Humanoïde robots zijn officieel gearriveerd… soort van. Bedrijven brengen strakke, dure prototypes met mensachtige ledematen op de markt, terwijl koerende PR-afdelingen een toekomst beloven waarin je huis mede wordt beheerd door een machine die nooit moe wordt of klaagt over het doen van de afwas en het schoonmaken van je huis. andere klusjes.
Maar voorlopig zijn de meeste van deze Android-assistenten nog steeds verheerlijkte poppen, die in realtime worden bestuurd door menselijke operators. Het heet teleoperatie, en het veroorzaakt allerlei ongemakken.
Mis geen enkele van onze onpartijdige technische inhoud en laboratoriumbeoordelingen. CNET toevoegen als favoriete Google-bron.
De robots zijn er
Neo de robot staat rechtop terwijl hij de was opvouwt.
Neem bijvoorbeeld de Neo van 1X. Gewikkeld in stof en met berekende voorzichtigheid bewegend, ziet het er goed uit. Maar de grote onthulling? Er is iemand aan de andere kant die de controle heeft.
Critici online — inclusief de populaire tech-recensent MKBHD — wezen er al snel op dat dit je robot in wezen verandert in een rollende bewakingseenheid met een vreemde aan het roer, die je leven ziet ontvouwen via een 1080p-feed.
En eerlijk gezegd klinkt dat enigszins verontrustend. Niemand houdt van het idee om een anonieme joystickjockey in hun woonkamer te laten kijken.
Maar hier is de wending: deze angst is misschien misplaatst. Want hoewel de opzet nieuw aanvoelt, is het eigenlijk gewoon een digitale draai aan iets dat we al doen.
Waarom we terugdeinzen, en waarom we misschien ongelijk hebben
In de demo vouwt Figuur 02 handdoeken met een snelheid van ongeveer 22 seconden per handdoek.
Het is eigenlijk instinctief. Iemand die jouw ruimte ziet, zelfs indirect, voelt zich intiem, kwetsbaar en invasief.
Zoom even uit. We nodigen al mensen bij ons thuis uit om klussen te doen. Schoonmakers, verzorgers, loodgieters, hondenuitlaters. Zelfs bezorgers, voor sommigen van ons. Ze krijgen de rommel, de chaos en de rare koelkastmagneten in onze huizen te zien.
En een robot heeft zelfs nog minder keuzevrijheid dan een mens. Denk aan jouw robotstofzuiger. Het heeft softwaregedefinieerde zones en een aan/uit-knop die je bedient. Als hij iets raars doet, kun je hem gewoon loskoppelen.
Een taak voor mensen tenslotte
Jesse Orrall van CNET probeerde mijn doe-het-zelf-vouwopstelling zo vergelijkbaar mogelijk te maken met die van Figure (zie hierboven).
Er zit ook een verrassend voordeel aan: teleoperaties met robots kunnen banen creëren.
Ik sprak met Dave Bruinpresident en CEO van Hays Americas, die zegt dat deze nieuwe categorie robotoperators op afstand eraan komt.
“Deze rollen komen eraan”, zegt Hays, “maar ze bevinden zich in de beginfase en zullen aanzienlijke culturele en maatschappelijke veranderingen vereisen nu robots onze ruimte fysiek bezetten, in tegenstelling tot computergebaseerde AI.”
Teleoperatie bestaat al in andere vormen: dronepiloten op afstandexterne vorkheftruckchauffeurs en zelfs externe magazijnmanagers die robotvloten in de gaten houden.
Er is een olifant in de kamer. Zou kunnen AI uiteindelijk deze menselijke operators vervangen? Misschien. Maar Brown wordt daar ook op beoordeeld.
“Naarmate robots slimmer worden, kunnen ze uiteindelijk taken uitvoeren die door mensen worden aangestuurd zonder dat ze door hen worden gecontroleerd”, zegt hij.
Toch is het een kwestie van wanneer, niet of. En “wanneer” kan een tijdje duren.
Cruciaal is dat zelfs tijdelijke functiecategorieën de klap van de technologische ontwrichting kunnen helpen verzachten. Het zijn minder robots versus mensen, en meer mensen die robots begeleiden. Volledige autonomie komt niet zo snel als sommigen je willen laten geloven.
Vraag het maar aan Tesla. Ondanks dat de autofabrikant elke dag toegang heeft tot miljoenen kilometers aan rijgegevens Volledige zelfrijdende software Het heeft jaren geduurd voordat we op een punt kwamen waarop ‘zelfrijden’ niet meer als een genereus eufemisme voelt. We bevinden ons in het stadium waarin het ongelooflijk indrukwekkend is — het reed me rond voor een hele reis naar San Francisco – maar zelfs nu is menselijk toezicht vereist.
“Kijk mam, geen handen!” Met Tesla Full Self-Driving hoeft u niet eens meer het stuur aan te raken. Maar het vereist nog steeds menselijk toezicht.
