds haar dood, vieren we haar moed en doorzettingsvermogen. En we zijn vooral trots op haar werk. Vanwege tientallen jaren van intensieve, dagelijkse beschermingsmaatregelen ter plaatse waarmee Dian pionierde, is het succesverhaal van de berggorilla een opmerkelijke uitschieter op een moment waarop meer dan een miljoen soorten het gevaar lopen voor altijd verloren te gaan.”
Dian onthulde dat haar vroege onderzoek geduld vergde. Om het vertrouwen van de gorilla’s te winnen, begon ze hun gedrag na te bootsen. In 1984 zei ze tegen de BBC Woman’s Hour: “Ik ben een geremd persoon, en ik had het gevoel dat de gorilla’s ook enigszins geremd waren. Daarom imiteerde ik hun natuurlijke, normale gedrag, zoals eten, knabbelen aan stengels bleekselderij of mezelf krabben.”
Ze zei dat ze haar lessen snel moest leren. “Ik maakte in het begin een fout bij het slaan op de borst… omdat ik door het slaan op de borst de gorilla’s vertelde dat ik gealarmeerd was, net zoals zij mij vertelden dat ze gealarmeerd waren toen ze op de borst sloegen.”
Een woordvoerder van de liefdadigheidsinstelling zei: “Dankzij het werk dat ze begon, overleeft de berggorillapopulatie die ze bestudeerde en zo hartstochtelijk verdedigde niet alleen, maar bloeit ze ook. Haar visie is uitgegroeid tot een krachtige beweging, een beweging die de natuurbeschermingswetenschap en beschermingsinspanningen blijft stimuleren.
“Bij het Dian Fossey Gorilla Fund waarderen we nog steeds de principes die Dian tientallen jaren geleden heeft uiteengezet. Ze schreef ooit: ‘Een van de basisstappen bij het redden van een bedreigde soort is om er meer over te leren: zijn dieet, zijn parings- en voortplantingsprocessen, zijn verspreidingspatronen, zijn sociale gedrag.’
“Vandaag hebben we precies dat gedaan, en nog veel meer. We hebben nu zes generaties berggorillafamilies bestudeerd, inclusief de afstammelingen van de individuen die Fossey zo goed kende: Digit, Pablo, Titus, Effie, Poppy, Cantsbee en vele anderen.
“Van hen hebben we diepgaande inzichten gekregen in hun gedrag, ecologie en relaties – kennis die zowel het behoud als ons begrip van onze eigen soort heeft verrijkt. Veel van wat wetenschappelijk bekend is over berggorilla’s is gebaseerd op de langetermijnonderzoeksdatabase die Fossey bijna 60 jaar geleden begon.”
Uit haar laatste dagboekaantekening bleek dat ze begrip had voor het belang van vooruitkijken: ze schreef: “’Als je de waarde van al het leven beseft, sta je minder stil bij wat voorbij is en concentreer je je meer op het behoud van de toekomst.’
