Wanneer Sundance over iets minder dan twee maanden van start gaat, staat het voor een unieke uitdaging. Het festival, dat voor de laatste keer wordt afgewikkeld in zijn oude thuisbasis Park City, Utah, moet op de een of andere manier hulde brengen aan de erfenis en geschiedenis van een evenement dat sterk verbonden is geraakt met de gebundelde, met sneeuw bedekte romantiek van die specifieke plek.
Tegelijkertijd moet er een sfeer van opwinding en verwachting heersen over de toekomst het nieuwe thuis van het festival in Boulder, Colorado, te beginnen met de editie van 2027.
“We kunnen beide dingen tegelijkertijd in ons hart houden”, zegt John Nein, senior programmeur en directeur van strategische initiatieven, deze week in een video-interview vanuit Los Angeles, met een warme glimlach.
Woensdag maakte Sundance de komende line-up van 90 speelfilms en zeven episodische projecten bekend, waarvan er op zijn minst een handvol waarschijnlijk de rest van het jaar als gangmakers zullen fungeren.
Tot de meest spraakmakende titels in het komende programma van dit jaar behoren de kunstwereldsatire ‘The Gallerist’ van schrijver-regisseur Cathy Yan, met Natalie Portman en Jenna Ortega in de hoofdrol; David Wains komedie “Gail Daughtry and the Celebrity Sex Pass”, met in de hoofdrollen Zoey Deutch en Jon Hamm; en de wereldpremière van “The Moment”, met in de hoofdrol Charli XCX in een fictief verhaal als popster.
Olivia Wilde regisseert ‘The Invitation’, met in de hoofdrol Seth Rogen, Penélope Cruz en Edward Norton als buren tijdens een uit de hand gelopen etentje. Ethan Hawke en Russell Crowe spelen de hoofdrol in Padraic McKinley’s ‘The Weight’, een overlevingsdrama dat zich afspeelt in het Oregon van de jaren dertig.
En onder een sterk klinkende selectie documentaires bevinden zich een aantal portretten van opmerkelijke figuren, waaronder muzikant Courtney Love (“Antiheroine”), Brittney Griner, de vrouwelijke basketbalster die in Rusland gevangen zat (“The Brittney Griner Story”), tenniskampioen Billie Jean King (“Give Me the Ball”) en Nelson Mandela (“Troublemaker”).
Brittney Griner verschijnt in de documentaire ‘The Brittney Griner Story’.
(Sundance Instituut)
Het programma creëert een gevoel van continuïteit met het verleden van Sundance en omvat nieuwe projecten van een aantal leidinggevende alumni, zoals Gregg Araki’s provocerend “I Want Your Sex”, met in de hoofdrol Wilde en Cooper Hoffman; Alex Gibney’s documentaire “Knife: The Attempted Murder of Salman Rushdie”, gebaseerd op de memoires van de auteur; en Nicole Holofcener’s pilot voor de nieuwe show ‘Worried’.
Nein, die samen met festivaldirecteur Eugene Hernandez en programmadirecteur Kim Yutani spreekt, zegt dat festivalalumni ongevraagd contact opnemen op zoek naar manieren om deel te nemen – of gewoon aanwezig te zijn, omdat ze nog een laatste keer in Park City willen zijn.
“En dat is de energie en vitaliteit van onze gemeenschap”, zegt Nein. “Het is er een die gretig en enthousiast is voor het Sundance Film Festival om door te gaan en artiesten te blijven dienen. En dat horen we ook in termen van het enthousiasme voor Boulder.
“Voor mij spelen ze een beetje hand in hand”, voegt hij eraan toe. “De aanpak die we hebben om onze geschiedenis te eren is dezelfde aanpak die we hanteren doorgaan die geschiedenis, en ervoor zorgen dat deze kunstenaars kansen blijven krijgen om te gedijen.”