Thuisrobots verzamelen veel minder gegevens van veel minder gebruikers dan Tesla. Dat betekent minder bedrijfstijd en veel diversere omgevingen. Laten we niet doen alsof jouw met Lego bezaaide gang zo anders is dan die van iemand anders. Dit betekent langzamere training, langere ontwikkelingscycli en een uitdagender pad naar echte autonomie.
Dus als roboticabedrijven zeggen dat autonomie ‘net om de hoek’ is, neem dat dan met een korreltje zout. Historisch gezien is autonomie nooit op tijd gekomen, waardoor teleoperatie niet slechts een steunpilaar is, maar het belangrijkste operationele model voor de nabije toekomst.
AI-gestuurde humanoïde robots zijn in aantocht, en ik ben blij om ze te zien aankomen. Maar ze zijn iets verder weg dan we zouden willen denken. Dit maakt menselijke operators geen bug in het systeem, maar onderdeel van het plan.
Als hij bij jou gaat wonen, kan hij er maar beter vriendelijk uitzien
Met stof beladen, zacht, vriendelijk en benaderbaar. Dat is tenminste het idee. Voor sommigen is er nog steeds iets vreemd dreigends aan deze mensachtige robot.
Autonomie en werkgelegenheid zijn niet de enige obstakels. Er is nog een even menselijke factor waarmee rekening moet worden gehouden: hoe deze robots ons laten voelen. Toen ik sprak met Julien AjdenbaumCTO van InteractionLabs, benadrukte hij het belang van robots die vriendelijk lijken voor massale adoptie. Design is belangrijk — want als je wilt dat mensen een robot in hun huis binnenlaten, kan het er maar beter niet uitzien alsof het iets is Zwarte spiegel.
Neem de Neo van 1X opnieuw. Het geheel uit stof bestaande lichaam is bewust gekozen om er zacht, vriendelijk en benaderbaar uit te zien. En toch triggert het voor sommigen nog steeds iets in de griezelige vallei: die rare mentale ruimte waarin de dingen er te menselijk uitzien, maar niet genoeg om geruststellend te zijn.
InteractionLabs gaat hier nog een stap verder in. De robot is in wezen de lang verloren gewaande neef van Pixar’s lamp, Luxo Jr. – compleet met knipperende ogen, verlegen bewegingen en een persoonlijkheid die uit zijn interactieve stem straalt. De startup schakelde zelfs een Toy Story-animator in om de sfeer vast te leggen.
Deze robot voor in huis lijkt op de lamp van Pixar. Het is schattig en schattig, maar belangrijker nog: het kan een belangrijke stap zijn om mensen robots te laten adopteren.
Dit concept is niet nieuw; Apple’s eerste Macintosh zei “Hallo” toen hij opstartte – een simpele aanraking waardoor de machine persoonlijk, vriendelijk en levendig aanvoelde.
“Niet alle robots hoeven op speelgoed te lijken”, zegt Chris Paxtonhoofd AI bij Agility Robotics. “Vriendschappelijk is belangrijk, maar het is relatief en moeilijk te raken.”
Als het om mensachtigen gaat, is design geen decoratie; het maakt deel uit van de strategie. Terwijl sommige bedrijven de grote uitdaging van autonomie aangaan, kunnen anderen misschien de weg vrijmaken voor menselijke adoptie. Honderdduizenden consumenten zullen immers niet snel 20.000 dollar uitgeven aan een mensachtige robot – al dan niet op afstand bediend –.
De toekomst ziet er ongemakkelijk uit
We staan aan de rand van een nieuw hoofdstuk in de binnenlandse technologie. De tijd waarin je duizenden dollars uitgaf en vloeroppervlak in beslag nam aan meerdere gespecialiseerde thuisrobots (zoals robotstofzuigers) zijn genummerd.
Humanoïde robots komen eraan, maar niet als alwetende, zelfrijdende huisgoden. Ze arriveren onhandig, behoedzaam, deels menselijk, deels machine en volledig onvolmaakt.
Teleoperatie lijkt misschien een halve stap in de richting van volledige autonomie, maar het is een cruciale stap. Het zou mensen werk kunnen bieden in een wereld waar de bezorgdheid groeit dat AI banen wegneemt. Het zou bedrijven de tijd kunnen geven om hun autonome AI-systemen te ontwikkelen. Het zou ons ook een manier kunnen bieden om ons langzaam aan te passen aan de machines die onder ons leven.
Het ontwerp zorgt er ondertussen voor dat deze machines langzaamaan minder vreemd aanvoelen en herinnert ons eraan dat nieuwe technologie niet koud en klinisch hoeft te zijn. Hij kan knipperen en ‘hallo’ zeggen, en als hij struikelt en een lamp kapot maakt, maar zich verontschuldigt en een grapje maakt, kun je hem misschien gewoon vergeven in plaats van hem weg te gooien.
Dit is niet het pad naar de toekomst dat mensen zich voorstelden; het is langzamer, slordiger en menselijker. En op dat pad zullen teleoperatie en ontwerp robots niet alleen functioneel maken. Het zal hen welkom maken.
