‘Staat dit ding aan?’ recensie: Arnett, Dern in een drama over zelfheruitvinding

Therapie wordt vaak gebruikt als komedie, maar komedie wordt niet vaak als oprechte therapie behandeld. “Staat dit ding aan?” van regisseur en co-schrijver Bradley Cooper, maakt duidelijk dat de sombere vader Alex (Will Arnett), nieuw in Splitsville nadat hij en zijn vrouw, Tess (waar hij al 20 jaar mee werkt),Laura Dern), die onderling overeenkomen om uit elkaar te gaan, hebben misschien een ideaal coping-mechanisme bedacht door zich aan te melden voor een open mic-avond.

Niet dat we zien dat deze alledaagse financiële man professionele hulp afwijst ten gunste van een onaangeboorde passie. (Vijf minuten lang vamperen voor vreemden doet de dekkingstoeslag teniet.) Maar door zijn huwelijksproblemen op het podium te brengen en wat grinniken te krijgen, denkt Alex dat hij iets tegenkomt: een pratende remedie die gepaard gaat met een frisse identiteit, nieuwe vrienden, een acceptabel risiconiveau en een uitweg uit ongelukkigheid.

Het is zo’n speels, aanlokkelijk idee voor een karakterstudie – het ontmoeten van mislukkingen met het potentieel voor meer mislukkingen (en nacht na nacht bovendien) – dat wanneer de film daadwerkelijk blijkt te gaan over de vraag of het huwelijk kan worden gered, in plaats van de granulaire, temperamentvolle wereld van stand-up newbies, het bijna voelt als een aas en een schakelaar. Gelukkig is de scheidingssaga ook interessant, met Dern op haar best, en is ze behoorlijk intelligent over de nuances van paren die iets solide hebben opgebouwd (stabiele levens, aardige tienjarige tweelingjongens, enz.) terwijl ze uit elkaar zijn gegroeid. “Staat dit ding aan?” is die zeldzaamheid: een perfect waardige drama dat soms vreemd aanvoelt omdat het probeert twee goede films in één te proppen.

Het vertrouwen komt van Cooper, die na slechts twee films in de regisseursstoel (‘Een ster is geboren’ “Maestro”), heeft laten zien dat hij niet alleen een krachtige chroniqueur is van artistieke levens, maar vooral van koppels in de showbizz-sfeer. Deze keer prikkelt hij ons met het milieu van zelfexpressie in nachtclubs en met een groep vaste amateurs waarmee Alex zich op zijn gemak voelt. Maar meer dan twee uur lang maakt Cooper duidelijk dat hij zijn hoofdpersoon eenvoudigweg heeft gevolgd naar een veilige ruimte van aanmoediging (met Amy Sedaris als een behulpzame veteraanstrip), niet noodzakelijkerwijs een complexe wereld van persoonlijkheidstypes waarin hij moet navigeren. Het wordt gecodificeerd door de visuele benadering van Cooper, een draagbare intimiteit die doet denken aan Europese films, waarin Mattheüs LibatiqueDe camera van Arnett wijkt zelden af ​​van strakke shots van Arnetts gezicht, op zoek naar verandering; hij draait er omheen, centreert het en volgt het als Alex onderweg is.

Hoewel Alex serieus is, maar ook een tikkeltje hacky met zijn relatiegrappen, vangt Arnett (gecrediteerd als co-scenarist met Mark Chappell, uit een verhaal dat ze samen met John Bishop hebben gemaakt) een bruisende, ongemakkelijke energie van midlife-ontdekking. De film houdt zich steevast niet bezig met de vraag of Alex een goede stand-up zou kunnen zijn, want al snel gaat het over hoe deze nieuwe impuls zich aanmeldt bij Tess, die worstelt met haar eigen gevoel van persoonlijke vervulling toen een voormalige volleyballegende moeder werd, en hoe dit hun getrouwde vrienden, Christine, die op het punt staan ​​te trouwen, beïnvloedt (Tweede dag) en Balls (Cooper, hilarisch als ruimtelijke acteur). Christine Ebersole en Ciarán Hinds, als de ouders van Alex, vertellen op humoristische wijze wat een langdurig samenzijn inhoudt.

Na een verhalend toeval dat op onderhoudende wijze wordt afgehandeld, verschijnt “Is This Thing On?” wil een serieuzer, minder romcom-achtig ‘It’s Complicated’ worden, waarin Tess en Alex kijken of er een nieuwe manier is om te erkennen waar ze op een dwaalspoor zijn geraakt. De acteurs verkopen het, vooral als Dern niet bang is om nieuw leven ingeblazen plezier te combineren met het zoeken naar antwoorden. Maar de stand-up verhaallijn, zo veelbelovend, valt weg en het voelt als een gemiste kans. Toch zijn de hoogte- en dieptepunten van het huwelijk niet alleen maar een clou in ‘Is This Thing On?’ – en dat is goed.