Laat binnen Peter Hujarsdaggeeft onze titulaire verteller toe dat hij zich vaak schuldig voelt aan tijdverspilling.
“Ik heb vaak het gevoel dat er in mijn tijd niet veel gebeurt”, vertelt de beroemde fotograaf (gespeeld door Ben Whishaw) aan zijn vriendin, journaliste Linda Rosenkrantz (Rebecca Hall). “Dat ik het heb verspild.”
Ironisch genoeg maakt die twijfel aan zichzelf hem de perfecte kandidaat voor Linda’s nieuwste project, een boek over hoe verschillende mensen in het artistieke milieu van haar jaren ’70 in het centrum van New York City hun dagen doorbrengen.
‘Daarom doe ik dit eigenlijk,’ vertelt ze hem. “Om erachter te komen hoe mensen hun dagen vullen, omdat ik zelf het gevoel heb dat ik de hele dag niets doe.”
Het boek van Rosenkrantz kwam nooit tot bloei zoals ze had bedoeld, hoewel ze uiteindelijk in 2022 een transcriptie publiceerde van haar interview met Hujar, decennia na zijn dood aan aids in 1987. In de tussenliggende jaren is Hujar postuum bekend geworden vanwege zijn zwart-witportretten van de New Yorkse subcultuur uit de jaren ’70 en ’80. Als invloedrijke kunstenaar-activist in de homobevrijdingsbeweging heeft hij gedurende zijn hele carrière foto’s gemaakt van talloze queer-iconen, van transactrice Candy Darling tot filmmaker John Waters en dragqueen Divine. Tegenwoordig zou je moeilijk een reis naar Barnes & Noble kunnen maken zonder het werk van Hujar tegen te komen: zijn iconische foto uit 1969, Orgastische man (berucht) dient als cover van Hanya Yanagihara’s love-it-or-hate-it boekdeel, Een klein leven.
Of je nu in de bewerking van Ira Sach terechtkomt Peter Hujarsdag met al die context of gewoon 76 minuten met de stem van Paddington willen doorbrengen, doet er uiteindelijk niet toe. Net als het interview uit 1974 waarop de film is gebaseerd, is de film bedrieglijk oppervlakkig. Het geheel duurt minder dan 90 minuten en is opgenomen in boxy, korrelig 16 mm, zonder af te wijken van Hujars appartement en studio in West Village.
Janus Films
