Recensie ‘No Other Choice’: de antikapitalistische parabel van Park Chan-wook zet de arbeidsmarkt op scherp

Als je een kans zou wagen voor elk zakelijk eufemisme in Geen andere keuzeje zou terugcirkelen, een andere richting inslaan, en merken dat je diensten niet langer nodig zijn, kleiner, kleiner en net zo gepleisterd als een van de personages.

De titel zelf ontwijkt verantwoordelijkheid, een uitdrukking die door grote bedrijven wordt gebruikt om zich te verschuilen achter opzettelijke, koude besluitvorming. In deze fantastische duistere komedie-thriller levert de legendarische Zuid-Koreaanse regisseur Park Chan-wook bijtend sociaal commentaar op de meedogenloze arbeidsmarkt en de daarmee gepaard gaande hyperconcurrentie, waardoor kandidaten letterlijk op bloed uit zijn.

Gebaseerd op de roman van Donald E. Westlake uit 1997 De Bijl De film, geschreven door Park, Lee Kyoung-mi, Jahye Lee en Don McKellar, presenteert een antikapitalistische fabel over politiek op de werkvloer, waar meedogenloze bedrijfsherstructureringen een wanhopige familieman drijven.Inktvis spel’s Lee Byung-hun) tot geweld – ondanks zijn gebrek aan vaardigheden op dat gebied. Hoewel niet zo gewelddadig als Park’s geprezen Vengeance Trilogy of zo verleidelijk als zijn recente Hitchockiaanse film Besluit om te vertrekkenveronderstelt de regisseur de gevolgen van bedrijfsontslagen door deze stuntelige, zelfgemaakte moordenaar – iemand wiens onbekwame, gekmakende beslissingen je zullen doen nadenken over de moraliteit van dit alles.

Onder druk om te voorzien, is het moorden op een baan de enige optie in deze economie?

Geen andere keuze ziet een familieman geminacht worden in een hypercompetitieve, kapitalistische realiteit.

In een losgeslagen, ongemakkelijk empathische vertolking van Lee is de kern van de film Yoo Man-soo, een hardwerkende, trotse en langwerkende medewerker bij het gespecialiseerde papierbedrijf Solar Paper. Hij heeft genoeg gespaard om het prachtige huis van zijn vader te kopen en zijn vrouw Mi-ri (Een noodlanding op jou’s Son Ye-jin) en twee kinderen een comfortabel leven uit de hogere middenklasse, vol cellolessen, buitenbarbecues en designerartikelen. Het is allemaal vastgelegd in een verzadigd gouden licht en dynamische cinematografie van Kim Woo-hyung – met wie Park aan werkte Het kleine drummermeisje serie. Maar wanneer Man-soo plotseling wordt ontslagen na tientallen jaren trouw aan het bedrijf, stapelen de rekeningen zich op en geeft de pragmatische Mi-ri aan dat ze zich moeten aanpassen.

Geen enkele mindfulness-workshop voor bedrijven kan Man-soo’s angst voor eeuwige werkloosheid en de maatschappelijke schande van dit alles wegnemen. Ondertussen krijgt Mi-ri haar eigen baan bij een tandartspraktijk, waar de knapheid van haar nieuwe baas Man-soo’s jaloezie en vastberadenheid voedt om zijn broodwinnende trots terug te winnen.

Plotseling verschijnt de perfecte kans (of welke kans dan ook) aan de horizon bij de rivaliserende Moon Paper, waarbij Man-soo wordt geconfronteerd met een intimiderende oceaan van potentiële kandidaten en door AI aangedreven vervangers. Omdat hij geen enkele kans ziet om de functie te bemachtigen, schrijft hij een shortlist van kandidaten (Park Hee-soon, Lee Sung-min) die hem voor de baan zouden kunnen verslaan, met de bedoeling ze voorgoed te elimineren. Dat betekent dat je ze moet verleiden om te solliciteren bij zijn nepbedrijf en zich een voor een een weg moet banen naar de arbeidsmarkt.

Park Chan-wook ondermijnt zijn kenmerkende wraakmodus om moraliteit en verantwoordelijkheid onder de loep te nemen.

Lee Byung-hun en Lee Sung-min in “Geen andere keuze.”
Krediet: BFI Londen Filmfestival

De zoektocht naar wraak en zelfgenoegzaamheid stroomt als een stroom van bloed door Parks werk, waarbij wraak zijn veelgeprezen drieluik uit de jaren 2000 voedt. Sympathie voor meneer Vengeance, Oude jongenEn Dame wraak. Maar waar de hoofdrolspelers van de Vengeance-trilogie een bijzondere reeks vaardigheden en levensbepalende scores te vereffenen hadden, was Man-soo van Geen andere keuze belichaamt zowel een toekomstige amateurmoordenaar als een gelovige in zichzelf als een goed persoon.

Zoals de titel suggereert, is de film van Park een harde les in individualistisch vingerwijzen en ontwijkende zakelijke eufemismen, waarbij de hoofdrolspeler elke vorm van verantwoordelijkheid voor zijn daden afwijst. Man-soo gelooft dat hij tenslotte alle opties heeft uitgeput. Hier, net als in de lijn van vergeldingsverhalen van Park, Geen andere keuze verkent morele en ethische grenzen; Man-soo gelooft dat zijn gedrag gerechtvaardigd is ten behoeve van zijn gezin en zijn eigen gevoel van trots als kostwinner.

Met een spectaculair fysiek optreden van pure wanhoop van Lee baant Yoo Man-soo zich een weg door gewelddadige ontmoetingen, waarvan er één donker komisch is (en gestolen door de hilarische Yeom Hye-ran als de vrouw van een beoogde kandidaat), een andere gruwelijk en berekend. Het zijn deze scènes waarin Park zich in een glorieuze, ingeperkte chaos-modus bevindt, de meester van een escalerend, brutaal pandemonium binnen één set-stuk. Park toont Man-soo consequent op de afgrond van geweld: de familieman die op de rand van het dak van een appartement staat en een zware potplant boven een concurrent houdt, vat perfect het voortdurende ‘Zal hij het echt doen?’ van de film samen. spanning. Hier gebruikt Park Kim’s gestileerde cinematografie en gedurfde montage door Kim Sang-bum om de meer opera-elementen van het verhaal te versterken.

Mis onze nieuwste verhalen niet: Voeg Mashable toe als vertrouwde nieuwsbron in Google.

Als kijker steunen we tegelijkertijd Man-soo en zijn we zenuwachtig door zijn vermogen tot berekende manipulatie en moord. Geen andere keuze stelt de vraag: zou je doden voor het leven dat je wilt? In feite vraagt ​​de film er niet eens om, maar stelt hij een man voor die meent dat hij gedwongen is een dergelijke beslissing te nemen vanwege een koude, harde bedrijfsstrategie. Het ligt niet in zijn handen. Het is een beslissing van bovenaf. Als je er goed over nadenkt, levert Man-soo eenvoudigweg het blauwe lucht-denken op.

Geen andere keuze is nu in de bioscoop.

UPDATE: 18 december 2025, 14.30 uur “No Other Choice” werd beoordeeld op het BFI London Film Festival. Deze recensie, oorspronkelijk gepubliceerd op 17 oktober 2025, is bijgewerkt met informatie over de bioscooprelease.