Wat bijdraagt aan de emotie die rond de komende editie van Sundance wervelt, is de septembermaand dood van Robert Redfordoprichter van het Sundance Institute en al jarenlang boegbeeld van het festival. Eerbetoon aan Redfords nalatenschap op Sundance was al in de maak als onderdeel van de erkenning van de relatie van het festival met Utah en Park City.
Robert Redford in ‘Downhill Racer’ uit 1969, geregisseerd door Michael Ritchie.
(Sundance Instituut / Paramount Afbeeldingen)
Tot de geplande evenementen behoort onder meer de vertoning van Michael Ritchie’s film ‘Downhill Racer’ uit 1969, waarin Redford de hoofdrol speelt als een wilskrachtige skikampioen, een film waarnaar hij vaak verwees over zijn eigen relatie tot artistieke onafhankelijkheid.
Het samenstellen van het festival van dit jaar zou al een hele klus zijn, afgezien van de druk om afscheid te nemen van Park City en Redford, en van de recente dood van Sundance-communicatiechef Tammie Rosen.
Voor Yutani brengt elk jaar zijn eigen moeilijkheden met zich mee, waarbij we ons maar al te goed de omslagpunten kunnen herinneren die tijdens de pandemie zijn gemaakt, toen de persoonlijke evenementen van 2021 en 2022 werden geannuleerd.
“De afgelopen vijf jaar hebben we veel moeten verwerken”, zegt Yutani. “Ik denk dat wat ik dit jaar heb geprobeerd, gewoon echt in het moment blijven: kijk naar wat er op ons afkomt van deze filmmakers die zulke sterke visies hebben en dingen gewoon op creatieve en innovatieve manieren doen. En gewoon openstaan voor wat we zien en niet te veel verzanden in wat er in ons verleden is of zich te veel zorgen maken over de toekomst.”
Zoals Hernandez opmerkt, brengt elk jaar een nieuwe lichting filmmakers met zich mee die het festival voor de allereerste keer meemaken, dus ze komen niet binnen met de bagage van verwachtingen.
“Hoeveel we ook kunnen praten over de erfenis en geschiedenis en de oldtimers, waarvan ik denk dat ze dit jaar een ongelooflijk aspect aan het festival zullen toevoegen, creëren we een festival dat ook gericht is op de viering van nieuwe stemmen”, zegt Hernandez. “Voor zoveel mensen zal het hoe dan ook gloednieuw zijn.”
Zoon Sukku, links, en Moon Choi in Stephanie Ahn’s film ‘Bedford Park’.
(Sundance Instituut / Jeong Park)
Het programma schuwt dit jaar de worsteling met de moeilijkheden van de wereld buiten het festival niet. Verschillende titels in US Dramatic Competition – in veel opzichten het kenmerkende onderdeel van het festival, dat binnenlandse ontdekkingen omvat – verwijzen meerdere keren naar verhalen die raken aan internationale en immigrantenverhalen, in een tijd waarin deze onderwerpen cultureel en politiek bijzonder actueel zijn.
Yutani wijst op ‘Bedford Park’ van Stephanie Ahn, over een Koreaans-Amerikaanse vrouw die worstelt met haar gewelddadige verleden, en ‘The Friend’s House Is Here’ van Hossein Keshavarz en Maryam Ataei, over twee vrouwen die hun weg vinden in de underground kunstscene in Teheran, als voorbeelden van het soort verhalen dat de aandacht trok van het programmeerteam.
“Er is zoveel dat we zien dat ons aanspreekt”, zegt Yutani. “En ik denk dat deze specifieke films er voor ons echt uitspringen en vanuit zulke sterke standpunten komen. We hebben ze niet noodzakelijkerwijs op deze manier verteld zien worden.”
Andere opmerkelijke titels in de US Dramatic Competition zijn onder meer NB Mager’s ‘Run Amok’, over een opruiende middelbare schoolmusical; Giselle Bonilla’s ‘The Musical’, over een romantische rivaliteit tussen een leraar en een directeur, met in de hoofdrol Rob Lowe; en Josef Kubota Wladyka’s “Ha-Chan, schud je buit!” over een Japanse stijldansscène.
