‘The Hundred Line’-makers zeggen dat het riskeren van faillissement voor een spel met 100 eindes ‘de moeite waard’ was

2025 is een topjaar geweest voor videogames, waarbij meer dan een paar titels strijden om Game of the Year; het indie lieve puzzelspel Blauwe Prinsde renaissance van rollenspellen Clair-obscur: Expeditie 33en de gedurfde visie van Doodsstranding 2onder andere. Maar te midden van de vloed aan grote titels vond één bescheiden meesterwerk zijn weg naar succes – en redde tegelijkertijd de ontwikkelaars van een faillissement.

The Hundred Line: Laatste Defensie Academie is een samenwerking tussen twee van de meest inventieve ontwikkelaars van gaming, Danganronpa bedenker Kazutaka Kodaka en de auteur achter de cultklassieker Nul ontsnapping En AI: De droombestandenKotaro Uchikoshi. Dit droomteam bundelde hun krachten om een ​​van de meest ambitieuze games van het decennium te creëren – en het wierp zijn vruchten af.

Een deel visuele roman, een deel tactische RPG, De Honderdlijn is een meeslepend emotioneel verhaal dat letterlijk 100 verschillende eindes heeft, maar opzettelijk is ontworpen om spelers zoveel of weinig van het spel te laten zien dat ze willen. En er is een opmerkelijk tapijt dat evolueert naarmate je verder komt De Honderdlijnen de opmerkelijke verschillen tussen de routes. Je ziet slapstick-komedie, duistere moordspellen, sociaal commentaar op veldslagen, ondermijning van anime-harems en meer.

“De kernemotie van dit spel is ‘alle emoties die gepaard gaan met het leven.’ (Charlie) Chaplin zei ooit: ‘Het leven is een tragedie in close-up, maar een komedie op afstand’, vertelt schrijver Kotaro Uchikoshi. Omgekeerd“Honderd lijn legt eenvoudigweg de levens van de personages vast, soms in close-up, soms op afstand. In essentie is het zowel tragisch als komisch. Het is alsof je honderd variaties van honderd dagen van het leven van elk personage filmt.”

De Honderdlijn is een spel dat zo groot is en zoveel bewegende stukken heeft, dat het voelt alsof het een puinhoop zou moeten zijn, maar op de een of andere manier werkt het hele ding, en het werkt goed. Het is een prachtig Frankensteins monster van een spel, uiterst boeiend en diep aangrijpend op de juiste manieren. En misschien nog belangrijker: elk aspect van het spel, elk beeld, elke dialoogregel, is gemaakt door een mens – geen geringe prestatie in een ervaring van 200 uur.

Het is ook een spel dat in vrijwel alle opzichten meer waardering verdient, en dat een centraal onderdeel zou moeten vormen van elk Game of the Year-gesprek. The Hundred Line voelt aan als een cultklassieker waar we over tien jaar nog over zullen spreken als een monumentaal werk.

Met dat in gedachten, Omgekeerd kreeg de kans om met Kodaka en Uchikoshi te praten over de enorme gok van Too Kyo Games, het maken van de ‘ultieme’ visuele roman, en of alles wat de makers in de toekomst doen deze kan waarmaken.

Dankzij iedereen die het spel heeft gespeeld, kunnen we nog steeds warme maaltijden eten en niet in kartonnen dozen onder een brug leven.

Het werd meerdere keren genoemd in de aanloop naar de release ervan De Honderdlijn zou Too Kyo failliet kunnen laten gaan met hoeveel erin is gestoken. Wat heeft de ontvangst van de game, al die maanden later, voor jou als studio gedaan? Wat vind je achteraf van de gok die je hebt gemaakt?

Modder: Omdat dit onze eerste interne IP was, wilden we dat dit het hoogtepunt van onze carrière zou zijn, dus probeerden we dit zonder compromissen te creëren. Daardoor viel het budget veel groter uit dan we aanvankelijk hadden verwacht, maar we zijn zeer tevreden met het eindproduct. Het werd een spel waar we geen spijt van zouden hebben, ook al was dit ons laatste spel. Dat alleen al maakte de gok de moeite waard.

Gelukkig kreeg de game dankzij iedereen goede recensies en konden we de schuld terugbetalen.

Maar we zijn nog lang niet klaar: we blijven werken aan de verspreiding Honderd lijn over de hele wereld. Blijf alstublieft de steeds groter wordende wereld van De Honderdlijn.

