Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Er is niets eenzamer dan de diepste, donkerste diepten van de ruimte, vooral als je op een jarenlange missie bent, weg van alles waar je van houdt op planeet Aarde. 2019’s 3022 duwt deze geïsoleerde terreur naar nieuw terrein wanneer de astronauten die op weg zijn naar de maan van Jupiter, Europa, ontdekken dat de aarde is vernietigd, wat betekent dat er geen manier is om ooit terug naar huis te gaan. Een strakke en spannende sciencefictionfilm die ook dienst doet als overlevingsthriller, 3022 is een claustrofobische, existentiële oefening in paranoia die vastlegt hoe deze exacte situatie de sociale orde afbreekt en de individuen die zich inspannen om erachter te komen hoe ze hun missie kunnen overleven, wetende dat ze nu een enkeltje naar Europa hebben.
Een doordachte, low-budget inzending die de menselijke conditie onderzoekt door de lens van langdurige isolatie. 3022 werkt dankzij de sterke leads en hun bereidheid zich in te zetten voor de gevolgen die op het scherm worden gepresenteerd. Verontrustend maar vreemd optimistisch, 3022 zoekt naar antwoorden en oplossingen waar die er niet zijn, en in dit geval is de reis zoveel belangrijker dan de bestemming.
Een bemanning die op het punt staat failliet te gaan
3022 draait om de vier bemanningsleden van Pangea: kapitein John Laine (Omar Epps), ingenieur Jackie Miller (Kate Walsh), dokter Richard Valin (Angus Macfadyen) en bemanningslid Lisa Brown (Miranda Cosgrove). Vijf jaar na hun missie naar Europa One, de eerste ruimtekolonie van de aarde in het jaar 2190, komt Dr. Valin tot de conclusie dat de verslechterende geestelijke gezondheid van de bemanning de missie in gevaar zal brengen en stelt voor dat ze de missie afbreken voordat ze het point of no return bereiken. Terwijl de rest van de bemanning in het reine komt met het feit dat hun carrière feitelijk voorbij is, beschadigt een enorme schokgolf hun schip en verliezen ze al het radiocontact met de aarde.
Dr. Valin vreest het ergste en vermoedt dat er geen aarde is om naar terug te gaan, waardoor de toch al uitgeputte bemanning in een nog ergere situatie terechtkomt. Ze kunnen hun missie waarschijnlijk niet voltooien of naar huis terugkeren en zullen uiteindelijk zonder zuurstof en voorraden komen te zitten. De overlevende bemanningsleden verliezen de tijd volledig uit het oog en leven zo voor een eeuwigheid, maar het is onmogelijk om te weten hoe lang ze zonder enig contact door de ruimte hebben rondgezworven.
John en Jackie staan op het punt zelfmoordpillen te consumeren om hun missie preventief te beëindigen. John en Jackie zien in de verte een ander ruimtevaartuig en nemen een groep astronauten van het Internationale Ruimtestation op, die al snel een druk op hun toch al beperkte middelen blijken te vormen.
Misschien zijn de antagonisten de bemanningsleden die we onderweg verliezen
Zo eenvoudig als 3022’s Het verhaal is dat ik af en toe mijn interesse verloor omdat er geen duidelijke tegenstander is. Zeker, sommige bemanningsleden worden steeds onstabieler, en karakterintroducties in het derde bedrijf voegen een niveau van drama en spanning toe aan het uitgangspunt, maar er is hier geen inherent kwaad in het spel. Daar is niets mis mee, maar verwacht geen vreemdeling overlord of vijandige overname.
De echte inzinking 3022 is een van de bemanningsleden, die allemaal hetzelfde doel delen, maar niet over de middelen of de mentale stabiliteit beschikken om dit doel te bereiken. Jackie rouwt om haar verloren familie, John wordt geplaagd door nachtmerries en… hallucinatiesen de geredde bemanningsleden letten op hun eigen belangen, wat voor spanning zorgt, maar precies het soort spanning dat je zou verwachten van een ongekende situatie als deze.
Leunt in zijn beperkingen
Vanwege het lage budget, dat niet publiekelijk is gerapporteerd maar neigt naar beperkt, was ik onder de indruk van de decorstukken voor het interieur van Pangaea, evenals van de brede opnames die lieten zien hoe klein de mensheid is in het grote geheel der dingen. Licht- en geluidsontwerp dragen bij aan de spanning zonder zich geforceerd te voelen, en voor wat het is, 3022 levert het gevoel op dat het probeert op te roepen: angst geboren uit langdurige perioden van isolatie.
Een strak horloge van 90 minuten dat af en toe leuk is om naar te kijken, 3022 gaat je leven niet veranderen, maar het is een solide sfeerstuk om op te zetten als je in de stemming bent voor atmosferische sciencefiction. Vanaf dit moment kun je het streamen op Tubi.