De Midnight- en Next-secties zullen ook veel potentiële doorbraaktitels bevatten, waaronder Tamra Davis’ muziekdocumentaire uit de jaren 90, ‘The Best Summer’, met leden van de Beastie Boys, de Amps en Sonic Youth; Ian Tuason’s podcast-horrorfilm “undertone”; “Mum, I’m Alien pregnant,” van het Nieuw-Zeelandse regieteam dat bekend staat als THUNDERLIPS en Kogonada’s “zi”, met Haley Lu Richardson van “White Lotus” en “Columbus.”
Ondertussen zal in de meer sterrenrijke Premieres-sectie “Chasing Summer” verschijnen, geschreven door komiek Iliza Shlesinger en met in de hoofdrol komiek; Jay Duplass’ “See You When I See You”, met in de hoofdrollen Cooper Raiff en David Duchovny; en Macon Blair’s ‘The S-heads’, met in de hoofdrollen Dave Franco en O’Shea Jackson Jr.
Bassisten Kim Gordon, links, en Kim Deal in de documentaire ‘The Best Summer’.
(Tamra Davis / Sundance Instituut)
Bij de Academy Awards eerder dit jaar won Kieran Culkin een bijrol Oscar voor zijn rol in ‘A Real Pain’, die ruim dertien maanden eerder in première ging op Sundance in 2024. Gevierde filmmakers in de prijsuitreiking van dit jaar – waaronder ‘Sinners’-regisseur Ryan Coogler en ‘Hamnet’-filmmaker Chloé Zhao – braken voor het eerst uit met vroege werken op het festival. En een aantal van de Sundance hoogtepunten van vorig jaar, zoals ‘Train Dreams’, ‘If I Had Legs I’d Kick You’, ‘Sorry, Baby’ en ‘The Perfect Neighbour’, blijven in het gesprek over de prijs.
“Ik zou willen zeggen dat het geen betekenis heeft, maar dat is het wel”, zegt Yutani lachend. “Elk jaar zien we al deze films die we voor het festival hebben geprogrammeerd en ze slagen allemaal op hun eigen manier op verschillende manieren. Zodra we dit programma uitbrengen, is het niet langer van ons. En hoe het publiek of de industrie erop reageert, is altijd fascinerend voor ons.”
Yutani herinnert zich de introductie van de wereldpremière van “Sorry, Baby” (waarvan schrijver-regisseur-ster Eva Victor was zojuist genomineerd voor een Golden Globe op maandag) en blijven om de film voor het eerst voor een publiek te zien spelen.
“Het was een ongelooflijke vertoning”, herinnert Yutani zich. “Je weet wanneer het leven van een filmmaker gaat veranderen en ik denk dat daar iets zo speciaals aan is, iets dat zo bevredigend is voor ons als de mensen die een film voor het eerst herkennen.”
En dat lijkt te zijn wat degenen achter Sundance het meest willen hooghouden en voortzetten: een engagement om nieuwe stemmen in de schijnwerpers te zetten.
“Het zijn in de eerste plaats de gedurfde, unieke perspectieven en verhalen die deze artiesten ons brengen”, zegt Hernandez.
In een tijd waarin het soort inclusiviteit de kern vormt van de missie van Sundance wordt voortdurend aangevallenzou je het programma van dit jaar als een berisping kunnen lezen.
Hernandez herinnert zich zijn reactie toen hij ‘Bedford Park’ voor het eerst zag terwijl hij in behandeling was voor het programma van dit jaar. Hij was ontroerd en geschokt en wist dat ze allemaal iets heel specifieks konden doen als programmeurs.
“Zoals de heer Redford in 2017 zei: regeringen zullen komen en gaan en Sundance zal altijd gefocust blijven op onafhankelijke artiesten en verhalen vertellen”, zegt Hernandez. “En dat is iets dat we het voorrecht hebben om te kunnen blijven doen en vol te houden.
“En dat nemen we mee naar Boulder in 2027 en daarna”, zegt Hernandez.
