Poolse filmposters, oude luciferdoosjes, vlezige boekontwerpen, escort-visitekaartjes uit de jaren 90 en Julia Fox – dit zijn slechts enkele van de visuele inspiraties achter Enge laarzeneen zine over kunst en literatuur die “ongeveer driemaandelijks” wordt gepubliceerd, elk met een thema en Risograph gedrukt in beperkte oplagen. Het harnas van al deze invloeden is Elias Myer, een zinemaker uit Oost-Londen die ontroerd is door zelfgemaakte, in eigen beheer uitgegeven tijdschriften gemaakt door kunstenaars die hun productiemiddelen aangrijpen, waaronder werken als die van Ted Berrigan. C-tijdschriftEdward Sanders’ Neuk je evenals het iconische en kortstondige Wyndham Lewis Ontploffing tijdschrift. Geïnspireerd door hun levendige, onbeschaamde stijlen, werd Elias geïnspireerd om iets te creëren dat een vergelijkbare ruwheid had – een onmiskenbaar menselijke kwaliteit om te printen, wat duidelijk blijkt uit het recente derde nummer van Enge laarzenwaar het allemaal om “nostalgie” gaat.
“Ik had het gevoel dat ik omringd was door mensen met briljante, creatieve geesten, dus het was een heel opwindend vooruitzicht om die mensen een platform te geven (een klein platform, maar toch een platform)”, vertelt It’s Nice That. “Ik heb losse criteria ontwikkeld waaraan het werk moet voldoen Enge laarzen moet waarheidsgetrouw, scherpzinnig of innovatief zijn.” Met een missiedoel voor ogen begon Elias met het verzamelen van poëzie, proza, essays, fotografie, illustraties, collages en meer uit inzendingen. De derde toevoeging aan de zine-serie bevat de ‘schone zwerver’ zelf: Richard Hell, een tegencultuurkoning wiens werk in het New York van de jaren zeventig smerig, waarheidsgetrouw en essentieel was. “Ik had volledig verwacht dat hij nee zou zeggen. Ongelooflijk, dat heeft hij niet gedaan”, zegt Elias. “Dat is waarschijnlijk het coolste wat mij ooit is overkomen.”