Uchikoshi: Dankzij iedereen die het spel heeft gespeeld, kunnen we nog steeds warme maaltijden eten en niet in kartonnen dozen onder een brug leven. Naarmate de reputatie van het spel zich verspreidde, nam ook de opwinding binnen de studio toe – nu voelt de sfeer aan als DiCaprio’s gezelschap in De Wolf van Wall Streeteen draaikolk van hype en energie. We konden dit punt alleen bereiken omdat de fans in ons geloofden en ons steunden. Uit de grond van mijn hart: heel erg bedankt!

Heeft u zich daar ooit zorgen over gemaakt? De Honderdlijn te groot geweest? En dat spelers misschien niet het beste zien dat de game te bieden heeft?

Modder: We hebben vaak de mening gehoord dat als je eenmaal een ADV-game (Adventure Game Visual Novel) hebt uitgespeeld, er niets meer te doen is. Dus wij hebben ook gebouwd Honderd lijn met het concept van “een ADV-spel dat nooit echt eindigt.” Spelers hoeven niet alle 100 routes te voltooien. Zodra ze een einde bereiken waar ze tevreden mee zijn, kan dat het einde zijn.

Maar het zou geweldig zijn als spelers van anderen horen —“Hé, die route was geweldig!” — en terugkomen om meer te ontdekken.

Uchikoshi: Zoals Kodaka zei: Honderd lijn is alsof je van de structuur van een ADV-game een open wereld maakt. In een openwereldgame hoef je niet elk stadje of dorp te verkennen, toch? Als je een stad vindt waar je van houdt, kun je daar je uitvalsbasis van maken. Honderd lijn werkt op dezelfde manier. Als je bepaalde routes ervaart, zul je een einde vinden dat met jou resoneert; voor jou kan dat het echte einde zijn. Dat was vanaf het begin ons concept.

Nu we zoveel routes hebben gezien De Honderdlijnis er één die opvalt als jouw favoriet? Of waar je het meest trots op bent? (Retsnom is mijn persoonlijke favoriet.)

Modder: Natuurlijk is de ‘Truth-Revealing Route’ die ik schreef heel speciaal voor mij, maar alle routes die niets met dat scenario te maken hadden, voelden fris en leuk aan. Onder hen had de SF (sci-fi) route die Uchikoshi schreef een sterke “Uchikoshi-smaak” en was erg plezierig.

Het is de enige route met een scenarioslot, dus het kost tijd om het te bereiken, maar dat is precies waarom het zo’n catharsis biedt.

Uchikoshi: Dit spel begon oorspronkelijk vanuit de plot van Kodaka. Het was zo goed dat ik mezelf bijna nat maakte van het lachen, en dat enthousiasme verspreidde zich onder het personeel en de partners, en zo begon het project. Uiteraard is de ‘Truth-Revealing Route’ die hij schreef zonder twijfel uitmuntend. Mijn missie was toen: “Maak de andere 99 eindes net zo meeslepend.” Het was een brutale uitdaging, maar uiteindelijk heb ik het gevoel dat ze allemaal een niveau hebben bereikt waar ik met trots achter kan staan.

Misschien zal het op een dag herinnerd worden als ‘het laatste grootschalige epos dat geheel zonder de hulp van AI is geschreven.’ Misschien zou het zelfs in de geschiedenis van de mensheid een van de laatste werken kunnen zijn die puur door mensenhanden zijn gemaakt. Nadat de mensheid is uitgestorven, zullen de overlevende AI’s dit misschien in het Smithsonian tentoonstellen.

Is er een route die jij als “echt” beschouwt? Of een emotie waar het om draait De Honderdlijn? Is tragedie of geluk belangrijker?

Modder: We hebben geen enkele route aangewezen als de ‘echte route’. De kernemotie van Honderd lijn is alle menselijke emoties. We hebben 100 eindes voorbereid, zodat spelers binnen één spel een grote verscheidenheid aan gevoelens kunnen ervaren.

Uchikoshi: Wat de “ware route” betreft, sla ik deze over, aangezien we eerder hebben geantwoord. De kernemotie van dit spel zijn “alle emoties die gepaard gaan met het leven.” Chaplin zei ooit: ‘Het leven is een tragedie in close-up, maar een komedie op afstand.’ Honderd lijn legt eenvoudigweg de levens van de personages vast, soms in close-up, soms op afstand. In essentie is het zowel tragisch als komisch. Het is alsof je honderd variaties van honderd dagen van het leven van elk personage filmt.

