Terug boven de grond keerde de kakofonie van de Londense drukte als een vloedgolf terug. Maar er was iets veranderd. Mijn ledematen voelden lichter, mijn hoofd helderder. Het was niet de kortstondige waas van toegeeflijkheid na de behandeling, het was subtieler dan dat: een herkalibratie. De vlotter had zijn rustige werk op mijn geest gedaan en de massage had het systeem onder mijn huid verfijnd. Het gevoel van bevrijding was voelbaar.
Er kan worden beweerd dat de meest luxueuze ervaringen ervaringen zijn die eerder verwijderen dan toevoegen. De Zerobody Float vult je zintuigen niet met geluid, geur of sensatie – hij trekt af. Het is een oefening in afwezigheid: geen druk, geen lawaai, geen gedachte. Wat overblijft ben jij, zwevend, gewichtloos en, voor een keer, ongestoord.
Als ik terugdenk aan dat uur dat ik op het drijfbed doorbracht, herinner ik me de waterpuls onder mij en het zwakke gezoem van de geleide meditatie.
Het was een ritme dat, bijna onmerkbaar, leek te synchroniseren met mijn eigen hartslag. Een paar minuten lang probeerde ik niet te ontspannen, of beter te worden, of iets te repareren; die strijd om het stadsleven bij te houden hield op. Ik was daar gewoon, in rustig evenwicht. En misschien was dat de echte luxe van die tijd – niet de Vicenza-steen, niet de hightech droge praalwagen, niet eens de fruitschaal – maar het zeldzame en eenvoudige voorrecht om te kunnen stoppen.
Afkomstig uit 10+ nummer 8 – TOEKOMST, JUBILEUM, VIERING – nu verkrijgbaar. Bestel uw exemplaar hier.
