In het hele land suggereert een groeiend sentiment dat het universitair diploma een artefact uit vervlogen tijden is, een waardeverminderend bezit in een economie die geobsedeerd is door snelheid. Een recente Gallup-peiling bevestigt deze verschuiving en laat zien dat het vertrouwen van Amerikanen in de waarde van een universitaire opleiding is gekelderd tot een dieptepunt in vijftien jaar.
Nergens is dit scepticisme luider dan in mijn eigen achtertuin. In Silicon Valley is de mantra van ‘skip college’ geëvolueerd van een ‘hot take’ naar geaccepteerde wijsheid. Gevoed door de opkomst van generatieve AI is de logica verleidelijk: If kunstmatige intelligentie kan sneller coderen, kopiëren en analyseren dan een junior medewerker. Waarom zou je dan vier jaar en een klein fortuin uitgeven aan vaardigheden die een bot onder de knie zal krijgen voordat je afstudeert?
Het is een overtuigend argument. Het is ook fundamenteel verkeerd.
Als CEO van een AI-bedrijf ben ik dagelijks getuige van het traject van de automatisering. Ik zie precies wat onze modellen kunnen doen, en ik herken de enorme ontwrichting die het kenniswerk te wachten staat. Toch is mijn conclusie precies het tegenovergestelde van het huidige verhaal.
Naarmate AI de technische uitvoering automatiseert, wordt het kerndoel van de universiteit scherper. In plaats van de universiteit overbodig te maken, maakt de AI-revolutie de voordelen van het hoger onderwijs, zoals wijsheid, volwassenheid en het smeden van mentale modellen, tot de meest kritische economische differentiator die een mens kan bezitten.
DE PRODUCTIE VAN ‘HOE’, DE WAARDE VAN ‘WAAROM’
De afgelopen twintig jaar is het hoger onderwijs grotendeels verkocht als beroepsopleiding. Je gaat naar school om een harde vaardigheid te leren, zoals informatica, boekhouding of rechten, die je vervolgens inruilt voor een salaris. Onder dit transactionele model hebben de sceptici gelijk. Als de universiteit alleen maar een plek is om technische syntaxis in je hersenen te downloaden, is het inefficiënt. AI demonstreert snel het vermogen om simpelweg dingen te doen.
De werkelijke waarde van de universiteit lag echter nooit helemaal in het hoe, maar altijd in het waarom.
In een AI-native wereld stort de technische toegangsbarrière in. Binnenkort zal natuurlijke taal de enige programmeertaal zijn die nodig is. Wanneer iemand met een paar aanwijzingen een app kan bouwen, een juridische opdracht kan opstellen of een product kan ontwerpen, wordt de uitvoering een commodity. De premie verschuift naar het vermogen om te onderscheiden wat te bouwen, waarom het ertoe doet en hoe het het menselijke ecosysteem beïnvloedt.
Dit vereist een manier van denken die zelden autodidact is. Het vereist het soort brede, interdisciplinaire bekendheid dat een universitair curriculum biedt. We hebben niet meer mensen nodig die een sorteeralgoritme kunnen optimaliseren; we hebben mensen nodig die kunnen debatteren over de ethiek van dat algoritme, de sociologische impact van de inzet ervan kunnen begrijpen en kunnen navigeren door het geopolitieke landschap waarin het opereert.
COLLEGE ALS STEIGER VOOR DE GEEST
Naast het curriculum negeert het ‘skip college’-contingent de diepgaande ontwikkelingsrol van de universiteit. Ze beschouwen de vierjarige opleiding als een uitstel van de volwassenheid. Ik zie het als de noodzakelijke basis daarvoor.
De jaren tussen 18 en 22 zijn een neurologische en psychologische smeltkroes. De hersenen ronden hun ontwikkeling af; identiteiten worden steeds sterker. De universitaire omgeving biedt een unieke zandbak waarin jongvolwassenen in botsing kunnen komen met uiteenlopende filosofieën, door complexe sociale hiërarchieën kunnen navigeren en kunnen falen in een omgeving waar relatief weinig op het spel staat.
Toen ik arbeidskracht voor leiderschapsrollen zoek ik zelden naar de snelste codeur in de kamer. Ik zoek veerkracht. Ik zoek het vermogen om samen te werken met afwijkende stemmen en de volwassenheid om door dubbelzinnigheid te navigeren. Dit zijn eigenschappen die net zo goed worden aangescherpt in collegezalen, seminardebatten en studentenorganisaties als tijdens stages.
DE HOUDBAARHEID VAN VAARDIGHEDEN VERSUS MINDSET
Critici wegen de kosten van het collegegeld vaak af tegen het startsalaris van de eerste baan van een afgestudeerde. Maar in een wereld waarin de technologische snelheid steeds sneller toeneemt, zijn de specifieke vaardigheden die je op je 20e leert, vaak al op je 25e al achterhaald. Als je de universiteit overslaat voor een specifiek vak of een bepaalde tech-stack, zet je je carrière in op een momentopname.
Een universitaire opleiding, vooral een opleiding die gebaseerd is op de vrije kunsten en de fundamentele wetenschappen, speelt een langer spel. Het leert je hoe je moet leren. Het bouwt een mentaal besturingssysteem dat zichzelf kan updaten.
Denk eens aan het ‘hallucinatie’-probleem in grote taalmodellen. Om deze hulpmiddelen effectief te kunnen gebruiken, moet een mens beschikken over kritische denkvaardigheden die robuust genoeg zijn om de machine te auditeren. Ze hebben fundamentele kennis van geschiedenis, logica en wetenschap nodig om te kunnen onderscheiden wanneer de AI de werkelijkheid verzint.
De werknemer die de universiteit overslaat, loopt het risico een passieve consument van AI-output te worden, terwijl de afgestudeerde de orkestrator ervan wordt. Dat is een verschil in loopbaantraject dat misschien niet tot uiting komt in de inkomsten in het eerste jaar, maar dat zich exponentieel verergert gedurende een heel leven.
EEN OPROEP TOT EEN MENSELIJKE RENAISSANCE
Silicon Valley houdt van efficiëntie. Wij optimaliseren graag. En ja, de moderne universiteit is vaak inefficiënt, duur en bureaucratisch. Het is rijp voor ontwrichting en hervorming.
Maar laten we de noodzaak van hervormingen niet verwarren met de noodzaak van afschaffing. Het ‘skip college’-verhaal is een te grote vereenvoudiging. Er wordt van uitgegaan dat, omdat machines intelligenter worden, mensen het zich kunnen veroorloven om lager opgeleid te zijn.
Het tegendeel is waar. Naarmate we meer cognitieve arbeid aan AI overdragen, geven we mensen de vrijheid om op het hoogtepunt van hun intelligentie te opereren. We gaan een tijdperk binnen waarin filosofie, ethiek, creatieve synthese en interpersoonlijk leiderschap de meest waardevolle vaardigheden in de wereldeconomie zullen zijn.
We moeten de volgende generatie niet aanmoedigen om de enige instelling die zich toelegt op het ontwikkelen van deze eigenschappen over te slaan. We moeten ze aanmoedigen om te gaan, maar met een nieuw doel. Ga niet naar de universiteit alleen maar om een baan te krijgen. Ga naar de universiteit om het soort complexe, aanpasbare en genuanceerde geest op te bouwen die geen enkele AI kan repliceren.
De toekomst draait niet om het concurreren met machines. Het gaat erom menselijker te worden. Dat is een opleiding die de investering waard is.
Bhavin Shah is CEO en medeoprichter van Moveworks.
