Recensie ‘Now You See Me: Now You Don’t’: Niet helemaal magisch maar wel leuk genoeg

Je weet dat de millenniumnostalgie een gevaarlijke piek heeft bereikt als er een nieuw ‘Now You See Me’ in de bioscoop verschijnt. De laatste keer dat we de vrolijke groep Robin Hood-grappenmagiërs tegenkwamen, bekend als de Horsemen, was het Obama-tijdperk, toen “Nu zie je mij 2,” het vervolg op de hitfilm uit 2013geopend in de zomer van 2016. Waren we ooit zo jong?

Destijds werden de Ruiters gespeeld door Jesse EisenbergWoody Harrelson, Dave Franco en Isla Fisher of Lizzy Caplan als de tokenmeisjesmagiër, gebruikten de principes van magie voor altruïstische doeleinden, herverdeelden rijkdom en redden de wereld van verschillende kwaadaardige tech-opperheren.

We zijn er nu nog slechter aan toe, dus waarom zouden we er geen magie aan doen? Het kan geen kwaad en het lijkt erop dat we letterlijk niets anders kunnen doen om enige controle uit te oefenen over miljardairs die de aantasting van het milieu en gevaarlijke technologie verergeren.

Met “Now You See Me: Now You Don’t” neemt regisseur Ruben Fleischer de franchise over van Jon M. Chu (nu bezig met “Slecht”), die het stokje zelf overnam van Louis Leterrier (het scenario is van Seth Grahame-Smith, Michael Lesslie en Rhett Reese). Zo’n negen jaar later is er vers bloed nodig, dus ‘Now You Don’t’ speelt als ‘Now You See Me: The New Class’, waarin een drietal beginnende goochelaars wordt geïntroduceerd die zich laten inspireren door de Horsemen.

Een reünieshow in een pakhuis in Bushwick blijkt – je raadt het al – een illusie, met een groep jonge aspirant-goochelaars, June (Ariana Greenblatt), Charlie (Justice Smith) en Bosco (Dominic Sessa), die de gezichten van de Ruiters nabootsen en slimme presentaties gebruiken om van de rijken te beroven (corrupte cryptobros) om aan de armen te geven (hun mede-brouwde Gen-Zers). Ze zijn blij om hun slordige operatie voort te zetten, wonend in een omgebouwde zolder in een bagelfabriek, totdat een echte ruiter, J. Daniel Atlas (Eisenberg), bij hen thuis verschijnt met een uitnodiging in de vorm van een tarotkaart, van een entiteit die bekend staat als het Oog.

Blijkt dat ze grotere vissen hebben om te bakken: de walvis is Veronika Vanderberg (een hilarische Rosamund Snoek), een Zuid-Afrikaanse diamanten erfgename met een prijsjuweel dat bekend staat als de Heart Diamond en een zeer duistere familiegeschiedenis. De zoektocht om het Hart te stelen zal de Ruiters van Antwerpen naar het platteland van Frankrijk brengen en vervolgens naar Abu Dhabi, waar ze hun magische vaardigheden zullen gebruiken om uit de problemen te komen, met Veronika te knoeien en uiteindelijk gerechtigheid te brengen aan de Zuid-Afrikaanse gemeenschappen die (uiteraard) zijn uitgebuit door de diamantwinning. Dit wereldreisavontuur zal ook alle generaties Ruiters samenbrengen, inclusief voormalige vrienden en vijanden, en ons eraan herinneren dat zelfs in vergelijking met grote glimmende diamanten vriendschap de belangrijkste natuurlijke hulpbron ter wereld is.

Het grappige aan de ‘Now You See Me’-films, die heerlijk dom, schuimig en uiteindelijk behoorlijk dom zijn (op de beste manier), is dat ze niet echt over magie gaan. Ze gaan over puzzels en rubberen maskers en het door de lucht zwaaien van speelkaarten en escape rooms. Maar het is onduidelijk of iets wat ze doen eigenlijk magie is. Zeker, er zijn fantastische illusies (sommige duidelijk verbeterd door CGI) en Henley (Fisher) is een meester in escapologie, maar de helft van de tijd zijn de Ruiters slechts ingewikkelde list aan het opzetten en dan bestaat hun “show” uit het uitleggen hoe ze één persoon hebben bedrogen, wat leidt tot de arrestatie van die persoon. Is dat magie? Het is misleiding, liegen en showmanschap op internationaal grote schaal, maar het is meer ‘Mission: Impossible’ dan David Copperfield. Het is alsof Ethan Hunt het podium opstapt en alles wat hij heeft gedaan uitlegt aan een bewonderend publiek voordat hij ze allemaal een geldgeschenk geeft, in Oprah-stijl.

Als de Ruiters zeggen dat het magie is, prima. Ook al is het script beladen met verklarende dialogen – het aantal keren dat ze in een cirkel staan ​​en tegen elkaar babbelen is gewetenloos – er zit een vluchtigheid in het tempo en de nieuwe toevoegingen zijn charmant, vooral de onverschillige schooier Sessa, wiens Bosco energie combineert met Eisenbergs slimste-man-in-de-kamer-arrogantie.

De kenmerkende stijl van Fleischer is strak maar chintzy, wat hier werkt. (Er past iets bij de stijl van een film over goochelaars die glanzend maar goedkoop zijn.) De eerste actiescène is onbegrijpelijk, maar ze worden steeds beter. Het allerbelangrijkste is dat Fleischer weet dat er een knipogend element is als het gaat om het uitvoeren of genieten van magie. Het is campy, het is cheesy, het is veel leuker dan je zou verwachten, maar er zit kennis in het hele streven. “Now You See Me: Now You Don’t” is het soort lichtgewicht, onschadelijk en kortstondig entertainment waarmee we even kunnen ontsnappen aan de realiteit als artiesten, dus ga je gang en geniet ervan.

Katie Walsh is filmcriticus van de Tribune News Service.