Afgelopen zondag was de 10-jarige Matilda, lachend naar de camera, pronkend met vers aangebrachte gezichtsverf en knuffelend met een babygeitje, het toonbeeld van geluk. En toch vocht ze minuten later voor haar leven.
De meisjes waren onafscheidelijk van haar jongere zus Summer en genoten samen met hun ouders van het Chanoeka-feest.
Haar begrafenis op donderdag zal opnieuw een moeilijke dag zijn voor de Joodse gemeenschap in Sydney, aangezien zij het jongste slachtoffer van de begrafenis zullen begraven Het bloedbad van Bondi.
Haar getraumatiseerde ouders hebben het geïmproviseerde monument bezocht op slechts enkele meters van de plek waar Matilda werd neergeschoten.
Door tranen heen vertelde haar vader, Michael, aan journalisten: “Ik noemde haar Matilda omdat ze onze eerste Australische was. We kwamen hier uit Oekraïne en Matilda was de eerstgeborene in Australië en ik dacht dat ‘Matilda’ de meest Australische naam is die ooit kan bestaan, dus onthoud gewoon de naam, onthoud haar.”
Ik ontmoet Matilda’s tante Lina Chernykh die haar nichtje beschrijft als “vriendelijk en gelukkig, en met veel vrienden”.
Nadat ze voor het eerst het nieuws over het bloedbad had gehoord, bad Lina dat Matilda niet zou sterven, ook al betekende dit levensveranderende verwondingen.
Ze barstte in tranen uit en vertelde me hoe ze Matilda in een rolstoel zou hebben rondgeduwd als dat had betekend dat ze het had overleefd.
Ik vraag haar wat ze denkt van de schutters die tekeer gingen.
‘Ik heb medelijden met ze’, zegt ze. ‘Ze mogen nooit liefde hebben gehad. Hoe kan iemand die gelukkig is in de liefde dit doen? Ze zijn slecht.’
Lees meer:
Vermeende Bondi Beach-aanvaller beschuldigd van 59 overtredingen
Rouwenden betuigen respect bij de begrafenis van Bondi-slachtoffer
Matilda’s moeder omhelst haar zoon na een toespraak tijdens een wake op Bondi Beach. Foto Reuters
Nog maar een paar weken geleden oefende Matilda haar danspasjes op het verjaardagsfeestje van haar opa.
Nu voert haar familie haar begrafenis uit.
Overspoeld met steunbetuigingen van vreemden over de hele wereld willen ze dat Matilda’s liefde voor het leven wordt doorgegeven.
Lina vertelt me zachtjes dat ze hoopt dat mensen zich Matilda zullen herinneren als de glimlachende jongere die ze was, en niet als het kind dat werd vermoord. “Herinner je haar als een gelukkig kind, een gelukkig mens… Ik hoop dat mensen over de hele wereld hun kinderen liefde geven en geen haat.”