De Honderdlijn onderzoekt zware maatschappelijke onderwerpen – oorlog, verlies van onschuld. Waren deze geïnspireerd door wereldgebeurtenissen of persoonlijke ervaringen? Welke boodschap wilde je overbrengen?

Modder: Er is geen specifieke boodschap. Het werd ook niet geïnspireerd door wereldgebeurtenissen. Ik heb het gewoon gemaakt als entertainment. Dat gezegd hebbende denk ik dat het geen toeval is dat we in tijden als deze een werk als dit hebben gemaakt.

Uchikoshi: De wereld op dit moment is vol verdriet, woede, oorlog en verdeeldheid. We konden ons niet afwenden van vragen als “Wat is hoop?” of “Wat is menselijke waardigheid?” Maar we geven in dit verhaal geen duidelijke antwoorden. In plaats daarvan probeerden we kleine lichtstralen te bieden: banden met vrienden, mededogen, onvoorwaardelijke liefde, diepe empathie.

Zie jij een toekomst voor De Honderdlijn als eigendom? Wil je deze wereld en haar karakters verder verkennen?

Modder: We willen graag de mediamix nastreven, de taalondersteuning vergroten, DLC uitbrengen en meer. We willen er enthousiasme voor blijven opbouwen Honderd lijn.

Uchikoshi: Uiteraard denken wij na over toekomstige ontwikkelingen. In feite zouden de personages zelf niet toestaan ​​dat dit hun enige optreden was. Ze overleefden “100 dagen x 100 loops = 10.000 dagen” van barre omstandigheden. Hun leven zou hier niet moeten eindigen. Hun potentieel is grenzeloos: ze zullen zich uitbreiden naar de randen van het universum. Blijf hen alstublieft steunen!

Denk je dat games zoals De Honderdlijn – Honderdurenverplichtingen – zijn vandaag de dag belangrijk? Verlangen mensen nog steeds naar dit soort lange ervaringen?

Modder: Juist omdat de wereld vol zit met instant-bevredigende inhoud, zoals een game Honderd lijn kan opvallen. De emotionele impact die je krijgt als je tijd besteedt aan het lezen en ervaren van het verhaal is uniek en onvervangbaar.

Uchikoshi: Dit wordt mij vaak gevraagd, maar persoonlijk denk ik niet dat mensen alleen maar naar onmiddellijke bevrediging verlangen. Netflix-drama’s worden steeds langer. Een film van twee uur voelt nu als een korte film. Mensen verlangen naar iets waarin ze kunnen wegzinken – iets waardoor ze hun alledaagse leven kunnen vergeten. In die zin, Honderd lijn is de perfecte inhoud voor dit tijdperk.

Met hoe groot en ambitieus Honderd lijn Ben je bang dat je het niet kunt evenaren? Is het jouw magnum opus, of een opstapje?

Modder: Bij het maken van games denk ik er niet aan om eerdere werken te ‘overtreffen’; ik benader ze allemaal als iets geheel nieuws. Maar qua schaal en uitdaging kunnen we misschien nooit iets groters doen.

Uchikoshi: Ik beschouw elk spel dat ik de afgelopen 27 jaar heb gemaakt als mijn magnum opus. Honderd lijn is zeker een van de belangrijkste daarvan. Misschien zal het op een dag herinnerd worden als “het laatste grootschalige epos dat geheel zonder de hulp van AI is geschreven.” Misschien zou het zelfs in de geschiedenis van de mensheid een van de laatste werken kunnen zijn die puur door mensenhanden zijn gemaakt. Nadat de mensheid is uitgestorven, zullen de overlevende AI’s dit misschien in het Smithsonian tentoonstellen.

Het is een druk jaar geweest op het gebied van games. Zijn er titels van dit jaar die je leuk vond of inspirerend vond?

Modder: Niet per se ter inspiratie, maar ik heb genoten Geest van Yotei.

Uchikoshi: Het spijt me… Dit jaar had ik het zo overweldigend druk dat ik door de drukte zelf bijna te zwaar werd, waardoor ik helemaal geen spelletjes kon spelen. Op dit moment ben ik volledig bezig met het spelen van de geliefde kusoge genaamd ‘Life’. Blijkbaar heeft het ook 100 mogelijke eindes.

The Hundred Line: Laatste Defensie Academie is beschikbaar op Nintendo Switch en pc.